Асоцијацијата е премногу директна: со дланка положена врз завојот, поетот без лево уво, си ветува, без оглед на гнасењето со кое Таткото го фрли понуденото уво, дека следната белешка во дневникот ќе биде онаа за Поезијата и Историјата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Роналд, ние се согласуваме со тебе, но не треба така да зборуваш пред децата, пред оние што се вон браншата”, ете тоа е главното обвинување на моја сметка.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)