Имаат форма. Во напрслините постои симетрија, две од нив се уредени симетрично, и уште повеќе, речиси дека постои интенција, додаток - чудна интенција за која јас не сум одговорен, ready-made интенција, со други зборови, една интенција што ја почитувам и сакам. Ова беше еден од вашите најамбициозни обиди, зарем не? Далеку најамбициозен.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Башка повеќе жежи затоа што „културата“ (во чие опкружување се обидува да дише на шкрги и да биде одвај видливо, ко Челичната Шепа, ова ситно, наказно телце по име Маргина/ Темплум, некакво си хибридче од пар култури, и затоа опасно) речиси дека е на ниво на племенска култура, без критериуми, релации, фидбек, самопрогласена, самобендисана, без најобична рецепција (а камоли „критична“!), култура во која бавењето со книги или е работа на примитивни социјалистички профитери- гребатори или најцрн идеализам кој за кратко време ишмукува толку што човек се претвора во школка, во ехо на згазен молител.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)