Бучавата сѐ уште се истура прудолу и се губи во клисурата. И пак тишина, ниту шум, сал молк...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сал молк тежок и длабок како мрачна бездна, молк кобен како најтешка клетва... и болка како од отворена рана... Така посакаа други... – да нема луѓе... и човечки одѕив...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)