само (прил.) - нѐ (зам.)

Војникот само нѐ поттурнува и вика: — Мјафт, мјафт, мшеле гојн!11 Во нужникот нѐ среќава жена: уште само очите и коските се на неа, нема сенка за повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја преврзуваме Струма Количовска, а таа само нѐ бара.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стражарите само нѐ двојат: едни ваму, други таму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Виулицата само нѐ шиба, нѐ завлекува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се подаваат луѓето и само нѐ наѕираат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само нѐ гледа онака, беспомошно, како прв пат да нѐ видел, што се вели, како да не нѐ познава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Меѓу нас се пикнува едно момче со некое врзопче хартии под мишка и само нѐ гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)