само (прил.) - господ (имн.)

И само господ знае каде одат тие, што мислат и што чекаат од оваа новогодишна ноќ во која неочекуваниот снег ги покрива ретко расеаните капки крв по пустите улици.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само Господ знае каде е тој! Ја користи секоја прилика да се искраде од дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И само господ знае каде одат тие, што мислат и што чекаат од оваа новогодишна ноќ во која неочекуваниот свет ги покрива ретко расеаните капки крв во пустите улици.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Велеше дека само господ го чувал во тие вратоломии.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само господ не се раѓа. Тој е бесмртен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Било па поминало. Само Господ знае. А ние сме неуки за да ги следиме неговите упатства“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Сѐ што умира повторно се раѓа. И човекот и билјето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Имаше право. Не постојат правила што ќе ни помогнат да ги растуриме тешките наслаги што ги трупа врз нас животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)