само (прил.) - едно (имн.)

Јас знам само едно: уште еднаш ќе го прашам. Ако рече пак не, ќе се отепам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
— Како ќе се провлечеме преку ѕидов? — се слушна сомнително прашање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во крвавиот траг на боиштето остана само едно од тие изребрени суви тела, што се превиваше во морничаво, жилаво умирање, продолжувајќи за сето време да замавнува во празнината со своите задни нозе, чиниш и во своите последни соништа продолжуваше да бега, некаде во некоја шума, некаде меѓу некои стебла, однесувајќи ја и од онаа страна на животот својата исконска глад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Нам ни треба сега само едно. Одовде, од оваа пустиња да отидеме до него — до ѓеризот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
ТОМЧЕ: И него ќе го отепам! Сега ќе го отепам! (Појдува кон вратата.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)