само (прил.) - око (имн.)

Само очите им се гледаат, оти лицето им е со брада завиткано, свиснато.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слуша и само очите му трепкаат.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Уште само очите ми се оставени на исто. Ми светат уплашено во длапките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Чичко... - Што е? - Пушти го Белча. Човекот пак само очите ги врти кон него; лицето му е спокојно, светечки благо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само Чако гледа што правиме. Иди по нас, истрчува пред нас и нѐ гледа право в очи. Нам само очите ни се зголемуваат. 157
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само очите на учениците, занемени и зачудени, ги следат бавните движења на учителот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И врзи си го ова в крпче, ќе вели, само очиве кога ќе ми замижат...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Низ пукнатината на делканата оревовина ги виде сите живи во селото и оние што се далеку по светот, насекаде, преку големи реки или преку мориња со непознати риби и треви - чекорат, ги затвора круг во рамка на безизлез, се враќаат, остануваат по патот по дел од себе, потоа со згрченост ... гроб ... пепел; од нив остануваат само очите да ја бараат целта; распослани насекаде, тие се цветови на црна пролет.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)