само (прил.) - татко (имн.)

Тој може мене да ми биде само татко, а не маж!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Бидејќи било многу рано, уште не беа развражале куќните луѓе, само татко му беше излегол во двор, со прво него го видел и од жал што му паднало се расплакал.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Тука мораше да биде и Мајка. Речиси целото семејство. Само Татко го немаше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)