Дури сега забележува дека од џебот на мантилот го извлекла чистото бело шамиче и механички ги брише очилата за сонце.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Веќе беше доцна и во темната соба светеше само екранот на компјутерот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Фимка се врати кај Циљка. Дури сега забележа колку е изменета од ланската година кога ја собраа партизанка заедно со сите девојки од селото.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
А јас будалиот дури сега забележав дека чевлите не му се врзани.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тој се сврти и дури сега забележа оти во најтемниот кат седеше една баба.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Сега забележа дека го исклучиле парното – рацете ѝ беа студени.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Тој дури сега забележа дека заправо за сето време го држел показалецот од левата рака токму на тоа место меѓу листовите, за да не си го загуби редот во читањето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)