сеедно (прил.) - е (гл.)

- А Пецо Даневски? - Не ќе ми тежи. Еден или двајца - сеедно е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Читајќи ги тие книги, дознаваше дека, всушност, не постои никаква граница меѓу животот и смртта: сеедно е дали овој живот овде го живееш или оној другиот горе: никаква разлика во тоа нема.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И двоколката со волето негово ќе ја вратам в село.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Е, ај напиши нешто љубовно, ако можеш... прашалник или извичник, сеедно е.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Во општиот метеж сеедно е од каде ќе се почне.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- Под туш, главчо, под туш, а не под дожд... - Сеедно е, нели, командире? ...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сеедно е. Непроѕирното око од сред каменот безосетно го набљудува – мравка, неважна честичка во безличноста на Времето.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)