сеедно (прил.) - ми (зам.)

Најпосле сеедно ми е каде ќе се реши, само еднаш да сврши сето ова...“
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И сеедно ми е дали сум жеден и дали ќе ја испијам сета роса од пајаковите лулки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)