Мојот татко никогаш не го доживеа враќањето од егзил во својата родна земја, таа за него остана секогаш затворена.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
О Реко што остануваш Реко што си одиш секогаш затворена во прстенот на времето го виде ли Старецот?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
А дека црвецот на великогрцизмот сите нас се уште не јаде, ние сме виновни што не умееме да го гледаме светот со отворени очи и сакаме да бидеме секогаш затворени во венците на славата што ја влечеме од старите Грци...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И врати секогаш затворени. Врати без клучеви и брави.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)