Обајцата како да имаа по едно скршено крило, во пресилните летови на нивните илузии, едниот кон Исток, а другиот кон Запад.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И Татко и Камилски како да имаа по едно скршено крило, во пресилните летови на нивните илузии, прелетувајќи ги балканските граници, едниот кон Исток, другиот кон Запад.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
О, ангелче со скршено крило, љубовен звук, згазен во цут!
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Без него ништо нема да биде како што било, без него ќе бидам птица со скршено крило.
„Од дното на душата“
од Александра Велинова
(2012)
На Игора Лозински му извишија и паметник, со птица камена со скршено крило, што потсетуваше на неговиот егзил.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)