студено (прил.) - е (гл.)

Надвор врне, студено е.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Што ли прави таа? О, боли...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
На предниот дел од чамецот гореше свеќа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
По брегот трчаше куче - лаеше. - Студено е - рече дедо Васја - и од реката влече. Длабоко е овде? 74 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Колениците ти трепетеа. Студено е овде, реков.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ведро, зимско пладне... Студено е, камен пука, и на Надењка, што ме држи подрака, ѝ се нафатил сребрен скреж по кадриците на косата и по мовта над горната усна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
До нас има мала санка, покриена со светло-црвен шајак. – Да се спуштиме, Надежда Петровна! – ја молам јас. – Само веднаш! Верувајте, ќе останеме здрави и живи!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
8. Студено е И пред мапата на ова старостојбиште Ја пееме својата последна утрена.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)