СПИРО: (Со тонот на чорбаџи Теодос.) Лесно се носи лесен ум.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Сега беше овде. Одеше: клап- клап, клоп-клоп. Ете, така одеше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Мечката е, сигурно е мечката! Таа така оди! - си мисли Сашо.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
НАЦА: Како ѓемии да му пропаднале. СПИРО: Како ѓемии по суво да влече, така оди.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)