А Дочка така сакаше. „Море, ти само носи Ило, та да видиш Доца што мајстор е за правење и за јадење!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јас исто така сакав да оставам впечаток со мојата појава.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
- Треба да им пронајдам место за шаторите. Мислам добро ќе им биде онаму долу, над стубелот. Вода ќе им треба. - Шатори велиш, а? - Така сакаат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Зошто? Така сакаше Марјанти... која постојано велеше дека неа од борбениот строј ја откина генералот Маркос и ја прати тука, во Драч нас да нѐ чува, да не учи како да ја сакаме борбата и брзо да растеме за да го продолжиме делото на нашите татковци и браќа кои храбро се борат против англо-американскиот империјализам.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Така сакаше таа Марјанти на која ѝ се чинеше дека сме пораснале за војници...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
- И ние така сакаме ... Не примаме друг ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Беше тука, гниеше под јаболкницата, сѐ понетрпелив и сѐ понепријатен; не поради тоа што тој така сакаше, туку поради тоа што и по сето тоа долго чекање тој сѐ уште не можеше да лета низ ноќното небо.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А може господ така сака, си мислам. Што знаеш?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)