така (прил.) - со (предл.)

Најпрвин видов некои листови испишани на турски со арапски букви, за кои претпоставував дека се купопродажни договори, потоа потврди за заем со кирилски букви и еден куп листови, грубо подврзани, испишани исто така со кирилски букви, како и еден исечок од весник.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Колку и да е скромно облечен обичниот човек, не е така со оној што има пари и затоа тој прави чуда во екстравагантноста која овде, во повеќемилионскиот Париз, не остава никаков особен впечаток, можеби само на новодојдените.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На некој начин, тие го залажуваа гладот на детето во мене, она кое некогаш сакаше да стане скулптор. И така со години.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со тоа само се објаснуваат и желбите и усилбите на покорителите да ги направат покорените да се откажат од својот јазик и на негово место да го научат нивниот; исто така со тоа се објаснува упорството на покорените народи да си го зачуваат сето свое духовно народно наследство, а особено јазикот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
АНТИЦА: (му одговара исто така со пеење) Не ми е ѓерѓеф, море расипан, Не ми е иглата скршена.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Се потпирам на една бука, така со челото на мовта, како на небричен образ од некој роднина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што е, сестрице, ѝ велам, што ме мериш така со очите? - Јон, вели, Уља, го прости господ Јона, вели и пушта солзи на предници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така со коската в раце, стојам, се крстам и се чудам. Душата ми се подврзува, дишењето ми се поткусува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И уште ноќ и ден се мачев така со Ангелета мој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Крмакот ќе ја убие мечката, а ловецот ќе го застрела крмакот, и така со два улова ќе се врати дома, велеше татко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ајде, велиме ние и стануваме. Така со ред.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зборувајќи така со мазен тон на човек кој насамарил некого, врагот мошне учтиво се поклони пред трговецот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А бидејќи се заколна во името на господа Исуса Христа, не можеше да го прекрши ветувањето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Одиш така со нозете една пред друга, како по некоја замислена права линија. Те води низ лавиринтите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сѐ така со глава кон душемето, како вистински крадец тихо, немоќно одговори: - Сакав да направам мајка, - шепна Кејтеновиот син.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Неодамна весниците пишуваа за некој скулптор кој долги години работел во својата вила, во близината на Кичево, кај кој ноќе, наводно, доаѓала монахиња, исто така со џип, но подоцна се утврдило дека под дулбенот со ширитче по рабовите и долгата црна носија на божемната искушеничка се криел поп, хомосексуалец.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Бива така со некои луѓе, мислеше Петре: колку повеќе мразат, толку помеки стануваат, и си мислиш господ најпосле им го дотерал умот, а тоа тие само си ги присобирале змиските нозе и од пепелта на омразата кревале прашишта и думани, за да се пикнат во нив како чавки.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И ќе продолжев така со правење гоблени, но во 1918 година изби пролетерската револуција.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
За алките заковаа синџир од два метри должина, па тој синџир го врзаа за алката на наредниот и така со дваесет и шест метри синџир и тринаесет алки ги оковаа сите бунтовници на по два метра растојание еден од друг, да можат да одат на двојни редови.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И така со „добро утро" со „живот со здравје", со „аирлија, амин", си дојдоа каде „Волча жила".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Креваше на шишето, ја пикаше главата меѓу решетките да го баци Анка, и неможејќи - само го жулкаше по раката, го милуваше; Анко му го чувствуваше треперењето на раката која сѐ повеќе стануваше потопла; татко му отпивнуваше и сѐ така со жулкање по раката, а во очите му најадруваа солзи од милина, од радост.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А надвор чекаат пустидес (педери), исто така со кучешки маски на лицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Секогаш така со нив, со „незнамитите“, кои биле сакани и величени само тогаш кога гласно свирела воената труба и најгромко удирале воените барабани. И тогаш им го земале зборот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така... Јас ќе си лежам, ме разбираш, под дебелата сенка на чинарот, а таа, младата невеста, рано на сабајле, разбудена од пилето - билбил, фрас вака, фрас така со гранката - ќе ги тера од мене досадните мувишта...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Шишането е турска пушка со кремен, берданката е со англиско потекло, има еден фишек и мартинката е исто така со фишек, но од француско потекло.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Налутено се сврте од нив и местејќи си ја својата матарка на појасот, продолжи сѐ така со навреден израз.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Молчеа така со поглед одпредметувајќи ги облиците, наслушнувајќи ја стварноста, сѐ до утрото. Во мугрите излегоа од дувлото.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Остана така со погледот низ окопот од каде што требаше да се врати Србин и со мислата на Брезница сѐ додека најпосле Србин не се појави со бовча. Пак не се помести од местото.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Стоеше така со погледот како фрлен во пустина и веќе помислуваше да ја батали оваа работа коа, зад себе, од левата страна, чу женски глас како му вели: „Ви треба помош?“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Влегувам меѓу патерици, се поземам со нив и одам така со куцање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вистини има колку што има и луѓе. И живи и мртви. Така со Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)