тивко (прил.) - зашуми (гл.)

Како да чу нешто. Ветерот тивко зашуме.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Езерото беше мирно. Но кога прстенот засјаи во раката на пашата, тоа тивко зашуми.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)