тивко (прил.) - ветре (имн.)

Тие увца исто онака ѝ се помрднуваа, како кога дува тивко ветре низ тревата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Саде тивко ветре ни пушти, плевата полесно да се одвее.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Го чув благиот шум на лисјата на дудинката над мене што го предизвика некое тивко ветре дојдено колку да ми даде знак за распознавање на пределот во кој доаѓав.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)