тивко (прил.) - присуство (имн.)

Мајка, која почесто од Татко го допираше дното на страдањето, со многучедното семејство, со своето тивко присуство ги смируваше Татковите постојани илузии нека­де да заминеме, осудени на неврат, од земјата од којашто бевме заминале.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)