Токму оваа варијанта ѝ одговараше и на Рада. Официјално сѐ уште не беше разведена од Ѓорѓе.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Чудна некоја обземеност.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сепак, не реагирав. Зошто токму јас да му напоменувам дека несигурноста што ни ги врзува рацете и ни ја подјадува надежта не почнува и нема да заврши со нас, и тоа токму оваа вечер!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Всушност токму оваа помисла ме наведе да поверувам дека со моите заклучоци нешто не е вред.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Чудно е што во моментот на комплетирање на оваа теорија ја дофатив токму оваа негова книга која долги години само фаќаше прашина на еден од рафтовите во мојот дом.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)