туку (прил.) - ја (зам.)

ЗАФИР: (Пее, другите го придружуваат).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Продавачите оваа своја избрана стока не ја продаваат туку ја раздаваат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Само на една грозна чапја не ѝ ја сврте шијата како на другите, туку ја пушти назад ставајќи ѝ прстен на ногата на кој напиша: „Почитувани цареви и кралеви, не пуштајте ги овие птици ваму каде што не им е местото, зашто ќе ја доживеат судбината како што ја доживееја вашите војски...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Одеднаш Славче туку ја фати... за месиште. Модната вресна, а Славче доби две-три од кавалерот.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)