Тукушто се бевме разбудиле. Машкиот глас што го чув беше непознат.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Квачката е излезена до каде 'ржаново, а Деницата тукушто се јавила; треба да има ранко три четири саати.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тукушто се ослободи од своето штуро бладање.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мартинките на двајцата светеа на утрешното сонце кое тукушто се пробиваше преку гранките на борјето и ја гонеше седата покривка од нивните „коси".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тукушто се вратив од очен лекар, со очи широко ококорени и жолт како лимон. Ми правеа флуоресцентна ангеографија.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
И навистина, ние што одевме по него повеќе личевме на распердушена гускина тајфа, која тукушто се кубала со некое друго јато, отколку на спретната, секогаш спремна, скаутска младеж.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)