туѓо (прил.) - наш (прид.)

Сивотијата на небото беше пуста. И на птиците им е туѓо нашето зло, мислев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го повлече со себе како да го корне од скрка. Останатите тројца намуртени го испратија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)