убаво (прил.) - ни (зам.)

Езерото е проширено со мласчиња светлина од огромната, бронзена висечка сончева кугла. – Убаво ни е местово – вели таа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„А зошто па да не“, си реков, „Ми треба малку да се „промувам“, а и енџио коктелите се стандардно добри“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Седиме во дворот, на зелената мека трева и убаво ни е. Убаво ни е, но сакаме да ни биде поубаво, па сакаме нешто да правиме.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Не се сеќавам, како беше понатаму... а убаво ни беше на оваа миговна височина.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ХОРОТ: Белооооо! [аплаудирајќи] ПУБЛИКАТА: [аплаудира] * Запис пронајден во земјата на совршенството Y1: Убаво ни е! Y2: Да ти кажам нешто. Убаво ни е!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Убаво ни е, но сакаме да ни биде поубаво, па сакаме нешто да правиме.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Седиме во дворот, на зелената мека трева и убаво ни е.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А колку убаво ни беше кога се каравме, вели, знаете кога ни пративте писмо: ״никој да не преоѓа од Пукнат Камен подолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)