често (прил.) - ги (зам.)

Најзначајните податоци се добиваат со изучување на повредените односно абнормалните мозоци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но лудилото и ‘абнормалноста’ се табуа и ние често ги умртвуваме и отстрануваме наместо да ги изучуваме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оние други сто биле на зет му од ќерка му Менка и тие коњи од практични причини ги чувале во ист обор заедно со неговите и често ги користеле во заеднички работи, формирање заеднички карвани и слично.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
(..) Којзнае, да не мислиш можеби на неизвесноста на секое „којзнае“ од устите на ликовите и раскажувачите? (...) А да не мислиш на самоиронијата на раскажувачите на приказните, која често ги доближува до таканаречените „несигурни/неповерливи“ раскажувачи?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Луѓето често ми велат дека се свесни колку тие раце се талентирани. често ги држам прекрстени и така.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
“Па, имам многу убави раце, рече, многу изразни.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но, јужниот црноморски брег, полн со воздух, сонце и море, често ги нервира летувалците и туристите, зашто населбите и камповите, селата и градовите, покрај вода се без вода.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Дали ќе ве изненади ако ви кажам дека и филмот разочара? •Хичкок: „Не, не, се согласувам, сметам дека сѐ е премногу комплицирано и дека објасненијата на крајот се премногу конфузни.” 144 Margina #22 [1995] | okno.mk Озлогласената (Notorius), 1946г. •Бев нестрплив додека стигнавме до Озлогласената, бидејќи тоа е ваш филм што најмногу го сакам.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Работев со Бен Хехт кој често ги консултираше славните психоаналитичари.” •Каква беше смислата на отворањето на вратата при првата прегратка на главните јунаци? •Хичкок: „Го замолив Бен да пронајде симбол во психијатријата што означува раѓање на љубов помеѓу мажот и жената, и тој ја пронајде вратата.” •Зошто за делот со сонот му се обративте на Салвадор Дали? •Хичкок:„Кога дојдовме до сцената со сонот, сакав потполно да прекинам со традицијата на филмските соништа кои обично беа магловити и нејасни, со екран што трепери итн.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Птиците преселници често ги фаќа дремка, па дури отпосле ќе разберат дека градот станал арамиско гнездо – што окото ќе види, раката ќе дрпне.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Мајка ми често ги спомнуваше? – тврдеше Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Не! Помислата беше и премногу примамлива за да биде вистинита - реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во замолчаноста што настапи по мојата исповед иследникот вниматело ми се обрати: - Но твоето уверување дека Даскалов ти е татко по се изгледа не траеше долго?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Коларот сепак успеа да скокне од колата и веднаш потрча кон главата на коњот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не бев спремен да го признаам дури ни тоа дека Даскалов од повеќе причини беше првата а можеби и најголема илузија во однос на татковството што толку често ги преплавуваше моите размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А кога се случи да го одредиш другарот Ѓурчин за можен татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога била бремена, сретнала некоја стара жена која ѝ го прорекла токму тоа, и тие нејзини зборови, “голем човек”, често ги повторуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но во начинот на кој му се обраќаше тој остануваше секогаш мал: го викаше “мојот златен Зиги”, секогаш мал, секогаш нејзин.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Иако Хјум не не води вон некоја машкоцентрична позиција неговите решенија често ги изложуваат ограничувањата на истата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Поетот е, значи, трансцендентален лекар”. Arcimboldo1 arcimboldo okno.mk 245 МЕТАФОРА НА БОГ Во овој епилог не можеме да ги избегнеме одговорите на две прашања што многумина читатели ионака често ги поставувале.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кој манирист би можел да ја разбере дефиницијата на поезијата која Новалис ја дава во своите Фрагменти: “Поезијата е голема уметност на конструирање на трансцендетално здравје.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тоа старче знаеше да остане на своето дури и кога имаше и такви, чудни мисли, а тоа често ги имаше нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бил мајстор да ги изнајдува скриените пушки по сите шупливи ѕидови на скривниците, по бунарите, тоа сите му го признавале, но тој сè поретко заборавал на жените, кои често ги „сослушувал“ во својата канцеларија со теренски кревет и со стражар пред вратата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ниеднаш дотогаш не се имаше судрено со нив, но често ги слушал како трескотат по шумата со своите тешки стапки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
22.00 Чешањето е знак кој често ги идентификува наркоманите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Забите на еден џанки секогаш изгледаат полошо одошто се, а тоа е затоа што забораваат да ја отстранат црната леплива карамела и заспиваат пред и да го завршат пушењето. 83
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кога не се шминкаше, од здодевност не знаеше што да прави, та често ги префрлаше нозете една врз друга, ги склучуваше прстите и ги отпушташе, ги вртеше прстените и на едната и на другата рака, ја потчукнуваше со дланките собраната коса и од едната и од другата страна дотерувајќи ја.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Татко се вдаде во деноноќно читање на книгите, како некогаш во неговото кадиско време, кога читаше многу книги, а често ги прелистуваше и големите свети книги, за да го најде вистинското и правично мислење, односно пресуда, дури со потврда од Бога.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко често ги цитираше зборовите на Ататурк, кога требаше да се оправда некоја од неговите радикални мерки: Јас сум Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случувало маалското пријателство, еснафската здруженост да прераснат во долговечни врски кои често ги надминувале официјалните спротивставени институции.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа често ги пленеше неговите погледи и мисли кога ја гледаше од чардакот на куќата, но тој често и ја посетуваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски најпосле со свечен глас како пред амфитеатар, во кој единствен слушател беше Татко се огласи: Додека престојував во Франција, Шпанија, Белгија, на Запад, често ги слушав предрасудите за нашиот Балкан, посебно беа нагласени тие од доменот на јазикот: сме ти биле разделени со голем број неразбирливи јазици, наречја, дијалекти, недовршени идиоми, сме ти биле жртва на најсилното пророштво на Вавилон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога по таквите обиколки ќе се вратеше во својата соба, често ги превртуваше рацете и ги посматраше.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Откако ја создадов аптекарската мрежа ширум татковината, народот полесно дише,“ беше неговиот рефрен во интервјуата што тој често ги даваше за најтиражните весници во земјата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Зелениот арапски ат немирно подигруваше под него и често ги тргаше рамењата од уздата, барајќи слобода да поигра под својот господар по рамното поле, но овој не му дозволуваше, и тој правеше цик-цакови по ливадите да ја смири својата бујна крв.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стигнавме да ги гледаме и првите американски каубојски филмови, борбите со Индијанците, а ретко ќе гледавме и некој индиски филм, со носталгични песни, кои често ги гледаше и Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И ноќе често ги сонува борбите, скока од сонот и трча низ селото исплашен и вика...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Имаше среде маса, во канцеларијата, и една стара машина за пишување што ја беше довлекол од Цариград и на која често ги менуваше буквите од типките според азбуките на новите окупатори.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мислам дека е во ред самиот тој да ги решава изненадите што толку често ги создава.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Децата досмрзнаа зашто често имаа слушано за некој Луман арамија како плени по Битолско и често ги гледаа своите родители како уплашено велат: „Само да не мине одовде планина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тој знаеше дека децата така често ги прашуваат, за да ги научат повеќе да гледаат околу себе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Крпите и сунѓерите често ги миеја во чиста вода.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ти знаеш што треба да се биде нормален. Толку често ги кршиш нормите, одлично ги познаваш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во Кина и Индија, женските деца често ги удавуваат веднаш по раѓањето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа е симболизам на наочари за сонце. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 70
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето на Ејс многу често ги изговараа гласно - “откачи се”, но тоа беше само прва помисла за наслов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дезени на преживеани години на глад се изгравирале врз нервите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Моли е потврда од Кејс, зашто Кејс е раскажувачкиот лик, и сакав енигматичен лик; така, таа е поизолирана од мене.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби оваа недела ќе преминуваат преку мостот кога возот ќе избувне од зеленилото и сенките, врби и чапји и златки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стефанос е значително помлад од авторот, облечен во црни пантолони и црна кошула чии ракави често ги запрегнува од потреба да си ги покаже мускулите и јаде лакомо и изобилно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тие Македонци што ја признавале Патријаршијата често ги нарекувале „Грци“, а тие што ја признавале Егзархијата - „Бугари“, а приврзаниците на српската црковно-училишна пропаганда - „Срби“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)