а (сврз.) - слуша (гл.)

Не му се живее повеќе на човекот, а слушаш: уште вика, го боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе се растураше пазарот, му плативме на анџијата за сеното, а слушаме вика човек. Ќе си одиме, не си одиме, ама нешто како да нѐ натера да појдеме кај човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)