а (сврз.) - ете (чест.)

Да е жив тој што ме оживе, ми вели, а ете, сега нема кој да го оживи.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А ете, Марша го поттикна. Го разбуди. Му доплати на адвокатот. Се поздрави со него. Си замина.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тоа ќе се влече по нив, ќе моли да цица, но мајката грубо ќе го оттурне. Ќе го осуди да умре од глад.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Грлото му се исуши, не може плунката да си ја голтне, а ете Бојана, проклета Бојана, пак го праша: — Тебе те прашам, море сому, шо не кажиш кај одиш? — и пак се насмеа сама и застана пред магарето да не може да помине.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- А ете, како што гледаш, Пандо, пак се враќаме онаму.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На рацете нема да залулам внуче, а ете, каде ме остави, каде?!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Беше сигурен дека ќе ги качат на бесилка. А ете ги пак во судот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„А ете, јас сум слушнала дека најголем дел од копитарите, ако не го излижат малечкото веднаш откако ќе го родат, ако не го обележат со својата плунка, со тој знак кој ним самите им вели: ‘Ова е мое, ова сум јас,’ тогаш го отфрлаат новороденото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)