бидејќи (сврз.) - нема (гл.)

По фактичкото прераспределувањето, кое се случи во септември 2002, во пресметките на платата, тој забележа дека ја добива само основната плата без додатокот за минат труд, на што реагирал усно – при што му е одговорено дека настанала некаква „грешка“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Обраќањето за остварување на своите загарантирани права таа го реализира после две години откако истите ѝ се прекршени, поточно кон средината на 2003.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во овој случај тој не го контактира Инспекторатот за труд, бидејќи нема доволно верба во истиот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во мај 2002 стигна известување за можност за преместување на ново работно место како проценител на штети и ризик – во Секторот за големи клиенти, каде му беше понудена и поголема основна плата (околу 30.000 МКД).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ниту таа, ниту колегите кои се решиле на ваков чекор – по судски пат да си ги остварат своите права – не се обратија до Трудовата инспекција, бидејќи немаа верба дека овој државен орган нешто би помогнал во конкретниот случај.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судскиот спор, во којшто имаше и вештачење од стручно лице- економист (М. Начарова), траеше една година – за да во месец октомври 2003 судијката (В.Мојсова) донесе пресуда во корист на Кирова, која нејзе ѝ е доставена следниот месец.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Благодарение на нејзините контакти со централниот синдикат таа добива поддршка и правна помош во остварувањето на нејзините работнички права.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Илче Мушаланов од Битола (сега 28-годишен), во моментов, е вработен на работно место чувар преку Агенција за обезбедување имоти и лица2 – различна од споменатиот тужен субјект за кој ќе стане збор подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, бидејќи немаше досудени времени мерки за времетраењето на спорот, таа – потпаѓајќи под финансискиот притисок на секојдневието и, мимо решението кое го беше добила од Фондот за ПИОМ, про- должи да оди на работа со полно работно време од осум часа дневно, како би можела да добива и хранарина – која сума, барем за неа, не беше воопшто за занемарување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Револтирана од ова, Зефиќ вели дека „оваа инспекција кај нас за џабе постои“ и со право констатира дека трудовите инспектори, при било каква реакција од работник, само одат кај директорите „на посета и муабет“, попатно го бараат досието и божем прават записник – а сѐ со цел да го прикажат во нивните извештаи и да покажат дека нешто работат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Незадоволна од ваквиот исход, правничката Зефиќ упатува неколку претставки до надлежните органи: до Министерот за правда, Управата за извршување санкции, до Народниот правобранител т.е. Омбудсманот (И. Мемети)5 и иницијатива до Уставниот суд на РМ за оценување на уставноста и законитоста на некои спорни членови од новиот Правилник за систематизација – која 75 подоцна беше отфрлена со образложение дека фамозниот Правилник, за чиј недостатоци свои забелешки имаше и надлежната УИС, „е само интерен акт – па оттука, бидејќи нема карактер на пропис, овој суд не е надлежен за негово оценување“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За време на работниот период за кој беше ангажиран, бидејќи немаше склучено класичен договор за вработување, тој немаше никакви бенефиции во поглед на здравствено или социјално осигурување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Секој од трудот свој да има корист – тоа го налагаат и правото и правичноста!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Впрочем, мене и вам не ни значи ништо тоа што Уставот на нашата држава, само на хартија, ни гарантира одредено право, ако тоа [виртуелно и фиктивно] право ние не можеме и практично да си го заштитиме пред суд – затоа што, на пример, судијата не го зема предметот во работа бидејќи немаме пари да ги платиме скапите судски такси, како и лукавиот противнички адвокат.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ми рече дека имал триесет и пет години, дека знае оти е крајно време да се ожени, но бидејќи нема постојани приходи, ниту посебен стан в град, а од Маказар веќе еднаш заминал, бегал од мислата за таа работа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бидејќи нема машки пород, го нема ни потребното машко внимание, се впушта во развратни односи со други мажи, а потоа, од натежната грижа на совест, ја товари својата ќерка дека се курва, па ја заклучува дома и не ѝ допушта било каков контакт со машкиот пол - гласно рече Лора.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Од него, како што може и да се претпостави, не стана ништо, освен ноторен пијаница, разбеснет во своите хирови, бидејќи немаше нешто што не му било овозможено.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Бидејќи немаше доволно пченично брашно, мајка ми го месеше лебот со една четвртина компири.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тоа е моделот за виртуелна реалност на Сатерленд, Фишер, Фарнес и Брукс, пред кои терминот виртуелна реалност не постоеше бидејќи немаше хардвер ниту софтвер што го носеше тоа име.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Го споменавме вокменот како gadget, развиен од Sony 1980. година и кој во технолошка смисла значи попрво деволуција отколку револуција; направата е неверојатно едноставна, бидејќи нема ниту звучник ниту приемник за програма, но земајќи го предвид текстот на Shukei Hosokava Дејството на вокменот (1984), вокменот парадигматично нè усмерува кон нова констелација на сингуларното, автономното, номадското и мобилното јас и кон неговата сраснатост со виртуелните машини.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Многу луѓе во ВР индустријата претпочитаат да се сосредоточат на некоја специфична хардверска и софтверска конфигурација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Немаше зошто да се плашат од него, бидејќи немаше што да им земе, та еден се насмеа и му рече: — Ами, кога ме неќиш ти со тебе, шо ќе правиме, ќе му валкаме трупје на чорбаџи — Тошета, да го јадиме лебот и да а сркаме водата од граот. Море јас ве сакам внучковци, токо не ви се врзани гаќите вам — се нашегува Толе и продолжи: — Елате де да ве вида шо мажи сте?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, камо пушки, де? — праша пак оној трупар и голта топли залаци од погачата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А бидејќи немам мустаќи ме викаат Мише Ќосото. И за вас нека бида Мише Ќосото. — Да си жив, да си жив, јунак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овде не ги сметаме оние од оваа област на кои им е кажано да останат таму каде што се бидејќи нема оружје.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Пре­скокнете го тој детаљ и а) ќе ги промашите потполно, или б) ќе се вратите на поче­ток бидејќи нема да имате доволно материјал за донесување на одлуката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едноставно, само земете ја предвид нивната потреба за поголем број податоци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На пример, за еден инженер или лабораториски хемичар логично е да се претпостави дека ќе имаат потреба за поголемо количество на технички податоци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Драги посетителки, - им се поклони тој на жените, - и посетителу, - бидејќи немаше други освен Боге.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбира дека имам многу размислувано за моето заминување и за се она што се случуваше дента кога го сретнав човекот за кого помислив дека ќе ме усреќи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа попусто ќе настојуваш да се сетиш на сите поединости што си ги видел бидејќи нема да успееш да си објасниш што се се случувало во тој момент и што се си успеал да различиш и да издвоиш од сината светлина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оние поединци кои го имаат посетувано училиштето за стравувања и стравотии или пак оние другине кои на панаѓурите навикнале да ги шетаат одаите на ужасите можат да се досетат како се чувствував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А сонот не му ја мисли многу; зошто да си го арчи времето во објаснувања и додворување; му накалемил на валјакот сајли што ќе му го забрзат одењето, му додал некои нови каиши што ќе го раздвижат, горивото го дотерал така што пламен да фрла наместо чад, а потоа го пушти да ме казни заради необмисленоста на наредбата што ја издадов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А одговорните за изградбата, бидејќи немале храброст лично да реагираат и да ми укажат на тешкотиите со кои се соочени, го пуштија сонот да ме извести.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И бидејќи тие зборови ги нема во ниеден јазик и кај ниеден род човечки, и бидејќи немаат значење, тие се само редица од гласови, грозд, клас од букви.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бидејќи немаме никаков општествен поттик да се вљубиме и бидејќи немаме никаков сопствен стандарден, надворешен, јавен облик со кој ќе ги дефинираме и претставуваме сопствените венчални односи, мораме да ги персонализираме постојните општествени облици за да ги направиме наши.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа нѐ поттикнува личното да го правиме стварно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму тука е најголемата опасност на романтичната љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зајмиме хетеросексуални обрасци на односност и ги приспособуваме кон сопствените цели, истовремено потпирајќи се на личното и на интимното за да им внесеме особено, своеобразно значење – да ги создадеме значењата и обредите што им даваат облик, цврстина и полноважност на нашите чувства.314 Колку се полични или поинтимни таквите начини на ополноважување и легитимирање, толку ни е помала дистанцијата од нив, толку понеиронично ни е гледиштето кон нив и толку помитски стануваат тие општествени облици и обреди. ‌Ваквите самоодобрени, самосоздадени и самопотврдени облици и обреди можат да бидат особено угнетувачки токму за оние што ги создаваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но и покрај тоа работата стои така и затоа, бидејќи нема метајазик и бидејќи човекот поради тоа секогаш работи и мисли во природен јазик, затоа е, значи, невозможна апсолутната формализација и артифицијализација на јазикот.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Бидејќи немале и не сакале да имаат врска со ЦК во Солун, бидејќи не се мешале во работите на Организацијата и не се обидувале да ја шират својата идеологија и својот начин на борба меѓу обесправеното население, гемиџиите сметале дека Иван Гарванов нема никакво право и основа да им се наложува.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Знам дека не може да се споредува ужасот на срамот со ужасот на губитокот, и не можам да си простам што, за да се спасам од ужасот на срамот, ти задавам два ужаса – и срам и губиток.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И бидејќи нема да можам да му дадам живот каков што заслужува, живот каков што јас сум должна да дадам затоа што таков ми бил даден мене, најдобро е да не му дадам никаков живот, а својот да си го одземам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме разгледа мајката и бидејќи немав никаква мама, ме даде на продавачот, а пак тој стави врз мене едно моливче број два, нѐ завитка и така нѐ подаде на мајката чиешто девојче станало прваче.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Бидејќи нема “суперхиерархија” што ги контролира овие процеси на взаемно прилагодување, целиот процес сугерира постоење на мрежа од хиерархии.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Еве што зборува таа: - Луѓето кои патувале кон југ за Солун, или оние за Скопје и други градови, се исцрпувале од умор и бидејќи немало од каде да ја задоволат својата жед за вода, пиеле вода од Вардар, а затоа што таа била нечиста, добивале болки во стомакот и набрзо умирале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Вистинската вечност на дел од твојот живот почнува од десната страна на Вардар, каде водат караванските патишта на кираџиите.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знај дека животот е краток.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Така се дури не го нашле самоубиен еден од тие негови борци, некој, што не можел да измолчи за сето тоа, па макар го кажал тоа и во своето претсмртно писмо, кое почнувало со она доста карактеристичното: „За ова ли се боревме...“ во бавчата, до џамијата, крај турските ќиури, со пушката, чиј што чкрапец морал да го врзе со сиџимче за палецот од ногата и дури така да повлече, бидејќи немал прирака ништо друго, освен тој долг бугарски карабин, во дрвото на чиј кундак пред тоа имаше уште една нова решка крај седумте стари.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Бидејќи нема нешто ново, мислите се врзани за минатото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Одушевен сум од идејата за еволутивната музика бидејќи нема намера да се базира себеси на некоја апсолутна теорија за она што ја прави музиката добра.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа што Ј. -С. Бах на своето прво појавување пред еден така велик крал излегол во патната облека, бидејќи немал време да ја наметне црната музичарска руба, мора да било повод за бројни извинувања.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Поп Петко си го пречека Крлето како родител којшто си го загубил чедото и, да имаше, ќе го заколеше и шареното теле, но бидејќи немаше, си помина со едно кусо петле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Попот пак не се правеше слеп, виде еднаш, виде двапати, три, и бидејќи немаше што да му прави на Милоша, а Анѓа не го слушаше, ни пет ни шест, еден ден си ја зеде торбичката со „алатите" и си отиде кај ќерка си Бисера.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Војводата Јован Ѓуров и сега „погледна во торбата", и, бидејќи немаше друга Јованова глава, реши да ја спасува таа што беше на рамената.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се распиштеа деца, се расплакаа жени, баби, се затагуваа мажи, но на никаква помош не можеа да се надеваат, бидејќи немаше од каде да дојде.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Додека Едо буричкаше во моторот на колата оставена во дворот, му дојде жената на капетанот, бидејќи нероткиња, комишиите ја викаа Јаловицата, крупна, силна во нозете, со градите подвиснати бидејќи немаше градник, разградена со цигара во раката.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се присети и на онаа приказна од светите книги во која судијата ќе пресуди детето (за кое секоја од двете мајки тврдеше дека е нејзино) да биде располовено на еднакви делови бидејќи немал доволно аргументи која е вистинската мајка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кога музичкото дело се конципира како доволно отворено и неодредено, тоа создава простор за активно вклучување на многу луѓе, при што и изведувањето и слушањето на делото стануваат творечки и индивидуализирани чинови - бидејќи нема правила, секој се истакнува автентично и останува самиот тој.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
(Бидејќи нема што да правиме, сепак тоа го правиме; наш најголем проблем е да ги пронајдеме деловите од времето во кое ќе го направиме тоа. Откритие. Свест.)
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А за баба и дедо, бидејќи немаа заби - киселица, по мерка две шепи пченично и по една – ’ржано и пченично брашно и се печеше во черепна под сач.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бидејќи немал што друго да прави, дедо Геро ги послушал, отишол в село и донесол зајре.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Едно време успеав крстот да го откопам и малку како да ми олесна, бидејќи немаше крст како кај другите мртви.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)