Механизмот на создавање псевдоним кај филмските старови е поедноставен и побизарен, бидејќи името се менува поради неговата зачестеност, тешкиот изговор или дури поради ортографските „неподобности”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Тоа малку го изненади бидејќи името Едо е доста ретко. „Ама не е Бранов“, рече Едо.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Призна дека повеќе сакал ресторанот да му се вика Есенин, но не се решил за тоа бидејќи името на овој поет сугерирало алкохолизам.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Бидејќи имињата изостануваат, ќе Ви кажам засега само дека Централниот комитет го смета неговото премавнување како прва и основна задача на нашата организација.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Му повика на болниот во уво, му се обраќаше со „Господине... Вие... вие потатору!“, бидејќи името не му го ни знаеше; сакаше да го види како сосема се буди, сосем преобразен во живот, најпрекрасен, најчудесен!
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)