да (сврз.) - вене (гл.)

Децата како засечени стебленца бргу почнаа да венат, одвај се движеа по дворот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И навистина, од тој ден таа почнала да слабее, да вене и така починала.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)