да (сврз.) - издивне (гл.)

Понекогаш, ретко, можеше и да издивне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Зашто знаеше дека мајка ѝ оди да ја извади онаа петолирка од ралото шарени зетовски чорапи на татка ѝ што тој ја прати како аманет од Влашко пред да издивне.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)