да (сврз.) - напаѓа (гл.)

Дење преку реката се пукаше, се водеше борба.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние имавме задача да напаѓаме само ноќе, зашто дење бевме изложени на опасност.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Зошто сакаш да напаѓа, дедо? - прашува Томче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)