да (сврз.) - остарее (гл.)

Сѐ си има своја памет, свој ред, сѐ се труди да порасне, да се зачува, да остави семе, да остарее. И билка, и дрво, и животно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Може ли човек да остарее за една ноќ? се праша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)