Да паметиш, да не заборавиш. Токму така. А тука во Скопје, одново се судрија противниците.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Имам впечаток дека сум создаден да паметам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Подобро било да поверувам и да паметам дека сите тие девојки (а помеѓу нив се наоѓала и мајка ми) што ги служеле арабаџиите и трговците додека работел анот на Дуко ми биле по малку и мајки.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)