„Џемо, а да дојдете на по едно турско? После табла може да свртиме. Биткава за едно десет-дванаест дена да ја презакажеме“
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Оваа патека сега треба да сврти лево И да почне да се искачува Во далечните столетија на детството.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Сега таа му рече на татко ми: „Добро, бре, мажу, како не ти текна некојпат да свртиш очи, да прашаш да не сум гладна, да ми дадеше скришум корче леб?“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Каде ѝ да свртев, тој ме следеше.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Кој може кога врне и бришачите одат лево-десно да даде лев трепкач, да сврти лево без да го допре тротоарот, од трета да врати во втора по пропис... и сѐ тоа ОДЕДНАШ... Ни таксист!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Почекај барем да свртам - ми подвикна, но јас веќе гласно коментирав една од старите фотографии: Погледни!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Се отшетав со книгата во едната, и чашката виски во другата рака.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Христина го замоли да ги остави да свртат едно кругче до офицерскиот дом, дека ќе се вратат кај него, па можи заедно да продолжат до кај стрико.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
А кај да свртиш, тие се пред нас, зад нас.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Успеав нагло да свртам и во тој миг камионот удри во џипот, ама странично. Јас останав закован за воланот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Со дланките си ги стегаше ушите за да не ги слуша лелеците и викотниците.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Кире му стана близок и сега, кога не може да го види, неговата осаменост уште повеќе го мачи.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Децата шашардисано да се капат во пена на ноќните забави и да гледат да свртат нешто на брзина.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)