Се мразам што не знам ни штекер да сменам и ништо од пенкало потешко да кревам се мразам себеси што самиот се мразам а дупло би се мразел ако сам се сакам
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
И ете, ние кои станавме за да смениме една власт, сега со нашата власт и сила го изгоревме некни олтарот и иконите.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
За жал, не можеше ништо да смени. Желбата да го пронајде се претвори во апатија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Веќе почнува да нѐ фаќа она љубопитство, или нетрпение, земјата веќе да смени.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Што да правам, што да сменам.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Освен тоа, веќе го бев видел папокот на Ина (таа веќе и се преслекуваше пред мене, но јас таа блискост на луѓето во циркусот не можев тогаш да ја разберам, оти тоа Ина го правеше и пред други луѓе од нивниот свет); тој папок, за жал, немаше ништо заедничко со папокот на Луција; беше некако поплиток, без сила, зарамнет на цврстиот стомак; беше тоа, како да смениш чаша на половина пиење на еден ист пијалак; како да пиеш вино со чаша за ракија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но, не можеше ништо да смени, па затоа фокусирано одеше право накај бакалот, не вртејќи се налево, надесно, радувајќи му се на сонцето и уживајќи во опојниот пелистерски воздух.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Исконска потреба на човекот е одвреме-навреме нешто да смени во својот живот.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)