Да, и женското треба да учи, ама да готви, да меси, да сучи, да пренди, да крпи, да плети, да ткае, да молзи, да...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Блескотната светлина им ги подзамижува очите, а чадот и силната миризба на темјанот додека палат свеќи за живите и за мртвите полека како да ткајат едно невидливо платно околу нив што ги одделува од многулудната маса за да можат да бидат сосема сами кога ќе дојат да се поклонат и да ја целуваат мајката Богородица.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Како да биде, по дветри педи на ден да ткам — ќе го искам до денот“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ги научи сите занаети, како самоук, од потстрижување на децата, до плетење и везење, зашто да преде и да ткае имаше положено уште во младоста, како и сите полски работи, со алатки од феудализмот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Дрвјата како да играа балет, а снегулките како да ткаеја најубава бела сказна.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ами таа не знае ни да месе, ни да пече, ни да влаче, ни да преде, ни да ткае, бре брату, ни да шие.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)