да (сврз.) - тлее (гл.)

Тешко е, мачно, страшно е В твоата земја таткова дека за прв пат солнцето со радост те огреало, дека за прв пат ваздувот со мирис благ те запоил, дека за прв пат земјата со слаба нога нејака си ја згазил и проодил – да тлееш и да гаснееш, како на црна туѓина, и да те враг, нов сајбиа, земјата што ја заграбил, напреки гледа секога.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
Само да ме тресе и да тлеам, да не може мршата да ми се умири.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Полека минуваа годините, а кај Митре за цело време остана да тлее истиот нелагоден филинг.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Огнот мораше да го чува. Одбра едно подебело, јазлесто трупче и го стави да тлее.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Му пречеа оние две џишки од цигарите, што тлееја на креветот. Понекогаш тие така се зажаруваа, што темничината во собичката стануваше од нив сосема црвена. После тие пак продолжуваа само да тлеат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)