„Тоа е, дошло, ќе се трае", си велеше Стале и гледаше како над сите момци стои отец Арсенија и само да трепне со левото око сите на нога се наоѓаа, Ништо не работи тој отец, им заповеда на сите и крка ли крка одделно од момците, во своето одајче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Прислужникот на О'Брајан, меѓутоа, ги пропушти и двајцата без да трепне.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му дофрлив парче леб со путер, останато од вечерата. Го лапна без да трепне.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
ТОМЧЕ: (Нејќе ни да ги слуша Циганите. Го гледа без да трепне татко му.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ТЕОДОС: Што бре, и ти си пијан! ТОМЧЕ: А ти?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Рекоа дека брзо ќе помине, само еден месец ќе бидеме разделени, ќе мине додека да трепнеш.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дури да трепнеш ќе те расчепатат и ќе си го однесеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само да трепне во сонот и јас ќе се наднесам над него, ќе го наткрилам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сиот опфатен од тоа ужасно бреме, Језекил правеше сѐ за да го победи, секогаш постојано живеејќи со надешта дека еднаш и тоа ќе пројде, дека и тоа ќе се заборави и дека ќе си му се врати нему пак онаа пргавост од некогаш, со која што тој еднаш можеше да помине и по најтенката талпа на највисокото скеле, без да трепне со очите, дека сево ова во него е само уште една проклета шега, дека и нему ќе му се насмее еднаш еден син ден, сѐ до една случка, која го исфрли од височината на скелето како партал, не водејќи притоа сметка за ништо, ни за неговите соништа, ни за неговото детство, а сепак, дури и благодарен што успеал да си ги донесе оттаму на земјата цело и своето пониско рамо, и својата судба.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Еден ден, додека ловеше во реката, брзата вода му ја симна од нога едната чизма и пред дедо ми да трепне, чизмата отплови во неврат.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Да трепнам и повторно како во нов свет да зачекорам оставајќи ги зад себе, сите неостварени желби, сите црни мисли што тежат, ко преполнета вреќа, од уличен просјак, наведнат ниско до земјата, ко да се поклонува за дарот денешен, што господ му го испратил...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Тоа се најбезобѕирните гасеници што се родиле некогаш; сета радост можат да ни ја избрстат додека да трепнеш!“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ѝ се доближив толку многу
што можеше да скубне
додека да трепнеш.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Го правеа затоа што беше петок навечер.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Беше петок навечер и некаде свиреше луда музика - флаути со треперливи јазици, пригушени труби што мјаукаа како улични мачки во февруари, грозничаво тргање и дрнкање, том-том, конга, и гонгови сите заеднички биеја со истиот пулс. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 178
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Го правеа заради Бомбата, поради загадувањето на животната средина, поради четирите коњаници на Апокалипсата, затоа што уништувањето може да се случи додека да трепнеш.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)