да (сврз.) - тропне (гл.)

Затоа сите со душа го чекаа да тропне со барабанот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Без да тропне на металното ѕвонче на капијата, влезе во дворот наврапито и запраша веднаш каде е Татко, без да нѐ погледне нас децата в очи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И додека така размислував, во одајата на Филозофот, без да тропне, влезе логотетот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Црвената кавалерија за малку да тропнам. Убаво ќе се посрамотев.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели, можело да се случи некој од борците да тропне кај таа Таша? „Чук, чук! Јас сум...!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од мене никој не ќе направи песнопоец!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако и јас, како наш Кочко почнав да си го прочистувам грлото со зборовите што ме измачуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ти роднина ли си ѝ? Не ѝ одговорив; ја заобиколив и ја отворив вратата без да тропнам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
На која врата да тропнам? Им кажувам на луѓето кои ме прашуваат како изгледаше куќата и како изгледаа стопаните.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако некој поткажал, сигурно не ќе доцнат да тропнат и на нашата порта, на портите од сите куќи на маалото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Чекај“, вели, „почекај да проверам уште еднаш пред да тропнам и да истресам некоја нова глупост“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа се издишува длабоко и бавно го свртува лицето кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Клетата таа, иако шест пукоти чу, не се мрдна од местото – таков е адетот, - туку чекаше со Трајанка на раце да тропне мажот, да ја отвори вратата и да рече: „Ме чекаш ли, о невесто!“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)