да (сврз.) - ти (зам.)

Те виделе на една фотографија и веќе се готови и крв да дадат ако ти затреба. Начисто се луди по тебе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Самиот Еди Краста сака да ти направам некои пробни снимки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За тоа постои песна. Сакаш ли да ти ја испеам?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мајка ми, без мисли како татковите одговори: – Бог да ти поможе! – Бог ги помага сите што умеат да си помогнат себе­си!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ако не се сетиш, не можеш да се сетиш, тогаш како некаде во главата, во мозокот, крвта да ти се згрушува, ќе почуствуваш нешто налик на потисок на одредено место во главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Иноверците, - вели Сатирот. – Само толку можам да ти кажам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Мени го патот... Инаку ни господ не може да ти помогне...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Разбирам господин началник! - одговори Гоце, се сврте налевокруг и излезе надвор...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Проштевај, вели, ама овдека вода се вади, не е играчка, не сакам да ти се урне бунарот, та утре и ти, и целиот Маказар, да ме колнете.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„За инекција може да ти стави и Бале Цуба, има завршено ветеринарно“, рече Михајло и ги достегна забите за да не се насмее.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тоа и само по себе го инхибираше, уште повеќе што знаев и така, над рамото, да му речам: „Да ти кажам право, ова некако не оди!“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Ако имаш некоја работа да ти се заврши некогаш, да се копа или да се сече, кажи ми“, ми довикна пред сосема да замине.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Те бараме да ти кажеме и ти да знаеш и да сториш нешто“, ми рече Михајло. “Сѐ ќе се исуши, и сѐ живо ќе цркне“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Никој ништо не може да ти каже, секој ќе ти го рече само она што го знаеш: Абре, имаше вода!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Сакам да ти кажам“, продолжи по мала пауза да зборува Владе, „што успеав да пронајдам во врска со гробот на Никола.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ах, реков јас, како да ти кажам! Јес, јес, вели тој, прогресира. На многу им е криво дека нашава држава стана индепендент.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Зошто?“, го прашувам јас. „Не знам“, вели, „што се мачиш со овие работи. Да ти треба гробов, ајде де.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Би сакал да си тука и, без да има итна потреба и без да има некоја длабока симболика во тоа, да ти подадам нешто и ти да го земеш нежно со раката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
СЛОБОДАТА: Сакаш ли сега да ти кажам која сум?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
МАНОИЛ: (Тргнува кон неа) Дозволи ми да ти се поклонам!(Клекнува)
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Зората нестрпливо чекаше да си одам за да ти пријде – немаше место за тројца.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Но ѓавола, побргу би ти спикал некој камен в уста отколку да ти даде нешто!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Син ти расте“, рече тато, “и не очекувај сѐ да ти кажува“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ако сака нека те загледува, ако нејќе - уште подобро. Чевли и така нема да ти купи!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„А, ти си тој - Марко! Нели беше закашкан во аферата со чоколадите и сликичките - животинско царство? Како да ти се уарнило!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката по англиски јазик беше фер. Пред одделението ништо не рече.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како за тоа да ѝ раскажувам на мама?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Збор по збор од уста да ти влечам. Каде се оние златни времиња, кога трчаше од училиште дома и сѐ ми раскажуваше“, разочарано воздивна мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога заврши часот, ме повика да појдам со неа кај директорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ќе им се скисне и ним од неговите самоволија, та белким ќе го предадат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Помогни си сам ако сакаш и господ да ти помогне!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Само уште некој ден ќе ти бидеме гости, не плаши се нема многу да ти додеваме, — му одговори Гарванов божем навреден од неговата остра постапка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ене ти ги слободни другарите. А ако имаш нужда од помош, кажи да ти ја дадеме од нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— A јас ќе потврда дека го познавам од затворот, та ќе се уреди сета работа, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Еве ти ја, брат Толе, пушката. Co својата работа и со своето име ти си го добил името војвода и никој нема право да ти го земе ни името, ни оружјето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„При царцката живот и сила немало кој да кренит рака на мене", а вие спремате и на самиот падишах да кревате рака; Мижи Асан — да ти бајам, правите вие работа, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но ти, ти шо ќе добиеш од тоа шо ќе не избесиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Бак, бак, бак! — се продера онбашијата. — Мижи Асан да ти бајам, што велите вие каурите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А сега, ако су јас домаќин и ме почитувате за таков, повелете сете кај мене в село на госје, — ги покани Толе сите и си го јавна Белчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Зошто не одиш на гости во Градешница, бре ќерата?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа ами зошчо, Јас не мисле, право да ти кажам, да се враќам, ама кога виду шо се бара од еден работник пред лицето на нашата раја, Митра ми се виде ситна и залудна работа, та киниса со тие другари за поголеми работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А право да ти кажа и јас некако осамотен се осеќам без неа. Шо ќе ни пречи ако а прибериме?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Му се овргали право в очи, и како на дедот Јована преѓеска што му удри една клоца во слабината, сега и на Бојка му удри една уште посилна меѓу нозе, та, макар да беше силен, млад и јак не помалку од Брниклијата, Бојко се фати за удреното место и се свитка на тревата крај дедот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Аман Толе, аман внучко! Кај ќе и најда јас толку пари, та за сакми, колај работа, и три да ти донеса!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Фати ја работата со добро, прибери некој и друг селанец да ти помогнат, да го предадат, оти ако го кријат тие, никогаш не ќе го фатиш или убиеш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти се лути, велеше, шо му a наметна Ката та, ете, сега му дојде на колај да ти плати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сега таа му се стори благословена и од господ, и од народот и се заколна во себе дека ќе ја употреби само на народни душмани па макар кои да бидат тие.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најистина, еве и сега да ти кажа како и некни пред ѓурунтијата шо ти поткажа, оти има во ниј и криви.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
При царцката живот и сила никој напреку не може да ти се опуле, не да те дере.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ај сиктер оттука да не ти излеза да ти и скрша коските со тој бастунот шо си го кренал како питач?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Организацијата пак сака друго: Секој наш човек — рисјанин — да постане јатак, секој да постане селцки кумита; дење да ора и копа, ноќе да тргне со тебе да ти помогне во твоата работа ако ти е тешка сам да а свршиш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И јузбашијата го изгледа Толета и многу му поласкаа последните негови зборови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тиа што ќе откинат и побегнат, да не можат да се вратат веќе, макар колку аскер и заптии да доведат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ај ми со здравје, јузбаши ефенди. Господ да ти даде шо ти срце сака, убаво си поминаме, бериќетверсан.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сешто може да ти текне на враќање: и дека владетел на планините е она страшило од птица, плус змија ѕвечарка и дива мачка, кое што те посматра со ледените камени очи уште од првата ти стапка по Светлата патека.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Потемкин несаден а никнат: пекарите полни лебови, бонбони во продавниците, привид што не се заборава – евреите ги уживаат сите права сите имаат од потребното повеќе згора и свират оркестри, пеат хорови - додека да заврши посетата на црвениот крст благосостојба на реверс просто да ти завидат гостите а потем сѐ по старо,
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Сврши ми - да ти свршам!“ - Возбудено ти шепоти.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Момент на вистината. Моронодебилен квиз за разголување на својата погана душа за пишливи пари на кој шансите да ги добиеш се 1%, а шансите да ти фаќа сеир целото маало се 99%.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Скотје во тоа време ги живееше дваесеттите години од Чикаго. Алкохолот во смрадот навечер можеше да се набави само во локалните кооперации и само ако го знаеш пиљарот да ти дае под рука.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За да се извади албум требаше да се потроши време, труд, нерви и многу пари за откако сам ќе го издадеш да те начека џандар на улица и со само една казна за неносење каиш да ти отиде целата заработка од албумот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Тоа ти е исто ко ја да ти дојдам дома и на жена ти да ѝ кажам шо да праи за ручек, а ти да не смееш да писнеш.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Океј е да си геј и да ти го начукаат на волеј.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Види ја да ти кажам. - I am yellow lion playa и уживам да ги рендам сите Red Star pussy.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А та нему: „Слушај, Божин, ако не ме земеш, сама ште ти дојдам, Божин, бегалка ште станам, татка, мајка ште оставам, љуба да ти бидам.“
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Од карање нема да ти се урне бисерот!... - Го советуваше башмајсторот Аргир.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Па, како да ти објаснам, - рече. - За да вршиме сами некои поголеми откопувања, немаме средства, а летово тоа и не ни е најважно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Е, тогаш да ти раскажувам, мој Бојанчо, та да ти ги доближувам пред очи сите тие планини, па да ти доближувам дамнешни дамнини, па да ти биде убаво, преубаво...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А имам јас што да ти кажувам тебе.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ти не си бил, ама јас да ти кажам. Смрди!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да ти е алал! - рече дедо Иван. - Ќе биде од тебе човек.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да ти ја пропржам урдата. - Не знам. Не чекај ме. Ќе каснам што ќе најдам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Салатата беше аранжирана како во ресторан - ситно сечкан кромид одоздола, купче зелени маслинки одозгора и тркалца лимон наоколу - окото да ти се засити пред јазикот да ти протече.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А Живко го тешеше: тоа е зрно црн пипер а не сачма за крупен дивеч, може да ти замени пломба на заб; тоа ти е терзиски конец, а не врвца за опинок, можеш да ја џвакаш ама не и да ја голташ; тоа е дафинов лист, а не еврејска кожа, можеш да го исплукаш и да го залепиш на слепоочник од урок; тоа е говедско, а не биволско, сечкано, а не мелено, ако ти е тврдо тоа е од бутот, а не од плешката; тоа е малку свинско, а не од крмак, да ти омекне на жлебината, ако не ти пречи на верата; се ставаат и други мевца, од телешки до јагнешки, ама по малку, башка од тоа тие се топат; некои ставаат и месо од мечка, тоа е црно, овде го нема, ама на ширденот му дава посебен шмек на дивина; а тоа ти е обичен лут пипер, а не црн барут, можеш да се закашлаш ама нема да експлодираш, гарантирано. Маде ин Прилеп.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сѐ додека во еден есенски ден, додека грмушките отаде оградата почнале да врзуваат плод тамам толку зрел колку да ти ја подотвори и така жедната уста, не само за дланка вода колку да преживееш туку и за стрвост по недозреано овошје, во луда желба што побргу да се досегнеш до смислата на живеачката, иако уште не си почнал да живееш - додека уште беше видно, Баге не се реши да се провне под жицата на оградата и како јазовец да исползи меѓу кулите на стражарниците до првата џбунка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Беше хронично гладен и хронично настинат - ништо не го најадуваше и никогаш не беше дојаден, а од друга страна беше истрениран да трпи глад со денови; зиме - лете носот му течеше, кога мрсули кога водичка, па не знаеше што е тоа да ти биде топло, кога е доволно да имаш нешто на грбот колку да не ти се тресат вилиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Може евентуално да ти го признаат само испитот по предвојничка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во дуќанчето отспротива има јајца колку сакаш. Дајте пари за шест чифта. Тврдо варени, разбра? И немој да ти тупнат некој сматок!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Зошто? - Затоа што сум јас од Долно Дупени, - Тоа може да ти се откачи махинално, од некоја длабока потсвест.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Не, ми е срам, страв ми е. - Од што да ти е страв? Толку сум страшна јас?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„За да ти ја разгорат болката ќе ти го разорат телото!“, поревајќи се Старчето ја окара угорнината.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Оти таа умее и да ти се отме Токму во моментот кога ќе поверуваш Дека ќе можеш да ја опчекориш.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Има една грмушка и една пенушка има, срцето ќе те одведе мракот ќе те приспие, и има мугра сина безшумно што доаѓа усните да ти ги навлажи со надеж и со роса.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Срам да ти е? Глупости, ти да срамиш зошто ти болна. Секој може биде болен у секое време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И ова беше еден нов вид дарежливост во неговото искуство, едно губење на своето себе што значеше себедополнување, давање за да ти се врати, ако повеќе си дал, повеќе си добил.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Дојди овде“, рече Рој. „Треба да ти го допрам челото на вратата од визбата. Тоа е обичај од Стариот крај.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„А што сакаш ти? Замисли да ти дадам кошула.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Те молам, Кети, дозволи да ти помогнам.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Та си седам јас овде под дивјачката така прибрано, а ти, те слушам, пак по некое време „Фиу, фиу...“ ми чиниш, сакаш да ме натераш да ти кажам дека сум те чула, ама јас пустата не те чув.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ако ти мене ми украдеш дури и еден ваш денар што го велите, мој рајт е да ти ја скинам главата, да те асасинам на самиот спот каде што сум те кечал.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Мила, чуден сон сонив, ме стаписа сонот. Чудна слика, морав да ти јавам.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Оти кажано е: непријателот твој најдобар лекар е на мааните твои, оти подобро ги гледа од пријателот, кој од учтивост или ласкање никогаш отворено нема да ти ги изглаголи!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој само се смешкаше; одеднаш рече: „Луцијо, сакам да ти ја покажам таа светлина и таа музика; затоа те водам со мене“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој гледаше во мене и рече: „Не можам тебе да ти ја вратам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
(Таква сигурност, тоа подоцна го видов, во циркусот немаше; никој таму не можеше да ти гарантира дека, иако си извел една точка на трапез повеќе од петстотини пати, ќе ја изведеш и петстотини и првиот пат.)
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како да ти се моча, од сосема разбирливи, природни причини, но ти да изјавуваш дека од општествени причини не ти се моча; беше тоа еден вид противприроден, но затоа, општествено пожелен блуд со самиот себеси.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Какво добро може да ти стори еден познат човек меѓу илјада непознати, ако сите освен него, се лошо расположени кон тебе?“, праша Логотетот со парабола умесна, оти ваистина, какво добро може да стори збор еден познат меѓу стотина непознати, како еден воин твој меѓу илјада непријатели?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да ти се мочам јас на твојот здрав народен дух, кога се смее само на гениталии што залутуваат во туѓи гениталии и на ануси што прдат; тоа ли е врвот на народната уметност, Луцијо?!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не заборавај, разговараме за тајна што само мајка ти можела да ти ја открие.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и уследи онаа отровна забелешка: -Белки не мислиш дека можам да ти верувам оти пред продавницата си се нашол случајно и тоа токму во моментот кога девојката излегувала, и дека во тој момент ти се родила идејата да и пријдеш и да и го соопштиш големото откритие дека таа ти е сестра, или нешто сосема близу до тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Којзнае какви сѐ изненади може да ти приреди!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А колку ќе можат да ти помогнат за да се излекуваш остави ги самите да ти предложат ако се сетат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И да ти признаам, (барем тоа можам): љубопитството ме доведе и на твојот погреб, иако, знам, дека дури и самото мое појавување овде и во овој час ти го сметаш за некоректно па дури и непристојно со оглед на некои од нашите поранешни среќавања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Обвинетиот Иван Ташин е копиле според вистинското значење на овој збор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гледаш, батка, колку многу зборови, само за да го подисплашам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За среќа или несреќа оној, кој можеше да ти стана татко ми личеше на човек од збор и од доверба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но ако не бевме и двете токму тоа: (недоразбирања што се движат едното спроти другото), кажи, каде тогаш ќе се сретневме?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Луѓето можат да ти префрлат само за она што си го рекол.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му раскажав за повеќе случувања во кои јас лично се обидував да изигрувам херој или трагач по вистини, и дека, за мое големо разочарување, животот ги користеше таквите мои недоволно обмислени потфати само за да ме исмее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
В ред, в ред, тоа не значи дека сите ние не заспиваме и не се будиме со уверувањето дека не сме премногу злочести.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во разговорот допуштив да продефилираат и случаите од моите црни искуства.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А сепак девојчето го сожалувам иако со забите одвај ја додржувам сеуште неизречената помисла: „Другар Канчевски, верувај, тоа беше најмалку од она што требаше да ти се случи!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И поодредено објасни ги причините што те натераа да поверуваш дека токму Даскалов можел да ти биде татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
МАРА: И, како било, да ти дадеме. Досега пиеја маживе пак рекоа да го фрлам, да побрзаат да каснат пак да излегуваме. Кате, донеси го пагурчето!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Некој касмет поголем да ти наврти таму да си спечалиш, пак да си дојдеш да те жениме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МАРА: (со главата кон небото). Амин! Господ да ти ја чуе молитвата.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ДЕПА: Да сте живи и вековити. Со здравје да ти оди братчето.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ФРОСА: Ама, вистина, што ќе беше бре, луѓе? Јас се разбудив околу полноќ и излегов надвор да видам кое време е, што ќе видиш: она небо ведро, месечина грее како ден, милина да ти е.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ама си ја погодила мори, Митрејце, ракијава на солта, да ти е алал!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Сакаш ли да ти нацртам голема чешма?
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Околу нас стануваше сѐ потемно и потемно. Можеби се спушти ноќта и можеби ветрот го покри со песок сонцето, златното тркало со многу зраци околу себе.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Мижи Асан да ти бајам, се инаетеше Паљо. - Ако го закопале, тој не можел да стане.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Сакам да ти кажам нешто. Потраја малку и праша, наеднаш доверлив и срдечен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас не можам да ти ги изредам сите, па нити, жено, да слушаш ти седна!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Ти остана детенце, утеха една во жалост, бујно ко фиданка в гора, За подвигот татков со восхит ти, иако мало, сакаше јас да ти зборам.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
-Сега ме предизвика, да ти раскажам една поучна приказна: Едно дете побарало од мудрецот да му исполни желба: „Сакам да бидам најсилно.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но јас сакам да ти помогнам, да станеш просветлен. -Зошто?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Сепак, би ми било навистина многу драго ако успеа да сфатиш дека не бевме ниту деспоти, ниту ненаситни посесивци, туку дека се трудевме да ти овозможиме најдобри услови за безгрижен, самостоен развиток, да ти всадиме широки и хумани погледи кон светот, да ти дадеме скапоцени совети за што побезболно да ги минеш младешките кризи.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Ете, толку ти раскажав и сакам уште да ти кажам, дека ако некои одбегнуваат да одговараат на прашања за тоа време и најчесто замавнуваат со рака, треба да имаш целосно разбирање за нивното молчење.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сепак го потиснав тоа и реков: - Тато уште кога ти ја донесе сликата за првпат сакав да те помолам да ја ставиш кај нас во собата, но не можев тогаш да ти речам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Колку ти е натоварена чантата, дај да ти ја поносам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Љубене, можи е гревота да ти речам, ама до кога мислиш вака сами да бидете.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ова е библиотеката. Гледаш - малечка е, ама има убави книги, и доволни се и за оние што ќе останат овде до крајот на животот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ајде да ти ги покажам другите простории,“ реков, па излеговме од салата и побрзавме по ходникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само, дозволи ми и јас да ти доделам нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите кои веруваат дека ќе бидат бесмртни преку она што го создале – сеедно дали се тоа децата што ги изродиле и кои преку својата крв ќе ја пренесат нивната крв, или пак тоа се уметнички и научни дела – сите тие ужасно се лажат дека така си ја обезбедиле бесмртноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- „Дојди да ти покажам нешто“, рече пријателот и ме поведе кон кучкарникот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ни стана мил, близок и доверлив. Затоа решивме тебе да ти се јавиме, да ти се исповедаме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Што значи да ти дојдат протагонистите во претставата и да ти кажат - „Директоре, ова не се издржува.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Зашто само со такво сознание прекинуваш со сите дејанија со кои може да ти се измери умот и разумот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Не може името да ти е Сталин и да имаш вообичаена судбина“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На носот му висела проѕирна капка, во бистрината на таа капка можел да се огледа светот, сето село, планината зад тоа село, дел небо над таа планина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сакаше да ти збрца нож в чкембе“, рече Борис Калпак. „Тоа го виде и самиот.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не ми се закануваше. Можеби се лутеше на себе што ме остава навреден и понижен, можеби ја сожалуваше недозреаната младост во мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Крстени сме и не сме без разум за да ти поверуваме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Добро“, рече пред да ја затвори вратата зад себе. „Ќе го разбереш и самиот она што сакав да ти го кажам.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Каде е сега мајчето Минадора да ти помогне, батенце? Ја нема. Ти се стегнал грчмулот, те заборавила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Без оган под земја ќе стане едно - змија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ИВАН: Би сакал да ти објаснам. ЛУКОВ: Ги мразам објаснувањата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кон нив јас го имам дадено и мојот опис: како клечеше пред нив, како ги молеше да ти простат и како им ги веќаваше главите и на Иванов и на целиот Централен комитет, само да ја спасиш твојата...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да ти кажам право, не се распрашав повеќе, зашто и самиот го знаеш каков е.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Плакав кога ја читав. Сакаш ли да ти ја дадам да ја прочиташ?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Да го видиш, окото да ти заигра!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мајчице слатка, си имала среќа да ти останам жива...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Божем некој друг ти печали та ајде, бабо Анчо, удри гори што повеќе. (Ја зима фурката и седнува на каменот) Да ти се невиди и среќата твоја вака...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КУМОТ: Василке, ај, да ти се ќердоса синчето! Еднаш во животот да им биде!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ајде, зете, стори си ја честа. Зини да ти го чуеме гласчето.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
КУМОТ: Песна ја признавам онаа што кога ќе ја чуеш, дури и срцето ако ти е заспано да ти се пробуди. Ете тоа е песна!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Е сега да ти кажам, ќерко, што сум дојдена.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Да ти цути устата што ја порача! Оваа песна одамна не бев ја слушал. Така благо ми дојде да заспијам!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ех, што е така, сега можам да ти честитам свршувачката. Ајде,нека ти е со среќа! Твој касмет била.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со народот да си добар, тоа ќе ти остане. Да му појдеш на радост, да ти дојде...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јас сум тука, Да ти кажам, „животот е убав“ и со мене и без мене...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сакам да ти подадам грст среќа да се мултиплицира во твоето големо срце. Безнадежно...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
А и деталот со распорениот стомак, каква е поуката, дека и да си човекојадец не е страшно бидејќи со прост, аматерски хируршки зафат, со нестерилизиран касапски нож, може да ти го извадат човекот од утробата, целосно неповреден; бабата со нејзините наочари и пантофли, а Црвенкапа со нејзината бела тантелена престилка и качулката, без ниедна трага од желудечните сокови?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Го познаваше како својата дланка тој заплиснат челичен порој, тој незадржливо вивнат струеж, ја знаеше најмногу таква, дива, а сепак скротена, спитомена, многу често ја имаше во своите раце и владееше со неа како што ќе посакаше, крај неа се чувствуваше како да беше јавнат на некој разигран бинек, што корне искри со копитата, вивнат суза а мирен, и ја сакаше најмногу заради таа нејзина незаздишеност, заради таа сигурност, постојано во некој лет, секогаш, со секое ново движење, сѐ со по некој нов писок, на кој што ни еднаш не е возможно да свикнеш и да ти биде обичен, бидејќи тоа е нејзиниот говор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Навистина, би било незгодно од тебе кога би продолжил да ја влечеш и понатаму оваа своја рана, така, за да морам и утре да ти идам. Незгодно, не, не незгодно.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеш да ги пцуеш, помисли, да им речеш дека се страшливци, дека се арамии, а тие ќе продолжат само да ти се поднасмевнуваат будалесто вака спитомени и, во најлош случај, само ќе те надополнат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само тоа сакав да ти кажам. Лошо си ја одбрал. Ако мислиш поинаку, можеш да останеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Ха, ха, - рече Претседателот. А Змејко мислеше: кога си ваков, без ниедна трошка сигурност, и кога неа си ја загубил толку евтино, како овој тука, тогаш не ти останува ништо друго, освен да ги повторуваш зборовите на другите, да ги повторуваш нивните движења, да чекориш како што чекорат тие и да се смешкаш вака проклето изгубено, а смеата да ти е сѐ друго само не смеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Денот сега си заминуваше зад некој срт пред него, како некој што те остава на среде река, без да ти ја подаде раката, и тука беше попусто секое довикнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше добро и што отиде кај Претседателот, што виде дека тој со таа вар, што ја чекавте вие цела утрина, и што ја штедевте, бидејќи ви беше пред крај, ги дотеруваше ѕидовите, и дека неколку мајстори од твојата бригада работе тука, без да ти го знаеш тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А неговата руса жена, целата набрекната во градите и во рамената, гледаше во стапалките, што ги оставаше ти со твоите оппинци, секој миг готова да ти се врекне, како да си ѝ го утепал татка ѝ.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Овој сега е во состојба да ти рече сѐ, а јас го знам и како човек, што знае да биде и молчелив како земја,особено кога ќе појдиш кај него по белешка за исплаќање на твоите трудоденови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Добро, можеш секако да речеш, ти. Немам ништо да ти одговорам на тоа, освен дека ќе се обидеме.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Затоа, помислив дека и не мора лично многу да ти кажувам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Туку да ти кажам, Радо! Во сабота во соколааната има игранка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ми ја украде мислата. Токму тоа сакав да ти го предложам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќе има, не се бразај, планините нема никаде да ти побегнат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ти простувам љубов моја, иако не гледам што треба да ти простам. Јас сум и само јас виновен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јана се насмеа. - Дали сакаш да ти кажам ланци или јутра, или во метри квадратни. - Дај кажи во метри квадратни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Луда Радо. Ти зборувам за еден пакет што ми го даде Томо да ти го предадам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Само затоа што се обидувам да ти помогнам да го раскинеш превезот на бладањата. Само затоа, нели?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа што не бев способен да ти го дадам, зашто немав ни вид ни слух за неговиот сјај и звук.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Пиши им на твоите да ти пратат пари“.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Да, полн успех. Дај да ти ја стиснам раката, Павле.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Сакаш уште нешто? Да ти исковам ковчег. И уште нешто? Да ти помогнам да легнеш во него.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Имам да ти соопштам убава вест, - му рече тој.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Замисли да ти се децата џимрии, па пребаруваат - едни јадат боранија, други не сакаат ни да ја чујат, едно сака месо со компири, друго не меша протеини со јаглехидрати, а само едно „веге“ па ти е многу, па, мораш секој ден да ги препрашуваш кое има „дејт”, заради кромидот и лукот што секогаш заради евентуалност го служиш одвоено.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Да посакаш да бидеш болен и на рецепт да ти ги препишат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
О, Боже Господе! И ова да ти биде најсреќниот и најтоплиот момент кој со зборови не се опишува, по кој следи средбата со човечето кое потаму низ годините ќе биде најважното нешто во животот ваш, дојден на најтешкиот и најболен начин на светот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
По дома муабет за дечко беше строго забранет и немаше таква категорија на роднина додека не се даде збор или свршувачка, ама затоа постоеја другари, блиски, блиски... па кога ќе раскинеш, оп - нов другар, уште поблизок, ама овој е најдобар по физика и, всушност, ти прави чест што секој ден одвојува време да ти потпомага во градивото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Треба да се чуваат работите ако сакаш да ти траат, синко“, зборуваше повеќе за себе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Единствено треба да положиш кај нејзините другарки зашто тие ќе ти ја дадат или нема да ти ја дадат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И не го почитував правилото дека никогаш не знаеш што може да ти се случи по пат велејќи си „Плин имам, само да ја земам, вртам крукче и се враќам“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама, во осаменоста, додека очајно чекаш нешто да ти се „деси“, две прилики можат да бидат и две зла.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Можете да замислите каква хигиена било тоа за нас, ама не можете да замислите каква екскурзија на мозокот сме си направиле зашто нашата прошетка од 12 чекори нѐ чинеше двојна доза од гинипралот, што во превод значеше дека срцето ти чука како лудо вљубено, телото ти скока како да ти е астрално до плафон, а, што е најстрашно, на дежурство на доктор кој ни во сон не сакаш да го погледнеш, а камоли да ти го погледне стомакот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тој не им се лутеше, заедно со нив се смееше: беше го испратил еднаш, кога бил малечок, татко му Софре да ги паси гуските, а тој си дошол дома без нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа и го викаа Козето, затоа и дечиштата му измислија песничка и дека беше малку шантрав во одот, небаре пајка, му скандираа: Анѓеле, Пајчето, кај ти се, гуските, да ти ебам мајчето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
За време на социјализмот и Златен Тито, да имаш пријател во маалското продавниче беше исто како денес Бранко Црвенковски да ти е втор братучед.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Одвреме-навреме полуорганизирана група на граѓани можеше да го притисне продавачот и да му каже в лице отприлика нешто вака: Дај бе од тоа робата под тезга, да ти ебам мајката, ги криеш а народот нема шо да јади!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Најпосле се согласија да одаат кај старио да го молат да му кажи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Зер немаш челад што да ти поможат за ти на стари дни да си починиш?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога чуја старците тој збор од старио, многу мака му паднало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Чичко. Ако сакаш, ќе ти донесам желка. Можам и рак да ти фатам. - Оди си, ти велам. Не додевај.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Тогаш требаше да го спречам чедоморството и да ти се вратам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Грлото решето да ти го стори.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Прости ми, вели Уља, прости ми ти, за да ми прости и господ. - А што да ти простам, сестрице, прашувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Колку народ погина тогаш, не се добројува. Ранети - башка. Полковници, капетани, поручници, потпоручници, наредници, поднаредници, каплари, војници, што да ти кажувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
таму ќе ни судат и така не засурмуваат во вагонот небаре добиток за продавање и клан, клун, клан, клун, лазаме за Софија пооди, пооди, - запри, па пак тргни, а ништо не гледаме, имаше само една дупка во отворче одозгора, над нас и не знаеш кога се стемнило, а си заборавил кога било дење, денот и ноќта си ги смешале нозете, ги избришале границите и не знаеме дали сме поблиску до денот или до ноќта, само некогаш ќе подотвори некој, ќе ти остави кофа со вода и по едно лепче - камче за да ти ги скрши забите и пак ќе ја тргне вратата, ќе го штракне лостот, штрангата, а ние ќе го топиме 118
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слушај го ова! Пак чита: „Речи му некому да ти напише писмо и да ми кажеш како го врзувате животот, како го туркате.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да ти се плукне на лебот што си го собирал во најсилна горештина. Кога се топи и железото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секој е зафатен со својата дома и домашни, секој сака да ти го раскаже животот. Од крај до крај да ти го раскаже.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и што можат луѓето да ти помогнат, кога секој се плаши од секого.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не терај ме да ти велам двапати, вели Јон, и ми се наднесува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, господ да ти даде многу здравје, му велам јас на Мисајлета Ковачот оти ова добро нема да ти го заборавам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште срам имаше тогаш, велам, да ти покапе лицето, Стојно златна. - Велјанице, ме поправа Велјаница Пармакоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А понекогаш ќе ти дојде на чипаво зборот. За малку, без прашање, да ти избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Здола, на јаслите, се чеша кравата, првка и потклоцнува магарето, како човек да ти чука на врата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едно е арно дека нема кому да му потураш, кому да му миеш нозе и да му гувееш кога ќе вечера, а трипати е полошо оти нема кој да се опсени околу тебе, да ти покаже, да те поучи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не требаше олку да ти кажувам, вели Огнен Горго, оти ништо радосно не ти кажав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Еда, сега наведи се, ми вели Маса Ќулумоска, да ти турам малку и во вратот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сигурно лошо си лежела, вели, може да ти биле налегнати рацете, вели, може да ти слегла месечината на перница, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Уште со гајди ќе свириме, вели, на гробот да ти свират.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И дождот така, ненадејно, може да ти се мочне во вратот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема никој рака да ти подаде, да те задржи, да те поземе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Треба некој да ти измери, да ти одобри.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Знам дека те боли, му велам, ама не знам како да ти помогнам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како некој да ти ждрига в уста, вели и запејува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама твојата кожа и за опинци не чини. - Знам, вели Стојан. - Да ти го клам, вели Наќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да ти се клекнам на умот, ако можам некаде да ти го најдам, му велам, оти умот стои в глава, а ти го носиш во газот, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Шепоти едниот, шепоти и другиот. Да ти е страв и мртов да те видат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и Јон нема да ти го заборави, му велам, оти ти го врати откај мртвите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да ти е срам да кажеш - како.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не знам што да направам за да ти помогнам, му велам јас на Мирчета, да појдеме кај Маса Ќулумоска, му велам, може таа знае некој маривет. Нека ти закуша, го наговорувам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А зошто ме чекаш, ѝ велам јас, болви за да ти тепам меѓу колена? И ѝ врзувам една шлаканица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога ќе почне да тера, да ти е мило да го слушаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Има, вели Мисајле Ковачот, ама има и куче што знае да ти тажи на гробот и од жал да не јаде леб, вели, и да не пие вода.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Како да ти речам, Уљо, вели Огнен и шмрчка со носот од лутото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едното го замижува, а со другото го гледа. „Доксим Тренчески е толку скржав“ , еднаш рече Лазор Ночески, „што и гревот свој не сака да ти го даде“ .
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Многу деца си направил, вели Витомир, алал да ти се панталоните, - Панталоните не прават деца, му велам јас на Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама нема кој друг да ти испере, да ти спастри.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дувај ги, викал татко, издувај ги, велел, да нема ни раска на јатките. - Да не сакаш и да ти ги џвакам, мајката, му рекол еднаш Јоше Свирачот, ама татко не го заушил убаво, оти устата му била преполнета со ореви што ги крцкал со забите и од тоа не му се дослушувало.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Може да ти е пришиена во ракавите, во предниците, вели Маса Ќулумоска, или да ти е притаена под шамијата, во косата и ти се пресмева.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Толку сакав да ти кажам, а како да не сум ти кажал, вели и си заминува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, арно, велат луѓето, ״помогни си првин сам за да ти помогне и господ“ , вели Лазор Ночески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зошто се враќам, си велам, кога нема со кој збор да размениш: ни по кого да викнеш, ни кој да ти се одѕвие.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Дошле некои комити, вели, чув те барале тебе... Реков: да ти кажам да се позакриеш, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тука е и загарот од Андрета Шапандрикот, кој може и дома, под трпеза, да ти скорне зајак.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дури ни сенка не можеше да ти направи, со твојата сенка да те состави.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Цел свет со виолини, вели, а ние со мувлосана гајда, небаре мрша да ти квичи пред носот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Седнувам и слушам некои шепоти однадвор. Нејасно, како да ти кркорат цревата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И вчасот некако, да ти кажам, многу ми се допадна. Јас зачестив кај неа. Во седумката. Така, наминував јас како службено лице.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само талка со погледот. А болскоти забот в уста.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А јас дојдов да ти се оддолжам, не си ми ги оставила децата на сокак“, без благодарност во очите рече тој.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Тогаш требаше да го спречам чедоморството и да ти се вратам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ќе те оставам да ти истече крвта и, сеедно жив ли си или не, ќе ти ја смачкам главата со каменов.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потреси се, тука сум да ти бидам кадија. И соземи се.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пријателе те молам одобри ми ја желбата да ти раскажам за еден настан, навидум толку безначаен и сепак за мене заради нешто необичен, да не речам голем и незаборавен.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Затоа не ќе поживееш подолго од мене дури и коњски заби да ти ја наполнат муцката.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„И не сакав да ти се доближам, аго. Не те гледам и сепак знам дека ме чекаш со нож ... Крив, турски.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Нема таков широк дијапазон нашиот неречовит јазик, за да ти долови какво чувство е тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сакам да те видам, да ти станам пријател.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Слични сме. Ти си сам и јас сум сам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Гледај разумот и чувствата да ти одат заедно како впрегнати во плуг; ако секој завлечка на своја страна - душата се разнебитува”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Зборуваше полека, милозвучно, не го повторуваше истото, а ако се случеше тоа - го менуваше редоследот на зборовите за да ти е интересно.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Еден ден ја праша: „Навистина ме сонуваше или...? И како јас да ти дојдам во сонот?“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дедо му Аврам кога лежеше болен и кога вака му доаѓаа луѓе со понада, велеше: „Во животот човек може да ти направи зло колку што сака, тоа се простува, но најтешко е ако пред умирање не ти обрне внимание, ако во тие моменти ти се сити или свети...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Нема зборови кои би можеле да ти ја изразат мојата вечна благодарност...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Што да ти правам кога си слеп! - велеше смеејќи се, итајќи, весело мавтајќи со рацете ваму-таму, чиниш ќе летне.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Ох, ослепувам, - имаше на едно место во составот и јас, шутракот, толку природно сум ги превртел очите, белките да ми ги исполнат очните дупки, та кутриот Трифун Трифуноски да ти помисли оти е свршено со мојот вид.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Јас не можам да ти напишам акт - се моли горниот наслов, како што не можев некогаш што и да било да ти напишам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сакав да ти влезам во очите, далеку зад зениците, да го пресретнам одразот на восприеменото додека сѐ уште е наопаку, пред да се заврти, пред да ме рефлектира застаната на тлото.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Наеднаш, посакуваш некој да те бара, да ти дрдори за неподносливи работи кои делуваат полезно.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ако Петар е единствениот човек со кој сакаш и можиш да бидиш и кој можи да те направи среќна, јас нема да ти стојам на пато.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ние власите најарно знајме шо значи да немаш и да не си навистина на свое, или пак то шо ти следи и го имаш да ти го оспоруват, негират.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
До него седеше мајка и Ленче. „Ќерко, имам нешто важно да ти соопштам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Од друга страна, да ти кажам, овде се шират гласини дека некои од познатите американски фирми како шо се „Texaco” или „General Motors” и некои други им продават камиони, гуми, бензин и други возила на националистите на генерал Франко.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И да ти кажам, ич не ми е чудно шо се посилна станува и екстремната левица, односно комунизмо, како противтежа на националистите.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Тие не можат да ти влезат во душата“, му беше рекла таа. Па сепак можеа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред две недели сериозно размислував да ти ја смачкам главата со камен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа треба да ти биде појдовна точка во натамошното размислување.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Не“, рече тој со малку повеќе надеж, „ не можат, тоа е сосем точно. Не можат да ти влезат во душата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А тогаш еден друг, сосем различен глас, еден тенок, култивиран глас, за кој Винстон помисли дека го слушнал веќе порано, упадна: „И, патем речено, кога сме веќе кај тоа 'Еве една свеќа, да ти го осветли патот, еве еден џелат да ти го скине вратот'.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Покрај тоа, дали е воопшто можно, кога веќе трпиш болка да посакуваш, сѐ едно од која причина, болката да ти биде зголемена ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но во секој случај знам дека завршуваше со „ Еве една свеќа да ти го осветли патот, еве еден џелат, да ти го скине вратот!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не се сеќавам како беше понатаму, но знам дека завршуваше со „ Еве една свеќа да ти го осветли патот, Еве еден џелат да ти го скине вратот“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие не можат да ти влезат во душата.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие не можат да ти ги променат чувствата: кога сме веќе кај тоа, ни самиот не можеш да ги промениш, дури и да сакаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не мора да ти ја кажувам причината: веќе ја знаеш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Смит, бате, да ти кажам зошто те бркам наоколу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Те молам да запаметиш, во текот на целиот наш разговор, дека можам да ти нанесам болка во секој момент и до кој степен сакам.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да ти кажам ли зошто тебе те доведовме тука ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Извесно време дланката од десната рака ја имаше положено на книгата, потоа ја отвори и почна да чита: “А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Прости ми, но сакам да ти го кажам ова сега, кога ти тежат други пранги.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Игуменот се смрачи: „Е па, тогаш, време е наскоро да ти најдеме невеста“, рече.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Оди ми сега со здравје, ќерко, и господ лес да ти даде при породувањето”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сакаш ли да ти навезам месечинки, сонце или пилци? Ами, може сакаш едно детуле да ти навезам?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Марко го изучи занаетот и изработуваше свеќници од тенки и испреплетени жици, а ибрици дури и од чисто злато, украсени со скапи камења и шари, умот да ти зајде.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако ја поведеш и ти жена ти, тие двете заедно ќе се бањаат, ќе зборуваат и ќе се исповедаат по женскиот обичај, и жена ти може после да ти расправа сѐ што ќе ја прашаш за Атиџе.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го праша тогаш Мехмед паша, гледајќи го под око ибн Пајкота: „Ако мислиш да си купиш дете од пазарот за робје, дете да ти слугува и да ти мете низ дуќан, јас дозвола давам. Ти си аза, чело на рисјаните. Само речи.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
4. ДАЈ МИ, БОЖЕ, ОЧИ ДА ЈА ГЛЕДАМ - и сите ѕвезди тоа боже зеници да ти ги всади нели е таа како сонце заслепен ќе си везден, а огнот љубовен, ко месец, ќе ти ноќева во гради...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Подруго е да ги стрижеа твоите овчји грижи - секому дај и пак тебе животта да ти е полна...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
26. ГЛЕДАЈ ДА ТИ БААМ, МИЖИ ДА ТЕ ЛАЖАМ - со таква крпа на очи кој светот го лови?
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
12. НЕ МЕНУВАЈ ГО ЗБОРОТ КАКО ВРЕМЕТО ВО МАРТА - ново правило не е воведено во играта стара за во следната тура да ти се додели карта со која би го коцкал него како ситна пара...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
1. НА ЛАНСКИ ОГНИШТА НЕ БАРАЈ ОГАН - но ако ги вилнеел љубовниот пожар и ланските огништа стоплуваат кога во спомените да ти пламенеат можат...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
До црквата ти е една стрмнина, да ти се стемни. На некои места одвај да собере трактор. Гробиштата не само што се далеку, туку се и високо.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Да ти речам се сопнав на него, нема да те излажам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Право да ти кажам, ѝ рекол, ни јас не се израдував кога видов како водата го потиснува животот, природниот живот, за да биде заменет со вештачки, на периферијата на Б., ама не реков ништо.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Можам за тебе да се грижам до смрт. Сакам да се грижам за тебе и никој не смее да ти направи зло.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Може да го земеш кај тебе, ми вели, и што ти треба да си гледаш, и за пишувањето нешто може да ти помогне.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Величетврток, мајко, на арно да ни е, ближи Велигден. Кажи ми сега што да ти помогнам?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
ОЧЕ НАШ, КОЈ СИ НА НЕБОТО - ДА ТИ СЕ СВЕТИ ИМЕТО... ВОЛЈАТА ТВОЈА, ОЧЕ, НЕКА ДА СЕ ИСПОЛНИ... * * * * *
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Те нема, мил мој... ама јас никогаш не сум ти рекла мил мој - немало време да ти речам - воздивна Ѕвезда и стишено си запеја - само темјанушката да ја слуша - Цвеќе се бере - дури е росно... моме се љуби - дури е младо...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ја гушкав твојата слика, плачев, многу плачев, сакав да се врати времето, па тебе да те гушнам и да ти кажам колку многу те сакам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Што да ти кажам сега: СРЕЌНА ГОДИШНИНА? Зар сме среќни, ти под земја, а јас никако да те прежалам, дење-ноќе плачам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ја мереше и се јадосуваше што водата, место да ја зголемува температурата, како што очекуваше, таа ја намалуваше и тоа беше знак дека нема да избие лава и да ти помогне во твојот научен потфат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Жена му од Мил фучна со носот: - Не бараше таа да ти се направи гроб за тоа...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Реферира везирот уште за сума писма од полководците на исток и на запад по средоземноморските брегови од каде што идеа само поволни извештаи – од победи кон победи и најпосле, со извесно потценување, правејќи гримаси како за нешто безначајно, изусти: – Еве, милостиви господару, и една ситна работа, ако ми дозволиш да ти доложам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На едно поминување крај него Вангел Русјаков сакаше да го праша како е со здравјето, ама наместо тоа од уста му излета Денеска како да ти е празно шишето, а?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Зашто ова попладне има прсти од блискост од свое в месо да ти се вовлече капнато да се протега под кожа во коски во сѐ што си и што не си. И не стој се искачи рекава го мина брегов ќе плисне врз тебе ти трчај да не те стигне сево попладне зад себе што го оставаш дур не го изгасне. Трчај гори попладнево.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Има ова попладне прсти од блискост од свое. В месо да ти се вовлече и да молчи тешко и изморено, капнато да се протега под кожа во коски во сѐ што си и што не си.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Симни се долу Дно да му станеш Крв да ти стане Не чекај !
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Ах, хлапец, под ноктите си скрил земјичка татковината на дланки да ти израсне: поздрави се со својата несреќа, хлапец, на распјат заедно со неа ќе те одведат со еден брут ќе ја заковат,хлапец твојата небида на дланките.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
И знам. Не ќе најдам никојпат збор за да ти кажам што си ми, колку Не ќе разберам никојпат што сум - се привиѓам човек и земја И не ќе ми одгатне никој кое е твоето и кое моето име Зашто бегај, бегај чинам Во некоја корија легни На некој камен седни На некое стебло потпри се па здогледај те, прегрни те Израсната по распаќињата вишнееш низ вековите - За твоите корени сите неба се ниски!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Мајко, ах, навистина мајко, дојките да ти се исушат што ме остави сам! Кај да те побарам?
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Го догризува земјана твојот корен на дланки да ја кренеш сите лобањи во неа да ти стежнат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Да легнеш врз да ти легне овој сач на брег да легнеш да оздраве оваа лутина до разголени меса и очи дождови престорени.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
По стеблото симни се и жилав заврзи корен да му бидеш Врв да ти биде Не чекај!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Подобро жива да ти се нарадувам. Инаку на гробишта двајцата ќе нѐ каниш...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Слези долу! Прв пат го сакам тоа од тебе. Толку можеш.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ох, ти врапче невесело!... Што грев на душа ти носиш, та дури срцето да ти плаче, прашајќи за невиден татко? (Се одделува од детето).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Да го сетам до срцето свое!... (Се тргнува исплашена од овие мисли).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Слези долу, два збора имам да ти кажам.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ама ќе разбера јас, па мајка Јана да ти е, — и почна да внимава што прави Доста, како оди, како работи, што јаде, што пие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дали извади шајаците, како они; дали та кажа, нема зошчо да ти криа, неоти ти ќе ми го клашните, покровите та толку шо се зилјатарки?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе земиш? Токо на, подржи го чупето да ти го изнеса „чудото" шо го собра воа зимо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Пуст ќе останиш, пустелнику еден, главата по туѓите стреи да ти се вала.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А за готвење! Да има јајца, мас, сирење, сланина, месо и шеќер! Алви да ти праве, ориз со млеко, ореи со мед!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас да можа да направа маѓии, ќе си направа за Мицето мое да си го прожена, токо толку да ти помине меракот, дај ми по еден шеј од него и од чупето, ќе му одврата вода, ама пак да не веруаш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ами ако е за калци да ти донеса, токо — големи се плетени сите мој калци, та не ќе може да и носе, — со радост изјави Нешка готовност и таа да го израдува Крлета како тој неа со китките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сега ти ќе го готвиш петелот, јас ќе и испеча погачите, ама пак право да ти кажа, мене не ми се праве ќевот угу со петелот, ми е стра, ќе се посрамотиме без тепциа со месо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Токо, речи што е мунасип да ти собереме селцки, та и ти да си а гледаш работичката и ние.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ти веле да викниш некоа баба да ти помогне, ти сама се навати, та сега ќе груваш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Доста е шо ќе си го наместиш чупето да ти и миросуа коските!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Абре, ќе го земиш, токо земи го неоти парите су и дал за него — се теши Ричко: — Донесе попот петшестотини, па да ти оддела едно и тебе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој шо да ти рече, ќе му кажеш на Толето наше и на бацко Толе Бојанин.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А знајш оти ми стори ишарет да ти кажа?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој со полна уста му одговори на Стојана: — Море јас се жени, брату, и се оджени, токо гледај сега побарај ти некое пупулче тебе да те прожениме, да ти се наиграм на свадбата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Е, ќерко, лели до тамо си а дотерала работата, гледај — прави побрго нека биде, да не разберат светот да ти се смеат!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А тебе ти се чинеше ќе ти дојдат слугинки да ти и гледаат твојте и да ти работат, та запињај да се женат девери ти, желки по меот да му лазат, да даде господ златен!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете, и сам слушна оти ваа година бериќетот е слаб, не се роди, та да беше како од годините и шестотини да ти дадеме, токо не собираме, та ќе се страмиме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Оти, мори песјачко, ми и к'ниш децата, чавките да те к'ват и орлите коските да ти и носат? — и во таа безумна состојба ја грабна за коса.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ајде, братко, помогаи си и бог да ти помогне. Со скрстени раце нишчо не бидуа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па, право да ти кажа, бре побратиме, не се ни оди ноќе низ ваа пуста планина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И што сега за крај да ти кажам, како своја љубов да изразам, сем од гради да изнедрам крик: Ај билив ин ју, Америк!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Никој не го раствара – сите го лижат. Шими ципела – кондура со умерена каубојска штикла, напред шпицаста и по можност пенчетирана со желевца за да ти звецкаат кораците Ха–Е–Сер – најдобро појачало откако постои човештвото.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Се дешава и од време на време да ти пролета некој од нив пред очи, дотеран ко селско дете за на вакцина, што претставува јасен знак дека иде на интервју.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Неподнослива смрдеа од која можат да ти се одврзат кондурите.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Па не може душата да ти ја земат. –-- хардвуд – малце поголем паркет. рејс – аутобус на егејски. Веројатно кога бегале, погонот бил на педаљи.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Слободата овде е неостварен сон измеќари како во колибата на Том удри со камшик по ниските класи работата овде човекот го гнаси Та не сме саде ние, та не сме саде тука да фаќаме стресови и чиреви од мука стани утре порано за ситен минималец вени да ти попуштат за клет работодавец
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Како да се живи. – Не претерувај, книги како сите други, не грижи се, ќе најдам начин да ти ги испратам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И тоа никогаш нема да ти го заборавам.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гури Порадеци, со стреловита брзина, се искачи по скалите. – Брате мој, доцниме, остави ги тие книги, ако сакаш живи и здрави да ја минеме границата! – Брате мили, морам да ти кажам дека не ми се веруваше оти толку тешко ќе се разделам од книгиве.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
– Пишува, пишува, ама нејасно е запишано! – Ти, сине, по твое, колку години ми даваш? – Твое е да кажеш. – Да ти кажам колку имам без страдањата?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Држејќи го паспортот сѐ уште отворен, тој ја праша со променет службен глас: – Колку години имаш, Мајко? – Да ти кажам колку години имам, зар не пишува на пасошот?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ти си ми жена, можев да ти речам.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можев да ти читам опело.“ „Можеше“, призна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но, ти ја оставам најмалата ќерка да ти биде жена.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Дибек! Мозоков ти служи да ти го исполни черепот!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- Ме пратија Горјан и Огнен - почна да објаснува Трајче - да ти ги донесам дрвата, да ми дадеш сол и да ми го закрпиш самарчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Ќе излезе средовечен човек, со мустачиња и ти ќе му речеш: „Чичко Тале, ме пратија Горјан и Огнен да ти ги донесам дрвава.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не е чудно скоро да ти дојдеме в град, затоа направи скица каде се германските ровови и утврдувања, каде и колку јачина војска има.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- „Можам, Силјане, да ти кажам како се сторило себап за да не ни траат челадта во старо време и да одиме во вашите страни да раѓаме.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Силјане, му рекол Аџијата, при сѐ што те милувам многу, атер нема да ти остане, нема да седиш во моево седело, ами ќе си седиш на другиот крај на куќата, чунки нам ни е седелото домаќинска постела.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ем, тако ми Бога, чедо, тебе може да ти се чини лага, ама мене за вистина, чунки ми е приказано од деда прадеда; чунки во стар век, синко, не лажеа нашите стари како сега што лажат младите.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Слушај, синко, нешто што ми текна да ти кажам: за Сивета и Чулета.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Сите млади и зелени, да ти е мило да ги гледаш.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Најпосле, чедо, не знам друго што да ти речам и да те учам отколку што сум чул од татка ми, Бог да ми го прости.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Не знам кој би можел да ти помогне? – реков. – Разборитоста не ми е подобрата страна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Е бидејќи мислиш дека знаеш ќе се обидам да ти објаснам зошто се смееле и што се случувало.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
-Особено сериозно звучеше она, што требаше да претставува заклучок: - Кога е во прашање тој оган не дозволувај срцето да ти е скретничар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Сметав на тебе – ме потсети на она на што требаше самиот да се сетам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А покрај црквата некогаш течеше кротка вода И вишеа стебла ангелите кај што беа распнати И беше тихо месечина во крвта како да ти угрева.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
- Зини да ти кажам! - грдо ме исмеваше мојот постар брат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но не онаа позната сеопшта и безмилосна вистина спремна да ти ја положи главата и на трупец, под сечилото на некој груб аргумент со тежина на непознат метал. (Поетот во наведениов случај го користи зборот метал надевајќи се дека на тој начин ги избегнува грдите асоцијации што го следат зборот гилотина).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Убаво е да ти е принесено увото до земјата; само на тој начин можеш да учествуваш во разговорот на зрелите плодови.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Човек мора да ти позавиди на начинот на кој ги испраќаш грдите пораки.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Требаше со време да се заинтересираш за таквите нешта, колега Вртанов, а јас ќе се потрудев да ти ги објаснам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ни нареди да ти ги пренесеме неговите најубави желби, додаде оној, поснискион, и излезе од мракот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Одби тогаш и сега одбиј - доказ за љубовта посегањето по сопствениот пород и жртвувањето на најмилото - да ти биде!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И да ти речам: Запри се во моќта, Гавриле и да ти го земам крикот, и да си го палам одот, како да сум рекла – Услишено си, во тајната, пиле се разбираме, во бегството среќен ни е родот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И сега молчиш во магијата на песната вљубен, во раката со благовест, и небиднината да те види среде маски, среде глоби, да не бидеш изгубен, тајната – света селидба и пристан да ти биде.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Како кошаре се отворив со матарка се премазав да се помамиш по мирисот да ми дојдеш матицо моја станав кревок и подгорен пергамент мозаик незаштитен со песок непрекриен со мрак се оптегнав како апсида за да стапнеш, конечно, во мене со поглед вперен угоре налик на реквием или псалм одекот да ти биде длабок.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Среќата е сирена и малку е да си сам да ти се плаче; среќата е жена и малку е да си Кам да си мачен.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Страв „Еднакви сме, луѓе сме, несреќни сме, брате Харуне, ти памтење, јас белег“ М. Селимовиќ, Дервиш и смрт Сличноста нѐ покоси како чума Замижи, ајде, уште да те барам Да бидеме течно бреме, вечна дума Кога не сме среќни, а не несреќни Во кој конак на времето ли те сретнав Како да ти дојдам, кога ти се ветив.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Питома само кога заспивам, инаку дива првата рана ко ноќ бессона ја испив зборот беше крив излечи ме од него и дојди ќе биде доста да ти простам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тебе не можам да ти се обратам во некое туѓо или фиктивно лице.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Би можела ли некако да ти помогнам, Хелен?“ „Сакав да те прашам за оној рецепт...“ ***
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не сакав да ти кажам ништо. Се случи сношти.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Замисли си - му се обрати на сопатникот од кола да ти го земат пиштолот, а овој си мисли дека го имам само за мустра...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бестрага! Да ти ебам баксузот! 128 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми вели онака, на поминување: „А бе Фердинанд, мајка ти се симна најмалку дваесет пати од седум саатот, да праша да не сме те виделе? Жими тебе!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Визјо кој си ја спушташе ролетната, ми вика намерно...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Ане, многу добро ми изгледаш. Студот ич не ти делува. - Што да ти кажам, како роза зиме...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
У еден партаљаф кустум, су широка врска, мисљ`ш лигарник, а панталоонто... шо да ти кажувам... у едната пачавица двете нози ќе му ги субре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Хоноранот ќе ти биде исплатен, а кога, не можам да ти кажам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ги наредив бомбоните во полукруг, од ѕидот откај што излегуваа кон балконот, и на балконот, до самата ограда, ги ставив најголемите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ама нешто не ми штима. Стисни горе – п’но, стисни доле – празно.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Имам само да ти порачам нешто.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Танас се замисли. - Што да ти речам! – присторе. – Ако ме слушаш, татко ти вели да си молчиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Хе-хе-хе-хе . . . – ситно, ситно се засмеа дедо Геро да ти е милина да го слушаш. А децата беа сериозни.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А тоа што можам, правам, еве, ако сакаш да ти дадам на заем, па како што е редот ќе ми платиш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не сакам отпростум да ти го тријам носот со сол.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Јас ќе најдам каде да фатам. – рече Луман налутено. – И да ти кажам: другпат да не чекам како вечерва да ми кажеш кој платил кој не.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Срам да ти е, - заискри со очите дедо Ангеле. – Сѐ ли заборави, бре скалунка никаков!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Станувај, што си се здрвил како до умирачка да ти дошло. Ајде, ајде...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Да не сакаат да ти ја зголемат четата!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Што да ти правам, многу си загази, - божем сожаливо му велеше тој на Бошка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не сум дошол зулум да ти чинам.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Да ти дам сега, ефенди, само да го оставиме човекот?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Рипна на нозе: - Сега што да ти правам, кај да те кријам! – му рече на Бошка. – Зарем во мојата куќа крв да се лее!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Еднаш баба му му се налути на Зоки. Веќе не знам зошто беше тоа, но му рече: „Срам да ти е, Зоки, не зборувам повеќе со тебе.“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Што сакаш да ти купам, Лиде? Имам многу пари, - вели тој.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Спремни и да поплачат со тебе само за да ти го поплочат денот со црнило. Глупата лековерна јас, слушам слушам зборови.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што се однесува до твојата Партија дозволи да ти речам дека таа ги заборава дури и оние кои ја крепеа. Инаку, кога веќе сакаш да знаеш, јас ја почитувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А кои се причините не би можела да ти објаснам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не можам да ти одговорам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А што ќе се случи?“ прашувам. „Кажи ми па да ти кажам, вели.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако не беше така немаше да те почитувам ни тебе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Па да ти ги земат и парите и животот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Право да ти кажам Ефке, не верувам. Тој има една мисла за неа..
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Од ваши усти, во моја уста! (Му го дава шишето на Поцко, упатувајќи го со скриена мимика на Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТРИЈА: Ај море, куме што збориш! Ако не можеме да ти испржиме една гуска, та за џигери, црева и шкембиња ли било мастрав?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Немам иштав, не ми се јаде...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Божем се мачи да најде спас.) Што да ти кажам, чорбаџи Теодосе...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Да си ми жива и здрава, Стојанке! Господ да ти даде момче какво што си сакаш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: Во колибата! Криенка-миженка ли ќе играме овде? Чиста ли е колибата?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Толку стасала рака. Знаеш, фукаралак, маскаралак.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Пивнува.) А, без гајле пиј, чорбаџи Теодосе, крстено — водичка. Право да ти кажам, кум Поцко, виното ти е слабо. (Му намигнува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А ти баш да покажеш како се газат адетите. Де, кажи ми сега!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: И јас да ти кажам, брат Арсо, појакото е поскапо.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Алал да ти е името што го носиш, измеќарка на чорбаџи Теодос!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Да ти пресечат нос, јазик, уши, па глава, или да ти дојдат ноќе па да ти го оберат дуќанот, да ти ја запалат куќата.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СТОЈАНКА: На здравје! (Ја исплакнува чашата неколку пати и пак налева.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Вака ли се чистат алишта, глупава Анастасијо? Ова ли е чистота, а? Погледај само овде, погледај (Покажува на палтото.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еден збор да ти рече, за срце ти се лепи. После, и јас ќе зборувам со него.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Толку бог дал, жими вера ти велам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Туку ела да ти кажам нешто пријателски, насамо.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Арно, Ефке.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТРИЈА: Да си ми жив, куме, да ни крштаваш, да ни венчаваш! Да ти е жива кума Праскарева и кум Томче! Господ снаа да ти даде! (Пие, на Арсо.) Повели!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Да ти кажам една работа. Лажеш уште пред да отвориш уста.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Хеми... пу, да ти ебам мамата, хемипареза на целата десна страна.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Ж’та ти се пие. Да ти ебам ж’тата.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Да ти ебам пираната, да ти ебам! Тешко пуштал! Од вакви преку кур!
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Да ти ебам мајката. Да им ебам мајката на сите.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
МАНЕ: Да ти ебам бејзболот. Само трчаат.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Да ти ебам луѓето. Само нешто чекаме. Сите пијат кафиња.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Господ?” „Ха, и тој ништо не прави додека не му помогнеш: ако не ви подвикнев јас под кошарата и ако не го удрев барабанот низ село да се расчуе, Профим ни за жива глава немаше да ти ја даде; вие сѐ уште ќе се криевте и ќе си ги боцкавте фелките по сламата...” чкрапаше со очите Бандо.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Полине почнаа со реквизиција: собираат жито, добиток, сирење, маст...“ „Ми дреме...” „Да ти падне, да даде господ!“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Ех, бе, Кико, ич не ме прашувај и мене како се бега од историјата и како се прави помфри од норвешка сорта компири во рестораните на „Мек Доналдс“ среде Москва додека изгладнетата филхармонија на врапците се подготвува да ти го отсвири Вториот концерт на Рахмањинов.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
На гробот на Изет Сарајлиќ Оној ветерничав април кога спука во Сараево ми рече по телефон дека сепак не можам да ти го испратам она што најмногу би ти се нашло - една вреќичка компири.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Го допрев јас божјиот бескрај, ова заљубено срце ќе ти биде вечно благодарно што му дозволи да ти покаже колку те сака.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
ХОРОТ: Белооооо! [аплаудирајќи] ПУБЛИКАТА: [аплаудира] * Запис пронајден во земјата на совршенството Y1: Убаво ни е! Y2: Да ти кажам нешто. Убаво ни е!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Да не ми ја прља шолјата? Шолјата моја ли е? Јас ли само ја користам? Срррррам да ти е!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Со телевизорот исклучен, во собата владееше штама.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Па, да ти кажам искрено, Ема, - Ирена тука малку подзастана за да згазне врз една празна лименка фрлена на патот, а потоа да скине ливче од грмушката што растеше до тротоарот, - понекогаш по малку навистина замирисуваш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ема остана во кујната, со чантата на грбот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кажи ми па да ти кажам што значи сево ова?!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Бре, бре, што насмевка ќе беше тоа, да ти го раскине срцето со нож од јагоди...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Да, седумдесетте си ги задржа татко ни Добре, најдобриот човек на светот, а нас не испрати да ти помагаме.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Знаат, но не ти кажуваат, бидејќи сакаат да им слугуваш и да ти се потсмеваат.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сѐ што ќе буцнеш в земја да ти ботее!“ благослови дедо Владимир и се ракуваа.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Па што сакаш да ти речам!?“ Извика нервозно Иван.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Најмногу ми се бендиса една црвена роза и под неа текстот: -Не барај од животот со многу рози да ти ја постеле патеката; ќе остане многу трње откако розите ќе овенат...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Смири го, синко, радиото, замоли, јас не знам да ти појаснам зошто ама секогаш кога го свират Тешкото Татко ти излегува од фотографијата И со црвена шамија во рацете Заигрува и скока та се затресува куќата, - чиниш се урива чардакот...
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Всушност, во тоа важно писмо госпоѓата Лајбовиц се обидува да ти објасни зошто (воопшто) се решила да кореспондира со Тебе: тоа го сторила исклучително поради својата фасцинација од светот на твоите родители и онаа чудесна тишина, Барт би ја нарекол Љубов, која нив ги одржува обединети во текот на многу години (Старова, 2008: 22).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Наполно сум сигурна дека госпоѓата Лејбовиц, таинствената дама на која ѝ е посветена Твојата последна книга деветтата книга од Твојот балкански серијал што продолжува решила да Ти пишува токму затоа што ја почувствувала и среќно ја декодирала токму неискажливата димензија на Твоето авторско писмо: неговата имплицитна тишина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И да не продолжиш да ја запишуваш, посветувајќи и се целосно!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Споулавен цртеж Сѐ се канам, сѐ се канам, кон твоето око свртен, да ти кажам што сѐ стана на некаков детски цртеж...
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
СИМОН: Прво мене ќе ме прашаш дали смее да ти пегла панталони.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Не ми е за косата, за принципот ми е. МАТЕЈ: Кој принцип? БОРИС: Немам јас тебе што да ти објаснувам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Ама пиеш. Да ти каже тебе татко ти нешто.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ни добро утро, ни лека ноќ. А бе Марк, како ми помина првиов ден од слободава, да можам да ти кажам, да можеш да ме раабереш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Стани Кристина, движи се, те преколнувам, одговорна си за својот живот, тој е како оган, мора да се чува, не си во прашање само ти, во прашање се некои свети небесни принципи, не знам како да ти објаснам, те бацувам и те молам и те сакам, стани, оди. Ќе пропадне светот, никој не прави ништо.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Нема да живееш ни како себе, тоа дедо ти да ти каже.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ЕВТО: Оди измети го уште еднаш. Да ти излезе жолчката.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Некои работи не ги разбираш, а не смеам да чекам полека да ти се разјаснуваат. Ќе се упропастиш. Немам време да чекам да пораснеш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Играј си затвор. Да ти покажам како работат?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Зошто да покажуваш кој си дење ноќе? Не мора сѐ да ти пишува на чело.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Ти си во газ правен. Тебе ништо нема да ти се случи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Матеј! (Пауза) Врати се, Матеј. (Пауза) Сакам да зборувам со тебе. Сакам да ти кажам сѐ. (Пауза) Инаку ќе си одам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И доаѓа некој и го вади црвот. И боли, боли, како заб да ти вади.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Да ти покажам. СОЊА: Не сега. БОРИС: Набрзина. Затвори ги очите. СОЊА: Тато уморна сум.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СТЕВО: Види мамо, тебе и онака не знам како да ти објаснам некои работи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А можеш да бидеш толку нечист и валкан, што околу тебе ројови муви да се збираат, ама пушката да ти е чиста! Разбра или не?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеш да си валкан, нечист, неиспран, значи да имаш нечиста кошула, нечисти чорапи, нозете да ти смрдат, од мишките реа да испарува, лицето да ти е валкано, цел да си валкан, на буниште да личиш, ама пушката, е, пушката, братко, задолжително секогаш мора да е чиста.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Старичката погледна наоколу и кога виде дека никој не ја гледа, прошепоти: - Дојди, дојди, наведни се, баба да ти кажи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да ти го вида лицето, мори лепа, Лицето бело црвено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да ти го пиша на тефтер, мори лепа, Кога ќе ода на аскер, Кога ќе ми текни за тебе, мори лепа, Да го отвора тефтеро.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бабо Крстовице, остани ми со здравје... - Господ здравје и ум, синко, да ти дади и носи поклони дома на сите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со здравје троши го лесно заработеното, поздрави го татко ти поп Стефо и речи му да ти удри едно четиринаесет неброени стапа за да ти дојди умот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И замисли таа да те бие по муцка, да ти пцуе мајка, сестра и жена и сите светии...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Е, да ти кажам дека во одредот имам и седум девојки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дојдов да ти кажам што можеш нешто да скриеш, скриј, пред да дојдат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лапка ќе фрла по тебе, мори лепа, Да се завртиш, да видиш, Да ти го вида лицето, мори лепа, Лицето бело црвено.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа ти е, како да ти речам... Го гледаш небото полно со ѕвезди и си одбираш една, ја гледаш, ја гледаш и си мислиш дека е само твоја и си мислиш дека ќе ти донесе голема среќа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И да ти кажам, ти голтар низаеден, така лапајќи, можеш само стомак да си расипеш, разбра ли?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Далеку. Но тоа нема да ти кажам.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Не верувам да ти се жедни бригадирите ... – го закачаше весело и потаму тој.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
„Како мислиш, зошто сум толку сигурен“ прашав, збунет од твоето прашање и изненаден дека можеме да се караме за сенешто и покрај тоа што ти не ни знаеше за што точно зборував.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Тажно е,“ започнав да ти кажувам, сакајќи да речам дека ми беше жал што стигнавме до оваа состојба кога заедно седиме во тишина, но пред да можам да продолжам, ти приговори.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Зошто си толку сигурен дека е тажно?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакав да го знаеш сето ова. Сакав повторно да ти се допаѓам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Чудесни јадења има, јадења ум да ти зајде, а сепак, во многу земји, некој ни леб не ќе најде.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Но поговорката може да се сфати и инаку: дај малку, за да ти вратат многу, или со малку труд да добиеш многу!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Не е време сега да ти ги објаснуваме надолго и нашироко тие работи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Јас имам многу инспирации. Сакаш да ти дадам една?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Додека вечеравме, раскажував. - Мамо, - ѝ реков, - што имам една случка да ти раскажам, вреди да ја ставиш во романот повеќе од сите што досега си ги смислила, само да знаеш!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, за пубертетот не грижи се. И без него може некој да ти биде драг и да ти ја исполнува главата со пријатни мисли.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Бато, сакаш да ти дадам половина од сладоледот што после ќе ми го купи тато?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Го извади татко шејот од дисагите и се сврте кон Петрета: - Да ти го дадам или в црква да ти го донесам?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога беше готов, стана. Удри со секирата еднаш, уште еднаш и третиот пат му пропадна внатре: стеблото да ти биде крублина.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Зашто прво нешто како бум- бум им се чу, а тоа да ти биде дека тие се враќаат назад на фронтот, еве сега ноќе, што можат кога така им е напишано ама барем да се поздрават.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога ќе почнеш казмата ти е како пердушка во рацете, а после полека полека како со олово да ти ја полни некој. - Вистина, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Ножиња за бричење во неа држев па реков да ти ја донесам. Можеби ќе ја сакаш, а?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Војникот објасни: - Пушката овде ќе ја навалиш така што да ти биде на готовс.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Кога и како – не знам, ама тој да ти се поврзи со некои арамолепци по селата околу Лиманци...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Љубоморна сум на сите тие твои соименици. Заради нив може да ти се случи мене да ме заборавиш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ама...“ „Те молам! Ако можеш услужи ми и не ме прашувај. Сега немам време да ти кажам... Должен нема да ти останам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Барем јас ништо повеќе не можам да ти кажам... Иако сешто се зборува.“ ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Секој ден ти да јадеш помивка и зиме топлина на кожата да не сетиш студот во коските да ти влезе, како да си полн со мразулци!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дали тоа има некаква врска со тоа што неговиот намесник Граматниковски е родум од Брезница, не би знаел да ти кажам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Се подаде, ѝ ја зеде десната рака и ѝ ја целува Ти благодарам што нè прифати, што ни го понуди својот дом, а и својата љубов! Со ништо не ќе можам да ти возвратам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А, заборавив да ти кажам, во дворот, во купот луѓе ја видовме баба Митра со Дончо, ама после се загубивме, не се сретнавме!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тој знае дека Митра се лути, а и мајка му, кога не се прибира навреме дома, а најмногу му се лутат што оди сам на реката, само тој не може да ги слуша како постојано зборуваат за умната, убавата, стројната Пела на тетка Пелагија која веќе ги знаела сите букви, ги знаела и приказните за сите светци (мајка Перса ја учи като даскалица!), а и молитвите ги пеела како поповите во црквите и Чана, неговата мајка ја кажува Оче наш, ама со свои лафови ( Оче наш кој си на небту да ти свети имту твое да ни доа царството твое и как сакаш ти т'ка нека е как на небтту т'ка и на земната лебут исушен да ј ни гу вадин плати ги долговите наши как шо ги плајќаш и на тиа шо ни са должни и не на пикај у гревуви истерај гу ѓаволот), ете оваа молитва и други ги пеела Пела исто како да е поп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чана знае дека Пелагија се печи на оган, туку го бара нејзиниот поглед со знак за заминување, а тоа и се случува, станува од столицата, му се приближува на Димостена, му ја зема раката како за поздрав и туку брзо и силно ги вкопува своите усни на неа пропелтечувајќи неколку зборови Прости ми Димостене за сѐ што претрпе, за страдањата заради мене, прости ми барем ти ако не може тоа да го направи Света Богородица и дедо Господ, ама на твоите страдања немав храброст да ти натоварам уште и неизбришлив срам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако ги оставиш сами, можат да ти се налутат и цел живот да те мачат, да не те пуштаат да заспиеш...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сега што сакаш да ти помогнеме?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ да ти е застанато на место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ти турам малку јогурт, вели, пак ти се црвени очите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не треба ништо да ти даде Апостол Макаровски, доста е да ти вети.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Писание, би рекла мајка. Што може да ти се запише на главата, не може на книга.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ти ја пресечеа и тебе ногата, ми вели, ќе можевме да одиме со едно рало чевли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може од страв да ти се големи очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Да ти прочитам што рече Маршалот на 11 Октомври? — Читај!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, селото да ти биде сѐ со Чечени, депортирани од Кавказ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ми е срам да ти речам да се венчаме, вели, дека Никифор...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Инаку, како може и во спиењето еден дел да ти држи буден.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не знам што да ти кажам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Идело така и на јаве и на сон да ти се прикажува исто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
В затвор, што се вели, колку сакаш време да ти остават, пак не можеш да се донакажеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Подобро да ти ја слават смртта, отколку животот, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми поразминало малку, па ќе си речам: ај собери се, Небеско, без него не можеш, а со него може да ти биде полошо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може тоа да ти е последно замижување, што се вели, и повеќе да не се опулиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да ти биде и тој од тие што припаѓаат. Од епилептичарите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Диши слободно, вика Никифор, пју либераменте, кос, кос, дишењето остави им го на стомачните мускули, исправено, исправено, многу влечеш на вибрато, така, така, вели, и дишењето треба да ти биде дел од музиката, не стегај ги прстите, вели, треба да допираш, како некого да будиш, вели, тонот треба сам да ти се јавува, да ти се оѕвива...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— И што не си се надевал ќе ти дадат, додава жената, и никој од тоа да ти посака, да ти земе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Можам да ти покажам некој гроб, вели Лазор Рогожаров, ама Никифор во ниеден не е.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Заборави го, вели Оливера Поточка, може некој сон да ти дошол на јаве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А едни луѓишта високи, што да ти кажувам!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Читај што сакаш да ти покријам сега: дали куќа, дали среќа, дали божјо око.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Месив зелник со праз, вели, или да ти сварам кафе?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доста е едно познанство за да ти поодмрзне душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не можеш да голтнеш и да се совладаш. Кога ќе се побуни душата, ништо не можело да ти ја запре раката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нема по што да ти се полаже мислата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не требаше да ти кажувам, вели Жења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Улава работа, што да ти речам друго...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И не знаеш кај да гледаш, што се вели, ти е страв да ти се сретнат очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да ти е грев да ги гледаш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ќе чекаш така да ти се јават во лончето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се рекло, ако немаш спомени, нема за што да ти се задржи и како да те поднесе душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И да ти се оди, не можеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Земаат само оние кои немаат што да ти дадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Оди да ти ја преврзат раката, ѝ вели Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што си ги стегнала нозете да не може и глас да ти помине меѓу нив...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Било за да биде, што се вели, што да ти речам друго?... 7.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Располагаме само со некои брдски топчиња, колку да ти ги заглушат ушите...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може на фронт да ти загинам, му велам, овдека не ти гинам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оти, ако го носиш презимето на мртвиот маж, може двапати да ти тежи неговата смрт. Не е така?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Има многу да ти кажувам, вели Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немало потешко од да чекаш да ти отворат, да те пуштат. 2.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Брат ми прашува дали ќе го затворат пак татка, а мајка вели: Пришт да ти се фрли на устата, камен да ти застане на јазикот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Де, бре, кај ја отера, му се насмеале луѓето, ако треба да ти попуштиме!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но кој може сега да ти каже која е прогресивната страна? Можеби лажеше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Немаш човек да ти каже нешто и стравот уште повеќе те совладува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела дека и тоа можело да ти дојде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не требаше да ти кажувам, вели, извини што се избрзав.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како животот да ти зависи од тоа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Тогаш, слекувај се да ти ја видиме и другата материјална состојба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Инаку да ти кажам, една недела пред да се случи ова доживеав сообраќајка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Истрча во градината, се скри меѓу рибизлите и почна да размислува: млекото на неговото братче се згорче кога тој се налути дека не му го дадоа нему да го испие; забот на дедо му испадна кога за нешто му се караше, а Димче гледаше токму во тој заб и посака да му испадне; јазикот на мајка му се заврза кога тој утрово си помисли: „Да ти се заврзе јазикот!“ бабата си го поткаса јазикот кога му се караше...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Да ти се позлати устата, ама за слатко немам заби, - рече чичкото па слатко, преслатко се напи вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Излезе пред него еден старец и, ни пет ни шест, му рече: - Малчо, кажи која желба сакаш да ти ја исполнам!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Можам со денови да ти раскажувам за возовите и за нивната земја.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А Димче помисли: „Да ти се врзе јазикот!“ - и појде на училиште со одврзани чевли.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Дојди - рече - качи се на мојот килим да ти го покажам одблиску. Само малку, сосема малку се двоумев.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- За кого? – вцрвев, но не бев сигурна зошто: дали од изненадување, или од што сакав, а не можев да скријам дека темата ептен ме интересира.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Е, па браво, сакав да му речам, алал вера, а си мислев, што ми е бре мене гајле за твоето камче, откачи се!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И да сакам да ти раскажувам, нема да ми успее да ги најдам вистинските зборови.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Батали го, не му е прв пат – сосема се откажа Лета од потерата – туку седни да ти кажам за Мартин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не гледаш? – свика татко ми. – Ни влакно од косата не ѝ недостига, а ти тука паѓај во кома, избезумувај се, баш ѝ е нејзе гајле за нас. – Срам да ти е! – ми се вдаде. – Оди легни си, не сакам ништо сега да знам, утре ќе разговараме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Немој да ми мавташ со раката, мислиш ме плашиш! – му спискав јас. – Мислиш, ако си поголем и посилен од мене, треба пиперевка да ти играм, а?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мене еднаш еден ми вели, слушај сине, кажи му на тато дека се јави чичко... му го заборавив името, и ми рече да ти кажам, го измочкал камчето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не знам што друго да ти кажам. Башка што одиме во Маврово.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Тоа Маврово сѐ расипува. Не може човек со тебе ништо да се договори.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)