Проблемот е сличен на оној во кој се најде Кратил во истоимениот Платонов дијалог.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Како тогаш ние треба да го разбереме она што тој го вели доколку како такво не постои ништо што тој вели?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Или, искажано на поинаков начин, ако прифатиме дека изразува некои одредени гледишта (оние кои јас ги резимирав), тој изразува нешто што, доколку е во право, не може да се изрази.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Својски и отворено да учествуваш во културни практики што изгледа дека изразуваат трансродов субјективитет или кои се обележани како женствени – било затоа што самиот настран сензибилитет се става на женската страна од традиционалната поделба помеѓу кралиците и трејдовите, било едноставно затоа што обожавањето диви или други женски икони би изгледало дека одразува длабоко идентификување со жените од страна на геј-мажите – е општествено и еротски ризична работа за геј-мажите, без разлика колку се горди и колку се прифатиле себеси.
Ете ја сцената од филмот на Норман Рене од 1990 г.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Долгогодишен сопатник (Longtime Companion), каде што дечкото го фаќа обично мажествениот Фази како занесно отвора уста на жизнерадосната женска вокална нумера од Дримгрлс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Основните хетеронормативни координати на родот и на сексуалноста ги исцртуваат конститутивните услови во кои секој субјект на хетеронормативната култура се издигнува до субјективна дејственост и разбирливост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа е извориштен, обликувачки процес, кој уште од самиот почеток е сосема општествен.
Извесна родова ориентација што не е во согласност со хетеронормативната мажественост, затоа, мора да се вградила во машкиот геј-сексуален субјективитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тогаш, не треба да изненадува тоа што ако многумина геј-мажи пројавуваат родово нетипични одлики или ако голем број машки геј-културни практики изгледа дека изразуваат женствени идентификации – идентификации обележани како женствени не преку нужно упатување кон жени, туку преку облици на отстапување од хетеронормативната мажественост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете зошто женственоста не ги исцрпува значењето и содржината на машките геј-културни практики.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Од неа зависи сексуалното достоинство на геј-мажите, како и нашата еротска престижност и пожелност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Па, тогаш, јасно е зошто ниеден геј-маж – барем ниеден геј-маж кого го преобразиле практиката на кампот и неговото радикално гледиште за родот и за општествената хиерархија – не би ви бил посебно желен да се поврзува со мошне феминизираните дејства на традиционалната машка геј-култура.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)