дека (сврз.) - нема (гл.)

Најчесто испаѓа дека таблетите се она што рејверите го очекувале, МDМА, иако, додека гледав, неколку не ја променија бојата во киселинскиот тест, што значи дека нема начин да се знае што се и што содржат.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сега е во фаза на размислување и секој момент го очекувам нејзиниот одговор.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Надвор од главниот град, сепак, ситуацијата може да е многу поинаква.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За да добијат дозвола, промотерите обично треба да преземат обврска дека нема да се дозволи никаква дрога да се внесе во клубот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се надевам дека нема да ме изневери.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во тој момент, Херман и неговите колеги може да ви кажат што е тоа што ќе го земете: „ова е МDМА од 90 милиграми“, ќе ви речат, или „МDЕА 120“ или „МDА 120“ - и во тој случај, јасно, остро ќе ви советуваат да не ја земете.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Откако дознаваат за ова, раководните структури во НУЦК, исто како и претходно, остануваат сосем рамнодушни но, во одговорот на тужбата, тие се повикуваат на тоа дека немаат пасивна легитимација т.е. не можат да бидат тужени,8 затоа што Министерството за култура како потписник на договорот за закуп или, пак, трговското друштво С. Р. С. ДОО како последен работодавач во конкретниот случај, а не НУЦК, е всушност оној кој треба да биде тужен [т.н. приговор за res inter alios acta].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За спорот никогаш не се обрати, ниту пак побара помош од правната служба на СОНК. 64 Бидејќи неговите писма и барања упорно беа игнорирани –  Митревски, во текот на месец јануари 2007, конечно покренува судски спор за враќање на работа пред надлежениот Основен суд – Битола.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, факт е дека иако во Договорот за работа пишуваше дека нема отказен рок, самиот судија ова го потенцираше како правен недостаток т.е. пропуст на договорот и предочи дека законски мора на работникот да му се даде отказен рок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во овој случај се покажа дека иако судот не донесе одлука, целата постапка ја водеше законски и правично.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа му кажува дека нема доволно брашно, дека има малку, колку еднаш да замеси за нејзе и нејзиниот син.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се разбира дека нема и не може да има добри вести (одговор што ѝ го должеше на мајка ми), па се обидува да стори што не може.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми од првите козари што ги виде дозна оти не е фатен ниту еден козар и дека немало упади во куќите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми добро знаеше дека нема никогаш „назад” во социјализмот!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас знам дека не сум умрен, ама ако тој го рашири тој глас тогаш мене никој нема да ми верува, сите овие видувања, овие сознанија ќе останат несоопштени, луѓето незадоволени со одговор на прашањата за кои тие мислат дека нема одговор.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ме здобави очај, ми иде да почнам да викам на помош, но знам дека нема кој да ме чуе.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Откога виде дека нема никој, се искачи горе по скалите и ги спушти чергите на подот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
По чукањето изгледаше дека нема друго нешто.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Одвај втасав, Гоце! - рече жената.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Притоа сети по чукањето дека на дното има нешто тврдо.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога дојде да ја постелиме црквата со камен, од оној посебниот што помага, заедно со куполата, да ѕвони гласот внатре, видовме дека немаме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Децата, шест на број, речиси сите на иста возраст, ќе зинат и како чавчиња ќе гракаат и ќе чекаат тој нешто да им фрли в уста и откога ќе видат дека нема што да фрли, ќе папсаат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Уште тогаш рече дека нема да ја испие.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сум прочитал дека нема разлика меѓу грешникот и светецот ако е секој сам на светот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И не само мислење, нудеше сослушување, совети, рамо за плачење, пречекуваше, испраќаше клиенти, тешејќи ги дека сѐ ќе биде во ред, дека нема да биде залудно нивното барање што го доставиле, дека ќе се случи чудо и дека токму ним ќе им биде помогнато, дека не смеат да изгубат надеж во институциите на системот, дека тој искрено верува ... иако сѐ што му се плеткаше во главата, во моментите кога ги кажуваше овие сказни од земјата на заблудата, беше едно здушено „ееххх, кутри луѓе, штом животот не ви помогнал до сега ... но којзнае...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Ама ветувам дека нема да преземам ништо за да се заљубиш во мене.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сега знам дека нема ништо поважно од тоа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мамо не стигнав да дојдам, и реков!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Дента кога ја оставивме во болница рече дека нема да се врати оттаму.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Можно е дека нема да ти напишам баш сѐ за Musicmaster, но сметам дека ти веќе имаш одредени информации, а јас баш и не сакам да фурам опширност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Додека Тејлор висеше на него, типот извади нож.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се надевам дека нема да биде така, како што сите се плашиме дека може да биде.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Клучно е да ги размрдаме малку тие комуникациски канали внатре градот (за воопшто да можеме да гра­ди­ме некаква покомплексна инфор­мативна структура, „однадвор”), да ги мобилизираме инвен­тивноста и духот кои чучат и пропаѓаат по скопските дувла затоа што на okno.mk | Margina #15-16 [1995] 5 Бал­канот тие се безвредна роба, да го промениме тој инертен и моќен фатали­зам дека нема излез од гомнава, созда­вајќи силни јазли на некаква креативна енергија што би се ширела ко звукот на хотел­ско­то yвонче во Бартон Финк, суптилно а силно, вон фреквенциите на „чувари­те на националната култура”, зомбиев­ските гадови што блокираат било каков проток и кои гнијат секој во своето изолирано ќоше од овој мрачен лавиринт низ кој талкаме и за кој допрво треба да се утврди дали вооп­што поседува излез, копчи, интерфејси, како сакате, со некои поглобални структури. 3. Nick White Бројчињава во текстов се само затоа што овој трет параграф, некако според духот, не припаѓа баш во Маргина, но поради сомнителните морални причини споменати на истово место и во минатиот број, поради новиот голем бран на еден примитивен националистички дух кој не разликува државотворност од шовини­зам, пат­рио­ти­зам од национализам (кој не разбира дека државата токму настану­ва во зоната на поларното одвојување на тие термини!) но и кој, доколку не се реагира (а богами и тогаш!, но реакцијата секо-гаш е важна, колку и да е осамена, макар и во историски рамки) брзо тркала сè пред себе, ете, поради тоа, велам: неверојатно е важен отпорот спрема тој евтин тргов­ски национализам кој ги тресе особено тнр. кругови на културниот естаблиш­мент, кои си пронајдоа ново идеолошко лижавче, нова дури јазична матрица составена од крајно нерафинирани наци-романтични стереотипи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Постојат сите основни компоненти, но сè уште во покриен облик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во Рим, во нашиот хотел постојано стигнуваа пораки.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
За три до пет години ќе бидете во можност да ја пробате виртуелната реалност, на подобрите универзитети, во спектакуларните забавни паркови за кои сепак мислам дека нема да бидат вредни труд...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Никој не се помести, сите беа премногу исплашени за да направат било што, освен, секако, Пол, кој веднаш почна да му зборува на типот дека полицијата ќе дојде веднаш бидејќи сигурно го чуле истрелот, но типот му одговори дека му е сеедно и дека нема да си оди додека не ги собере своите 500 долари - а тогаш погледна наоколу и рече дека ќе ја понесе филмската опрема и еден заложник.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одненадеж, Тејлор скокна врз него. („Имав впечаток дека скокам на челична статуа. Толку беше јак“, ми рече подоцна Тејлор).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во филмот сите го работеа она што секогаш го работат - беа тоа што се... (...) Нико и Лу се скараа. (“Доста ми е од тоа драматично срање, рече, таа навистина изгледа супер на контрасните црно-бели фотки, но мене навистина ми е доста”).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Одлично прашање. Би сакал да го знаев одговорот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Рече дека нема да и дозволи повеќе да настапува со нив, и дека никогаш повеќе нема да свират зад неа. (Тоа, всушност, беше и еден од најголемите проблеми помеѓу нив - дали таа е член на бендот или тие се нејзин пратечки бенд).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Всушност, постојано стигнуваше една иста панична порака - Ерик на секои неколку часови телефонираше од Лондон и ни велеше дека ги потрошил сите пари и дека нема со што да го плати хотелот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мислев дека нема сили да ја држи гитарата в раце, зашто такво чувство се добиваше од нејзиниот снемоштен глас.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во себеси помислував дека нема оваа височина да биде полоша од онаа кај Јихлава, каде што се движевме низ тунел од снег.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Овде велат дека нема стари и неупотребувани делови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога навистина воидов дека нема соговорник, веднаш си помислив дека жената е умоболна.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Иако ти се чини дека лета, дека виси, дека нема потпир, тој отстојува и на ветришта со брзина ос 112 клм. на час, а такви досега уште немало на Земјава.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И не заборави веднаш да истакне, дека нема поуреден камп, од Солун, па сè до Атина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се чини, дека немаат организиран живот по работното време.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Американскиот принцип кој во голем број случаи вели дека ако нешто е добро ионака ќе се продаде, што значи дека нема потреба од негово посебно финансирање, има (искривена) логика, но само ја потврдува тезата од почетокот дека е поважен производот од вредноста, односно дека не е можно сите вредности да се изразат со пари.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Што му направија за сите девет месеци интернација...?  И види: Застанат пред огледалото, Макс Мертен го вади коскеното чешле од внатрешниот џеб на сивиот ленен костум и сака строго да ја зачешла својата мазна фризура, кога забележува дека нема лице.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во таков еден будоар и со тие мисли сега се буди Максимилијан Мертен исполнет од инфантилниот сон и од страста излеана минатата ноќ и забележува дека нема мамурлак, само потешко будење, што сѐ заедно го припишува на мерката со која го пиеше екстравагантниот алкохол што тука, инаку се точи без ограничување и пред сѐ на исцеденоста од љубовната игра што толку благотворно го замори.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа му се доближуваше со насмевка, му го вадеше метрото префрлено преку шија, го фрлаше врз машината за шиење со движење како да го соблекува и ги подаваше усните кон неговите, а тој збунето погледнуваше зад малиот излог на дуќанот и откако ќе се увереше дека нема никој, ја гушкаше и ѝ ги возвраќаше бакнежите со своите полни усни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тогаш брцнува со раката во внатрешниот џеб, и види, оттаму си го вади лицето, тенко како флиспапир, го положува онаму каде што треба да стои, го притиска со прстите и кога ги тргнува дланките, гледа како од огледалото го гледа лицето на Фирерот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како дел од една стратегија која има чудно двојство во себе си: која создава историја од уништувањето на историјата, која живее од уништувањето како општ принцип и која материјално профитира од создавањето една нова производна гранка: индустријата на деструкцијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И среде таа ноќ на ужасот само Храмот го осветлуваше пределот послан со човечки тела, а пред јужниот ѕид на Градот слета војска од сиви архангели што не беа ни Гавриил, ни Рафаил, ни Михаил, ни Ариел, ни Азраел, ни Јофиел, ни Јеремиел, ни Метатрон, ни Рагуел, ни Разиел, ни Сандалфон, ни Уриел, ни Задкиел, ни Ханиел, ни Шамуел, но некои други Сили и ги ставија шофарите што сега им беа свиени до шестпати и засвирија шест по шестпати во нив, та падна јужниот ѕид на Градот и се отвори браната кон Ге Хином што значи „долината на децата на Хином”, која се протега од подножјето на ридот Цион до кидронската долина, па штом падна јужниот бедем од долината, заплисна врелиот здив на зборот Гехенна, поимот на Пеколот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Крај. Величествено. Рабинот го обзема блаженство и од лесното присуство на Бога и сонот кој оваа ноќ леко паѓа врз него и навестува дека нема да произведува апокалиптични слики.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Максимилијан Мертен помислува, дали тоа Мајснер, неговото второ јас, сега одново го сонува него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Нашиот Пурим” Алегра ја нарекуваше нивната свадба што ја очекуваше со нежната женска душа, но и со сѐ порастрепереното тело со кое таа сѐ повеќе копнееше по него со една чиста и исполнета љубов што извираше длабоко од неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Иако и тој и рабинот Михаел Молхо и инженерот Ели Модиано на Мертен му ги покажаа надгробните споменици со историско и културно значење, иако тој им вети дека нема да се сквернават гробовите стари до 30 години, исчистија сè.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Идиот! Идиот! Пфуј!“ вика сувиот човек и се тресе сиот како пијаница кога ќе зацица крв, а тишината прска во безброј срчи и мислиш дека нема крај тој пискот, дека будилникот саноќ ќе цепи: иди-от! иди-от!
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но попусто отидоа сите тие негови следења и тој требаше да заклучи дека нема ништо да му донесе случајот, ами треба да се дејствува смислено.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Таа толку ме изненади, што ми остана само надежта дека нема да ја сети никој друг.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Заколни ми се сега за очите дека нема на никого да му кажеш за оваа работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Другото значење беше дека нема што повеќе тој да чека од таа љубов, тоа е сѐ, тоа е крајното, најубавото и единственото што му го дава таа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Можеби брзо по ова ќе последуваа и некои пакосни веселости на негова сметка, зашто случајот самиот тераше да биде искористен, - но настапи школскиот распуст, девојчето замина во некој град во Србија, а Соколе само одвреме-навреме ќе наминеше во берберницата, дека немаше сега зошто да иде.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ти се подбиваш со мене, зашто знаеш дека јас сум сираче, дека нема кој да ме заштити!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Извесен број од другарите во училиште цртаа многу подобро од мене и јас знаев дека нема никогаш да можам да ги стигнам, а уште помалку Бил Елдер или Џек Кирби. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Грот:Дали воопшто очекуваше „Симпсонови” да станат толку популарни? okno.mk | Margina #22 [1995] 123 !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Така е можно дека во иднината сопственото тело интертекстуално и бесконечно ќе го рекомбинираме, што значи дека нема веќе да биде заробено во својата „конечна” функција, туку ќе биде по желба заменливо или компатибилно со други тела или со нивни делови - зачувувајќи ја сопствената свест - а сѐ ќе биде во служба на барањата на интересите на половата наслада.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Примав пораки дека мора да ја земеме Ен, дека немаат никој друг. Сѐ беше погрешно.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа меѓу другото значи дека нема да биде потребно да сме со партнерот на исто место и физички заедно, ниту тој партнер ќе биде физичко лице.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во спротивно, тој чувствува дека нема право да постои.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Мама полека сѐ му раскажа на тато: што станало, како станало, што рекол директорот и дека нема да ми го намалат поведението.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Вечерта разговаравме во шест очи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од капетанијата го прекоруваат дека нема појас за спасување.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Отпосле им притежнуваат торбите полни со љубов и среќа, отпосле, бришејќи си ги измрсените муцки, разбираат дека нема такви на кои, кога тогаш, не им се парчосала барем една од кристалните чаши со која наздравиле првпат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Арно ама, младите полицајци не гледале стари филмови и неуморно буричкаат по минатото иако знаат дека нема да си најдат паричка што ќе им ја усреќи иднината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Бликаат стари копнежи а ти во занес уште проповедаш дека нема од што да се срамат старите мераци, кога копнат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Дедо ти Ное го исфрлиле од ковчегот и си направил лотка од стар весник. Дај што ќе дадеш.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На дланката невидлива срдита птица, а општо е познато дека нема полошо претсказание од срдита птица.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од града на града како од врв на врв, сите се радосни и весели во првите сто дена од таа приказна.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И знаеше уште дека нема таква птица која пропеала во туѓа татковина.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Човекот, бидејќи е Исус, сосем е јасно дека нема да страда само кога е грешен, туку уште повеќе кога е - безгрешен!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Јас не признавам ни грнци, ни букари, и сакам мојот збор да се слуша! — провика утрото пак Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А и тие сами видоа дека нема на што да се надеваат, та стиснаа раце и срце и се вратија, чекајќи си ја својата горчлива судбина.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Борис со биноколот забележа како откон селото Будимерци се движи народ; препозна дека не се селани, ама не личеа ни на аскери.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Кој ќе останит дома, аскерот ќе заколит на прагот од куќата", — беше последниот заканителен збор на јузбашијата којшто и на аскерите им ја пренесе оваа наредба.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Акиф моментално се здрви наместо и позелене, но стравот да не оптегне Толе за ногата од берданката веднаш му помина, сеќавајќи се дека нема фишек во пушката, и за час го извади јатаганот и со светкавична брзина го удри Толета со тилјето по раце, така силно што му падна пушката.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ако теслимите, ете јас кајмакамот прилепски, ви ветувам дека нема да бидете расипани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Трајко ги прибра гостите дома, убедувајќи и дека нема никаква „смрдеа“ во нивното село и се постави како домаќин — да пречека мили гости.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакаше да викне, да го грабне тој „пезевенк" за врат и тука на столчето да му ја извади душата; да им викне барем на мајка си и татко си дека нема тоа да стане, но толку беше возбуден, така што немаше ни ум во главата ни сила во снагата, ни воздух во градите ни да мрдне, ни да проговори.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Аскерот ги забележа голораките дедо Колеви востаници по чуките, а сигурен дека немаат оружје, се назагнаа живи да ги излови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Селаните се узбунија и вечерта влегоа кај Толета петшеест души, еден поеден, да му стават до знаење, дека нема да го прибираат понатаму.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скрцнаа прешлените на вратот и се одвоија еден од друг, и кога Трајко го исправи да го грабне за гркланот, виде дека нема потреба да го прави тој замет.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во прво време не сакаа да кажат, ама кога докторот им рече дека нема да ги лекува ако не му кажат, Салија му ја исприкажа вистината, а докторчето се насмеа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таму правдајте се пред него како знаете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Виде оти ја напуштија борбата сите, им удри уште неколку залпови во правец на конакот и казармата, си го јавна својот коњ и со другарите, го напушти и тој „бојното поле" со тешка тага на душата што не го турна Арслана од мудурлакот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, море, ѓавол да и знае, ама обата дадоа вера и клетва дека нема да ни напакостат, та дури и да не бранат ако дојде некоа поголема сила.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ами некој ако не даде? Ако нема или неќе да даде? — му се испушти на Стојо Сукала кој за прв и последен пат беше селски човеказа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овчарот се изгуби, момчето што го донесе извештајот за амнестијата си ја нарами торбичката и си киниса, ветувајќи им на војводите дека нема да ги предаде на аскерот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мнозина од вас знаат дека нема метро со кое да се измери височината на татковската гордост од првороденецот која расте и ден-денес барабар со нашата загриженост за економската криза и општите состојби.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Колку да се знае дека нема река без враќање, а и дека зборот на изворот си тежи.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Се упатува кон вратата, иако знае дека нема да успее да ја отвори. Едноставно, цариник во главата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Што Ви беше најголемата радост во животот? Па, мој боже, ќе ви признаам дека немаше многу такви нешта.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мислиш дека немаат вкус, или дека за тоа не треба да расправаме?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Па како е можно дури и тоа, ако се знае дека нема изоморфизам меѓу мозоците на луѓето што ќе ги читаат различните верзии?
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Срање!, јасно дека нема ништо да научам!...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
27 ноември 2009 – српскиот премиер Божидар Ѓелиќ на регионалната конференција на земјите од Процесто за стабилизација и асоцијација истакна дека Србија ја признала Македонија под уставното име и дека нема да има промена во тој однос и дека ако Грција и Македонија се договорат за името Србија ќе го испочитува договорот по барање на Македонија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
28 ноември 2009 – Здружението на новинарите на Македонија ја информира Меѓународната федерација на новинарите во Брисел за последното флагрантен начин на притисок врз работата на новинарите во земјата и побара поддршка во битката за слобода на новинарскиот израз.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Душан Пленча, 157-183. 26 Auty Ph. and Clogg R., ed., British policy towards wartime resistance in Yugoslavia an Greece. London 1975,60. 27 Elizabeth Barker, Op.cit., 45. 28 F.V.Dikin, Bojovna planina. Nolit, Beograd 1973, 158; Kljakovic Vojmir, Velika Britanija, Sovjetski Savez i ustanak i Jugoslaviji 1941 godine. VIG, 2,1970,72 29 На 1 ноември 1941 година четниците ги нападнале партизаните во Ужице со што го прекршиле даденото ветување дека нема да ги напаѓаат.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тоа најдобро го илустрира лородот Гленконер, раководител на каирскиот оддел на СОЕ, кој во својот извештај до Форин Офис ќе нагласи: „Како што знаеме...секоја активност во Југославија треба со право да им се припише на партизаните, но јас сепак сметам дека нема да направиме штета ако во вестите кои се наменети за јавна употреба, дел од таа активност му ја припишеме во заслуга на Михајловиќ“.31
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Работев на сто места и секаде ме дупеа у мозок дека нема пари за мојата мозочна активност.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Да продадеме 50 нивни џипа сигурен сум дека нема да има ниеден сиромав во народните кујни.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ако не ѝ дава толку пари нормално дека нема да оди у шопинг мудро - ѝ одговори Матновидецот на загрижената свекрва.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Единствено што се надевам е дека нема да дојде денот кога луѓето ќе престанат да зборат и наместо говор ќе ги користат само рацете на тастатура кои ќе станат извежбани како на секретарката у суд, а пола Македонија да носи тегли наочари тројка од што ќе си ги истера очите пред своето Пи-Си.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Утврди дека нема ниту време а ниту моќ да ја заврши својата одамна започната Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но, сепак, не можеше да издржи верувајќи дека нема многу време за живеење, ниту таа ниту Татко, па продолжи: - Денес, Татко ви се врати од Архивот, чинам, многу потиштен.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Губејќи ја својата прва Татковина, тој добро знаеше дека нема докрај да биде прифатен во другата, а уште помалку, во третата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Рафал: (влегува) Нема вода. (се чини дека никој не го слушнал) Велам дека нема вода. Сега ја укинаа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тие се преправаа дека ништо не слушаат, дека ништо не насетуваат, дека нема никакво трубење, никаков брод. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 137 Јас наслушував.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Доаѓајќи кај вас, предмалку, мислев дека нема да успеам да ја ставам ногата на последното скалило низ кое се симнува мојот брат.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Му се чинеше дека нема да замине, ќе скокне во морето, ако го сретне уште еднаш неговиот тажен поглед.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За прошетки и забава избираше места и друштва каде сигурно знаеше дека нема да ја сретне.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но сите присутни на свеченоста уште тогаш разбраа дека нема да се застане на ова.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секоја сабота навечер го палеше кандилото пред Христовото распетие, таму, во дното на малата соба, се молеше за здравјето и за среќата на своето дете и се колнеше дека нема да го пушти синот да оди на печалба во тие проклети земји, макар тука и со корење да се храни.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Да му предложеше таа мома од секоја друга куќа можеше да поверува дека нема да му откажат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Ама партизаните немале леб. - Замисли и ти дека немаш леб.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стоеше така, а знаеше дека не треба да стои, знаеше дека нема време за размислување и двоумење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За овците не се грижеше многу, знаеше дека нема да појдат далеку, а кучињата се со нив.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На Ване му стана јасно дека нема да се откачи од Гера додека, барем на трчаница, не го повторат патот од меѓумаалската полјанка со одраните колена до шарената кошула на Геро и неговата бензиска запалка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но тие и така мадро си седеа да не носат модро: знаеја дека прават хумор во бесконфликтно општество, беа свесни дека можат да ја критикуваат само соборената класа и дека нема ништо смешно во новата работничка што се регрутираше од селската сиромаштија, им беше укажано на недопирливите теми и имиња - сето тоа тие го имаа во малиот џеб, па сепак од некаде вадеа хумор, од ѓон цедеа лој.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Грдан излезе овојпат од домот, не празен каков што влегол, туку исполнет со сознанието дека нема што да бара повеќе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во моментот, забавно хумористичната редакција падна под празен од, што ќе рече дека немаше на располагање суспендиран уредник, па мораше самиот кадровик, лично тој, да уредникува со нејзината забава и со нејзиниот хумор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој е повеќе од сигурен дека таа мажачка е грешка и дека нема да излезе на добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се плашев дека ќе ми се потсмеваш, мислам, дека нема да сфатиш.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Јас мислев дека нема да работите поради дождот, затоа и не дојдов.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа никогаш не рече дека нема да се омажи за мене.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
11 11 Иако заради осигурување на правото на заштита од дискриминација, законодавецот предвидел дека товарот на докажување, при поведување на работен спор од страна на работникот, дека немало дискриминација паѓа врз работодавачот, сепак постои јасна дискрепанца во легислативата помеѓу судската и вонсудската заштита од дискриминација.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ете, такви прашања си поставува детето на кои само не може да си даде одговор, а да го прашува татка си знае дека нема време за такви разговори.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тоа беше знак дека нема да го слушаат веќе.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И ќе седам таму скриен од тебе, свртен со грб наваму сè додека не дојдеш да ме најдеш, а се надевам дека нема да те задржи засекогаш.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Госпоѓата Гологанова, не сфаќајќи ја опомената сермозно, не ја тргна раката, по што секавично тој ѝ ја лапна китката од раката заедно со златната гривна, потстегнувајќи ја, но сепак не за да ја повреди, туку колку да ѝ ја задржи раката и да ја опомене дека нема да ѝ дозволи да го допре.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Поради тоа беше уште попоразен кога набргу увиде дека нема да може гостите да ги почести со пијалакот сервиран во соодветни чаши.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сепак, тој направи повеќе обиди служејќи се со разни итрини, но мораше да сфати дека нема да може да го надитри.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И потем Луција излезе, рече дека нема „бис“, дека тоа била само пауза, и ја замоли публиката да се сконцентрира на најважното, на круната на целата приредба: бабарскиот обред. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И дека нема да избира средства за да дојде таму, високо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„А за да може некој да не верува во Бога, и да каже дека нема Бог, зарем не треба и самиот да гледа сѐ и да биде и самиот снеможен, односно и самиот да биде Бог?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој се противеше; велеше дека не сака да ме остави сам, се плашеше да не налетам во Велес на Фисот и Луција, и Фискултурецот да не ме претепа; јас му реков дека тоа е моја работа и дека немам што веќе да изгубам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На пример, се сеќавам дека еднаш го молев татко ми да ми купи една играчка-автомобил од излогот на една продавница; тој рече дека е прескапа, и дека нема толку пари.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во возот разговаравме; тој ми расправаше за неговата кариера во циркусот и за љубовта со Ина Коленина; говореше дека во таа љубов и тој и таа влегле со некаква студена страст, и дека, во суштина, ништо не му недостигало; дека бил среќен и дека немал никаква причина да ја остави Ина, но дека сепак, решил да го напушти циркусот, и да ја остави таа жена; токму затоа што немал никаква причина, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И замислете дека немаат име, и дека треба да им ставите име.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите видовме дека Филозофот е поразен, дека нема веќе што да каже.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му го познавав добро табиетот, и знаев дека нема да се откаже; во еден миг, веќе зажалив што повторно се сретнав со него, и реков: „Добро. Но само четврт час“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Доволно е само да ме поттурне нивната желба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зошто да ви создавам вам проблеми, кога мене ме чекаат моите? – рече сосема неочекувано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури не бев ни сигурна што може да значи за мене смртта на Таша.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми пријде, и како да ми се извинува промрмори дека нема да руча туку ќе оди да прилегне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имам речено исто така дека многу посакував и мене да ме снајде несреќа и да проживеам онолку несреќен живот колку што Таша има проживеано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обидуваше несреќникот да се измолкне од ѓолчето, (меѓувреме сигурно беше разбрал дека Кире е префрлен во кадровското на Републиката), од она обично ѓолче со плитка вода а всушност сѐ повеќе заглибуваше во една прилично длабока локва со кал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наеднаш сфаќаат дека нема потреба тие да управуваат со моите постапки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Ми се чини дека нема да ми биде полесно да научам да се движам помеѓу луѓето - рече.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам дали се сложуваш со мене но јас токму од оваа твоја порака извлеков заклучок дека несреќниците во животот постојано се чувствуваат излажани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие веруваат дека владеат не само со моите помисли туку и со намерите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Досега барем на сто места имам кажано дека нема зошто да се сожалуваме над судбината на таа Таша под Сина Скала. (Да се разбереме, ова го велев и додека беше жива).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сега тврдеше дека немал намера тоа да ми го рече; дури воопшто и не планирал да ми спомнува такви глупости, нему тоа што го рекол му се испуштило, и тоа сосема случајно; а потоа објаснуваше, објаснуваше...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вечерта кога печевме класја тој ми подрече дека се плаши оти неговото присуство можеби ми пречело.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислев дека нема да можам да се вклопам во тажниов настан.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира побрзав да му објаснам дека не сторил ништо лошо.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зарем немав право? Ако не постоеше тој црн знак верувам дека немаше да бидат спомнати планинските беспаќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кој е крив не знам, али гледам дека нема спас.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Најпосле, општо се смета дека разговорите вклучуваат двајца или повеќе луѓе кои наизменично земаат збор и кога секој мора да чека прилично долго време за да дојде на ред.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа, се надевам дека нема премногу луѓе да го прочитаат насловот на овој начин.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Појдов, ни сам не знаејќи кај одам, и знаев дека нема кај да одам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Кога ги отворив очите, се укочив: недалеку од мене во песокот лежеше голем сад со вода а од него пиеја секакви животни - лисица, петел, мечка, слон.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Пенчо направи тажно лице и како просјак застенка без врска со прашањето: рече дека нема ни татко ни мајка. дека е гладен.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Не смеев да направам ни чекор несигурен дека нема да паднам во една од овие фантомски дупки за кои ми расправаше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Можеби ни е страв дека нема да ни се допадне тоа што би го откриле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Барем не уште многу долго.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Излегува дека нема посигурен начин да се сосече романса во зародиш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И навикнати сме да го слушаме она постојано, настојчиво тврдење – што непрестајно ни се повторува веќе со десетлетија – дека машката геј-женственост е нешто од минатото, дека поларизираните сексуални улоги се застарени, хомофобични претстави, дека „кралицата е мртва“, дека нема разлика меѓу геј- и стрејт-луѓето, дека не постои никаква машка геј-култура што би била нешто повеќе од низа од злонамерни стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа не е толку прашање на спасување на машката геј-култура од сведувањето на секс, колку што е сочувување на некоја концепциска и емоционална врска меѓу машките геј-културни практики и истополовите сексуални практики што ја прават хомосексуалноста сексуална ориентација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сакале или не сакале, ние им подлежиме на општествените околности и на културните кодови што немаме моќ да ги менуваме (барем не на краток рок), на кои имаме моќ само да им се опираме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сакав да вградам сѐ во една единствена сеопфатна теорија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејт-културата секогаш ќе ни биде првата култура, а она што ќе го правиме со неа секогаш ќе воспоставува некој образец за понатамошните, настрани односи кон стандардните културни облици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имаше опипливо чувство на гнев уште во приговорот на Џон од Анаполис против мојот предмет: не, тврдел, геј- мажите не се модни зналци, не се ни познавачи на дизајнот, како што некои би сакале да мислиме, а не се ни мераклии да се облекуваат како жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Потребни се други стратегии на отпор.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Запрашан како реагирале мештанките кога ќе ја виделе Честити (женското алтерего на Чез) в црква или во трговскиот центар или кај лекар, Чез рекол дека знаеле дека не е баш она што изгледало дека е: „Ниедна природна жена... не обрнува толкаво внимание на детали“.352 Истата логика важи за некои од другите тука споменати машки геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, не дека немаат што да кажат за машката геј- култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не само што тврдоглавиот порив да го затвориме тој јаз нема да ни успее туку и ќе ни го дооштети општественото постоење бидејќи ќе ги дискредитира симболичките форми преку кои го претставуваме она што го чувствуваме и со кои си ги одржуваме меѓусебните општествени односи. ‌Настојчивоста целосно да се искаже она што го чувствуваме ќе исходува со бескрајно, бесцелно насилство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наднасловот на написот го резимира она што го прави баш настрано семејството на Калифија Рајс: „Двајца татковци со една разлика: Ниеден од нас не се родил како машко“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И едната и другата поента се важни; наместо да се избегнуваат, тие заслужуваат сериозно и постојано размислување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, написот на Калифија-Рајс слободно можел да има поднаслов „Не викај нѐ настрани“. ‌Калифија-Рајс води сметка да каже дека и тој и неговиот партнер се „трансродови мажи (од жени во мажи или ОЖМ), а дечко ми е мајка на моето дете“ (48).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве, сега, мое мислење си е дека нема да имам бебе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не се однесува буквално на самото мајчинско, но алудира на емоционалната состојба што ја вообличува мајчинското – имено, абјектната состојба на некоја што верува дека нема избор, освен безусловно да сака... додека не ја дотуркаат до самиот раб. ‌Навистина, ако една од функциите на кампот е да се наврати на сцената на траумата и да ја преодигра таа траума до степен на урнебесна преувеличеност, за да ѝ ја неутрализира болката без да ја одрече, тогаш конкретната драма што ја преодигрува уживањето на кампот во мелодраматичната сцена на судирот мајка-ќерка во Милдред Пирс не е трауматичноста на мајчиното отфрлање, туку трауматичноста на безусловната, неменлива, бескрајна љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои женски ликови кои се икони за геј-мажите им се мошне одбивни на стрејт-жените (почнувајќи од Џоан Крафорд и Бети Дејвис во филмот на Роберт Алдрич од 1962 година Што се случи со Бејби Џејн?).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За голем број геј-мажи, Џоан Крафорд, Голден грлс (‘Златни девојки’), Лејди Гага и многу други камп-икони и натаму имаат извесна моќ и привлечност, иако главнотековните геј-коментатори како Саливан, кои би сакале да не е така, тврдат дека немаат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И треба да се надеваме дека нема да се смени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сеедно прават така.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите кои сакаат да се претставуваат како мажевни, ненастрани, постгеј или едноставно како обични, секојдневни дечки чија сексуална наклонетост не ги обележува како инакви од обичниот свет, инстинктивно клонат од секој аспект на машката хомосексуалност што би изразувал или би означувал женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, во воведната реченица се настојува дека нема разлика поради ваквата разлика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите не треба да клонат од нив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие претставуваат потенцијални места за влез во начин на суштествување усогласен со твојата визија за еротско и естетско совршенство, наместо постоење што ти бара да си ги жртвуваш сништата во служба на стварноста – на тмурниот, исполнителен живот како оној од улица Корделија во Питсбург кај Катер (бистро именувана според скромната, нестремежлива, буквална ќерка на кралот Лир) – како што стрејт-општеството би сакало да правиш.281 Во таа смисла, борбата на Пол во приказната од Катер или борбата на Веда во Милдред Пирс е борбата на машката геј-култура како целина.282 Веда не само што ја застапува каузата на бегството, со помош на пари (во нејзиниот случај), од задушниот свет на хетеросексуалните семејни вредности; таа исто така се бунтува и против самиот биолошки детерминизам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури си имав и хипотеза за причините поради кои Џуди Гарланд ги привлекува геј-мажите. (Но, бидејќи Ричард Дајер веќе се имаше толку добро осврнато на неа, мислев дека нема потреба од мои натамошни шпекулации, иако сметам дека Дајер пропуштил по нешто овде-онде и дека има уште за кажување).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, сепак, сѐ уште прават така.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само со користење на зборовите (односно, на симболите) како замена за она што го означуваат можеме да оствариме ограничена размена со светот што е надвор од нас.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-субјективитетот секогаш ќе се обликува од исконската потреба на геј-субјектите да ја настрануваат хетеронормативната култура. ‌Тоа нема да се смени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус успева мошне сјајно да ја долови бессексноста на голем дел од машката геј-култура, зазбивтаната внесеност во свет на фасцинанти и скапоцени предмети, манијачната опседнатост со свеќници, со сребро, со брусено стакло и со резба и сите оние естетски задоволства што изгледа дека немаат никаква врска со сексуалното задоволство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби, поконкретно, има врска и со силната, опачна привлечност на романтичноста за геј-мажите и со лекот за романтичноста што го овозможува нивното величање на неавтентичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Видовме слични примери на самоодбрана и оградување кај Дејвид Даниелс и кај Ентони Томасини, а да не зборувам за Д. А. Милеровиот фрапиран предмет на љубовта, кој набрзина си ги избришал солзите што ги сронил поради „Некоја чудесна вечер“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во написот со недвосмислен наслов „Семејни вредности“, Калифија-Рајс (претходно писателката лезбејка Пет Калифија) даде приказ на настраното родителство во кој ја нагласи неговата лишеност од настраност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако бродвејскиот мјузикл може да им биде близок на стрејт-жените на начини на кои не им е близок на стрејт-мажите, иако може да ѝ создава помалку родови неволји на својата хетеросексуална женска публика отколку на хетеросексуалната машка публика353, изгледа дека нема стрејт-женски соодветник на силно самотното, бурно екстатичното, претерано сентиментално детско искуство на мјузиклот што го опишува Д. А. Милер.354 Италијанските вдовици од Фајер Ајленд носат дрег, но не личат на жени, ниту пак имаат таква намера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Активната пасивност на машката геј-култура, нејзиното уживање во подреденоста и нејзиното гордеење со неа, нејзината готовност да се идентификува со поимањата со кои се карикатурираат или се омаловажуваат жените и геј-мажите не треба да се сметаат за ратификација на тие поимања, туку за уште еден израз на кампската интуиција дека нема ништо надвор од моќта, дека малцинствата и стигматизираните групи не можат да бираат како ќе се гледа на нас и каква вредност ќе им одредува општеството на нашите животи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Залогот е културата во целина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Предизвикот за критичарите и за толкувачите е спротивното: да се открие што е она во поголемиот дел од машката геј-култура – зачувувањето на историски артефакти, да се послужиме со примерот што само ни е најмногу на дофат, или култот кон Џоан Крафорд – што би можело да има некаква врска со куровите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не сум бил тој што треба да го предава. ‌Цел живот ми кажувале дека немам врска како да бидам геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто така, таа ќе ни го загрози единствениот канал преку кој, всушност, можеме да комуницираме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Излез, всушност, има. ‌Вложеноста на машката геј-култура во сцената со судирот меѓу мајката и ќерката, со други зборови, и тоа како може да има врска со неблаготворните општествени и дискурзивни услови во кои геј-мажите се воздигнуваат до можноста за емоционално изразување, а најмногу за еротско изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто самиот јазик е вилает на симболи по кои посегнуваме кога, на крајот од детството, откриваме дека немаме непосредни средства за искажување на своите копнежи ниту надеж сами да го добиеме она што го сакаме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што отпрвин личело на посебна опседнатост на геј-мажите со ликот на мајката излегува дека повеќе имало врска со оптоварениот однос на геј-мажите кон опасно заводливата, угнетувачка, неизбежна, беспомошна и кон трагичност склона улога на романтичниот љубовник.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Патрик Џонсон за една книга за геј-мажите Црнци од амерканскиот Југ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, нема ништо безбедно во таканаречените позитивни претстави – особено кога ја немате општествената моќ да ги зацврстите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Би било тоа „ненастан“. (А во тој случај, што има да се мачиме?) ‌Особено бележит пример за ваквиот став даде Патрик Калифија-Рајс во фељтонот за Настраното издание на Вилиџ војс на 27 јуни, 2000 година.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сакав да ја објаснам целата геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И, навистина, голем дел од машката геј-култура благува во дејности што – за разлика од геј-сексот, кој општествено се осудува како ненормален и неприроден – будат сеопшт восхит од стрејт-општеството, сѐ додека подразбираат разубавување на светот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Предизвикот за квир-студиите е да ги објасни преку општествена анализа, наместо да му ги припишува на природниот поредок на нештата. ‌Зашто не е баш веројатно дека културните практики имаат корен во природата, па секој обид потеклото да им се смести во природите на геј-мажите само ќе ги направи недостапни за натамошно критичко испитување, бидејќи ќе имплицира дека нема што да се објаснува освен природните факти на работава, ќе нема што да се оди подалеку од тоа како природно си стојат работите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа склоност деновиве злокобно се засилува со модата да се сместуваат сексуалноста и родовиот идентитет во генетиката, во геномиката, во работењето на мозокот, на невралните патишта и во когнитивниот развој – склоност што често ја спорат психолозите и психијатрите, кои во когнитивната наука гледаат опасност за својот професионален авторитет, како и за својот дел од доходовниот пазар.342 Мојот пристап кон геј-културата е устроен да им противречи и на едниот и на другиот пристап: неговата методолошка цел е да спори и против биолошкиот и против психолошкиот редукционизам. ‌За Фелоуса, машките геј-културни практики се природни изрази на половата меѓупросторност и ја откриваат природната суштина на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бременоста си ја третира како повратна опција, како да е возможно самата во секој миг да решава дали ќе биде или нема да биде бремена, дали да си ја промени репродуктивната состојба така што само ќе си се премисли: „Прашање на мислење е тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Најпосле, меѓутоа, сфатив дека дури и да можам да изнесам сѐ, да си ги објаснам и да си ги оправдам методите, да ги предвидам и претпазливо да се осврнам на сите можни приговори против мојов проект, да ја разгледам и критикувам работата на моите претходници и да изградам единствена, кохерентна, кумулативна расправа, никој не би истрпил еден таков сложен, волуменозен потфат и не би сакал докрај да го прочита грамадниот том што би произлегол од тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Имале право во Нешнал ривју што сметале дека немало потреба од никаков коментар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако само ја доведете оваа доктрина во прашање, небаре опасно сте збајале и сте го повикале страшниот злодух на инверзијата, отворајќи ја така вратата низ која може да се врати викторијанската психијатрија, со сите нејзини древни предрасуди за вродената абнормалност и псхопатологија на родовата девијантност на геј-мажите. ‌Но, сѐ додека се чипчиме за претставата дека гејството може да се сведе на избор на истополов сексуален објект, дека нема никаква врска со тоа како живееме и со она што ни се допаѓа, дека нашата хомосексуалност целосно се обликува пред некако да се изложиме на геј-културата и независно од неа – и сѐ додека се држиме за тоа верување како за некаква догма – сѐ дотогаш издржливоста на геј-културата ќе си остане вечен срам, како и нерешлива аналитичка загатка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се пробуди, иако знаеше дека нема ништо на столот до него, сепак ги пружи рацете, посегнувајќи по фигурата на старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
За тоа дека нема многу разлика меѓу шивачите и докторите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога стигнавме пред куќи, соседот навали уво до моето уво и тивко ми шепна: - Ами сега шом се зак’лнаме дека нема да зборваме по наши, ка ќе се разбериме со жените?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не дека немаше оружје. Имаше.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се чинеше дека нема крај на денот, нема крај и на ноќта и од морето не престануваше да дува студен и силен ветер кој високо ја дигаше водата и не прскаше со солило.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одлетаа и мислевме дека нема да се вратат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Еден наш роднина во градот порача кафе и кога виде дека нема кајмак, му се пожали на келнерот, а тој, пезевенкот, се врати во кујната и во филџанот плукна неколкупати.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пладнето заминавме од Езерец. На свиокот, пред мостот го слушнавме одвај чујното ѕвонење на камбаната на црквата Свети Никола, чиниш ни кажуваше дека нема умирање и исчезнување на човекот се додека за него трае споменот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Туа – мешајќи го костурскиот говор со македонскиот литературен јазик - од купчето оддели неколку исечоци од весници – пиши како ние тој ден дадовме заклетва дека нема да си го зборуваме нашиот јазик.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Долга, голема беше пустината и си мислиш дека нема крај.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тргнаа направо, по рамното и разбравме дека нема да си одиме дома. Долг, многу долг ми се виде патот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Вера почна да ѝ чита на Ели од книшката и да ѝ објаснува и јас по тоа разбрав дека нема намера скоро да си оди.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Постепено таа станала свесна дека нема да бидат никогаш среќни со мажот поради таа страшна вистина, колку и да се сакаат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ако навистина пресудно во станувањето жена не е нешто суштинско во неа, туку нешто надвор од неа – забележувањето, кога е девојче, дека нема ист полов огран со машкото, забележувањето, како што велеше мојот брат, дека е “осакатена”, зошто тогаш како резултат на тоа забележување, резултат од кој, тврдеше брат ми, од детскоста се раѓа женскоста, од детето се раѓа жената, зошто резултат на таа свесност е зависта, а не тагата, или стравот, или рамнодушноста: тага што половите се разликуваат; страв од разликата, страв од другиот пол; рамнодушност кон различноста?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Вети ми,“ замоли, „вети ми дека нема да ја заборавиш Клара. И помогни ѝ ако можеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во малечката библиотека еден човек постојано се држеше за глава, извикувајќи: „Зборовите одлетуваат од страниците! Зборовите одлетуваат од страниците!,“ и повторуваше сѐ додека останатите читатели не се побунеа, па чуварите ќе го однесеа во неговата соба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Има луѓе кои ги доживуваат другите како нестварни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден млад човек беше доведен во Гнездо затоа што на сите им повторувал дека нема глава, еден друг млад човек беше исто така доведен во Гнездо, но затоа што другите ги уверувал дека немаат глави.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ми кажаа дека немаат деца, рекоа дека живееле некое време во градов, и се подготвуваа да заминат дома. Сакаа да се вратат со дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лицето на Меланхолијата на Дирер е потонато во сенка и од тој мрак проблеснуваат белките на очите, со погледот загледан во некое отсуство.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ова не е бегање, туку привремено заминување.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие луѓе во секој однос со другите луѓе гледаат закана, се плашат дека каква и да е блискост со друго суштество ќе го проголта и она малку што останало од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден човек гледа пред себе во воздухот како во некакво огледало во кое не може да го најде својот лик, и вика: „Кој сум јас? Кој сум јас? Кој сум јас?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Знам дека не може да се мери ужасот на срамот со ужасот на губитокот,“ пишуваше, „но срамот мене секако би ме убил, а и на детето кое би го родила не би можела да му овозможам вистински живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој не допушти тоа забележување на разликата, кај некои од девојчињата-кои-стануваат-жени да поттикне и поинакви чувства, а не само завист; ја стави зависта како место околу кое се создава Јас на секоја жена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои, па сега се свиткува пред реалноста и, деформирајќи се, создава не-реалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При операцијата изгубил многу крв, и од болницата им јавиле на Марта и Ана да му донесат најнужни нешта. Следниот ден тој сепак инсистирал да си оди дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас ѝ ветив, а таа ги положи гасениците во својот скут.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Уште во мигот кога го видовме, ни беше јасно дека нема да живее уште долго.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои, па сега се распаѓа соочено со реалноста, и многу нешта ги доживува обездушени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И мојата глава се веднеше, мојата глава паѓаше на моите гради; едната рака, стегната во тупаница, како да се спремаше да се брани од болката, а сепак не издржуваше, паѓаше во мојот скут, другата рака ми се олабавуваше, затоа што знаев дека нема да се спасам од тонењето ако се фатам за сламка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Помислил дека нема потреба на домашните да им каже за малиот хируршки зафат, сѐ требало да се заврши во едно попладне, и вечерта пак да биде во својот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас не е сигурно во себе, затоа што нивното Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Луѓето со такво Јас живеат среде стварноста, ама гледаат, чувствуваат, мислат некоја друга стварност, некоја своја не-стварност, и кога стварноста им се обраќа ним, тие луѓе знаците и пораките на стварноста, уште пред да ги примат, ги трансформираат во поинакви знаци, во други пораки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Постојат луѓе чие Јас не е сигурно во себе, нивното Јас некогаш одамна почувствувало дека нема право да постои и остатокот на светот во секој миг може да навлезе во него, па сега за нив не постои граница помеѓу нивното Јас и она што е не-Јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти тогаш имаше едвај една година.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ме убедуваше дека нема потреба да се бега.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го зедов писмото – во него објаснуваше зошто го сторила она што го сторила: се вљубила во оженет офицер, останала трудна од него, тој ѝ рекол дека нема да се венча со неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја премолчувавме таа мисла едни пред други, таа помисла ни се читаше само во очите кога ќе се загледавме во него, а тој само се насмевнуваше кога ќе ги забележеше нашите извитоперени погледи заковани за неговото лице.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го ѕиркав, го меркав внимателно и упорно нарисаниот, ги врзав зениците врз неговата лика и, за прв пат, забележав дека таа лика не е светител, дека нема знак и белег како останатите светци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ние ако сакаме да имаме чиста совест пред нашиот народ и пред себе, треба да ги земеме на себе и најмачните научни работи за да му помогнеме, а не да се изговараме, избирајќи го најлесното, дека немаме способности или влечење за оние науки што бараат најмногу труд и желба за работа. 56 Културното работење е поморално од револуционерното, зашто со првото интелигенцијата се чини вистински слуга на својот народ, а со револуцијата таа се обрнува во немилосрден експериментатор.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Уште повеќе, ние сакавме да им покажеме на Русите дека нема во Македонија неколку словенски народности, а има само една; дека Македонските Словени можат сами да ја разрушат таа преграда што е поставена меѓу нив од пропагандите и од нивното образование во Бугарија, Србија или Грција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Комитетот кажуваше дека нема чети, нема противдејство на реформите од негова страна, а пак Турците кажуваа дека има чети, населението дека има оружје и се готви за востание, војската има постојани судири со четите, четите ги убиваат мирните жители што не ги слушаат и му се верни слуги на падишахот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа може да се направи откако ќе се одговори на главните приговори на нашите противници, со кои тие се мачат да покажат дека нема потреба за одделно македонско друштво и дека неговото формирање не е своевремено.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако гледаме така на трудот и ако искрено сакаме да се оддолжиме пред нашиот народ, тогаш не ќе се извинуваме дека нема почва за културно работење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се врати дури по неколку саати, збунет и вџашен, и прво ја допи ракијата пред да ѝ раскаже на мајка му дека во банката е целосен хаос, луѓето викаат, жените паѓаат во несвест, а службениците не знаат што да прават и само нервозно се растрчуваат и упорно повторуваат дека нема пари.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога таа ноќ ги испратија во извидница, додека еден зад друг чекореа низ шумата, му се чинеше дека студи толку многу што прстите и преку ракавиците му се залепиле за студената цевка на пушката.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таму веруваа дека нема друго решение освен меѓуетнички судир, кој ги стави во целосна изолација од меѓународната заедница.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можеби зборовите на олеснувачите (уште еден патетичен збор во оваа патетична ситуација!) дека нема алтернатива на политичкиот договор се единствената вистина среде овој лавиринт од лаги...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Како да бидеме праведни?‘Тогаш ви реков дека во Светото писмо е запишано: ’Праведникот ќе живее преку вера!‘ И уште ви реков дека сите сме грешни и дека нема ниту еден единствен човек што сам по себе е праведен, оти грешни сме се родиле и грешни умираме, та само милоста Божја кон оние што поверувале ќе ги спаси.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му се чинеше и дека нема фронт, барем не онаков каков што тој си замислуваше дека треба да има (оти единствен репер му беа книгите на Ремарк), па дури и вестите за загинатите ги примаше со некоја голема скепса, како дел од фиктивното сценарио кое требаше да го сфатат сериозно за да можат соодветно да глумат во него.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Загледана во измиениот филџан што го стави да се исцеди, таа само за миг сети како ја пронижа очаен страв дека нема да го дочека тој почеток на живеењето, дека ќе ја снема пред повторно некој да ја посака со потреба насушна како глад по леб, како жед по вода, како порив за слобода.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога видел дека нема ни скршена паричка, го пуштил.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Го охрабрував ветувајќи му дека нема да означиме старт на претставата додека во партерот не го забележиме потребниот минимум.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Колку и да не е овладеан од професијата мислам дека нема актер кој не би постапил како Ирвинг.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Застуденуваше. Сепак еден од помладите, Куно Бунгар, отиде по дрвја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога се врати сличен на живо стебло со испреплетени ветки, го разгоре огнот и го помоли бедниот Герасим од Побожјане, домазет во нашето село, да раскажува за старите времиња: минал многу свет, го знае минатото. И рече дека нема веќе спиење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ти ветувам дека нема да и речам ниту половина зборче!“ - го смируваше Бранко.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
„Поткажувало! А ми вети дека нема да и речеш на мама! Поткажувало!“ - низ плачење викаше Златко свртен кон брата си.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ако некој ми ги преброи, ќе забележи дека немам два листа. Па што ако ги немам?!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
ИВАН: Ти многу добро знаеш дека нема да те оставам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Констатира дека нема повеќе кибрит.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Изненаден и испитувачки.) Па... Вие, ако не се лажам, сношти рековте дека немате никој свој и близок во Софија?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ИВАН: Тоа дека нема смисла на тој начин и со таков јазик да се говори за луѓето...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
НЕДА: Токму ја испратив по скалите. Отиде в град и рече дека нема да се врати сѐ до вечера.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Штом ќе ти дадам знак значи дека нема никој и излегувај. (кинисуваат баба Анча прва, а Илија по неа).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Реков ја уште на Конгресот дека нема да арно да испадне. Нејсе...
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Во моментот кога човек ќе сфатеше дека е веќе неспособен да ги разликува зборовите по вид, род и број, кога ќе станеше свесен дека тие се претвораат во лигав куп бесмислени звуци кои за него немаат никакво значење, тогаш знаеше дека нема враќање.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
“Ми се јаде”, си мисли тој. * Млад професор, доктор, чита почетна лекција.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
7. Чувај се да не бидеш скромен инаку ќе наведеш на мисла дека нема што да речеш, а тоа е голем недостаток.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој убедува дека нема поголема среќа отколку да � се служи на науката.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Младич со таква дарба во општеството е потребен како чинела во оркестарот, сама по себе таа не значи ништо, но штом треба да се дигне бука, таа е незаменлива.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И наеднаш на Змејко така му зовре, што сега веќе сосема јасно сети дека нема да може да издржи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само не вака. Не вака, со овој свој гостин, што трепереше онака исплашено првата вечер, а после што ти даде можност да ги споделиш со него сите оние свои најоптегнати безгласности на твојата самота, сигурно дека нема да можеш, човече.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше дека нема да помине многу време додека неговата присутност еднаш да мора да го гребне по сознанието она ѕвере, а тогаш тоа ќе мора да се подаде од под својата карпа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Еј ти, дивинке проклета, ти реков дека немаш што да чекаш тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сигурен сум дека нема да им излезе ништо, но тие не треба сосема да бидат ослободени од тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ти ќе речеш дека нема да можеме да издржиме, му зборуваше.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Мислам дека нема да стасаме до таму, нема да чекаме толку... Бригадирон Језекил, мислеше сега.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, му беа потребни само стотина чекори надолу, под пиланата, за уште веднаш да биде сигурен дека нема бргу да се врати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- А ти, Радо... - го продолжи започнатиот разговор Саво, кој уште на почетокот ѝ рече дека нема потреба од персирање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Беше свесна дека нема се да оди мазно и лесно.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Германецот порано ја беше поќерчил Резика, па на заминување целиот имот ѝ го даде нејзе. Јана знаеше дека немаат деца.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Наодите кај вашиот сопруг покажуваат дека нема живи сперматозоиди.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но само тој знае дека не е потребно тоа, дека нема да дојде до тоа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Забораваш дека немаме ние заедничко...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Гледајќи го одоздола нагоре, помирливо му рече дека нема време за губење туку да го стори тоа што и другар му веќе го стори.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Мислам со тоа дека нема да има контрола на раѓањето, а во интерес на нашата кауза.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тетките со трајна и топла водена фризура, од страв дека нема да излезат добро на фотографијата, по двапати се местат со насмевка со вештачката протеза, направена специјално за свадбата, затоа што е битно како ќе се покажат во срдечноста.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека едната баба го читала Мопасан, другата воопшто не читала; не дека немала време, ами затоа што била неписмена, не по своја вина (немало кој да ги пасе говедата).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А не дека нема „згоѓа“, дури два електрични, ама на едниот не му работат ринглите, а другиот нема гајтан на трофазна, па, на своја одговорност, ако сакаш дур’ да дојде Климе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, една средба од час и долги 6 месеци и, кога ги раздени, тој немаше со што да се пофали кај другарите уз ж’та зашто се зарече дека нема да се приближи до шишето никогаш повеќе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Само, се плашам дека нема да ме пуштат од овде, па би те молел да запишеш сѐ што ќе ти кажам и еден ден да го објавиш и да побараш правда за мене“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, бидејќи ќерка ми свечено се заколна дека нема да плаче на песната „Црешна се од корен корнеше, мајка се од деца делеше“ ако се омажам, туку напротив, тргнав низ салата да го барам тој, Хелмутот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А за она, кога го колнеш секој машки полов орган на светот и му посакуваш да се исуши, па воедно свечено се заколнуваш врз крст и кандило дека нема да легнеш веќе на кревет со извиено тело барајќи го со заводлив поглед оној што е главен виновник за сè што преживеа... тоа паѓа во заборав.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Инаку, ни за мангар не го бива; но зашто е голем, добро ќе му дојде на Иса да го испружи колку што е долг, така Исо ќе си ја умножи славата, без ништо да изгуби, а селаништето ќе научи во иднина да не се перчи дека нема помаж од него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се дозна и тоа дека немаат намера ни своите мртви да ги закопуваат тука, на гробиштата на Рамник на Горник.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И знајеќи дека таму кај што има борачка има и плачка, и знаејќи дека таму кај што се собрале Арнаути има и кавги кои секогаш со лошо завршуваат за христијаните, ги одведе потковичаните на ан кај Стомнаровци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во секој случај, си мислеше, ако се согласи да му верува, го има потребниот податок, то ест дека никој не е скриен во шумата, како што се соменва, то ест дека нема кој да го нападне оттаму в грб кога тој ќе нападне на Имотот?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Хаџи Ташку од порано известен од Хаџи Панови, делениците Акиноски, дека в сабота ќе дојдат потковичаните за да се измират со него, намисли да ги состави и да ги збори Иса и Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А не може да ги нацрта не дека не ги гледа, или дека не запомнил како изгледаат, или дека нема замисла како, туку дека умот му е раштркан, па наместо да се задржи на нив и на планот, го тера за сенешто да размислува...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лазор, кутриот, сиот онемен и сиот пожолтен, не од страв од борење со Иса, беше сигурен дека нема, не се родил човек кој не може да биде кутнат од него, туку од еден сон што го сонуваше ноќта помеѓу средата и четвртокот (тогаш, во сонот, од една џган, од сите вери и раси, насобрани на една непозната ледина се зададоа две црни кучиња и едното еднаш го укаса долу во слабината, а другото двапати горе за левата плешка, а од песните и од кажувањата на стари се знае дека ако те укаса на сон црно куче, значи те укасал душман, поправо те укасал нож или куршум од рака на душманот) само гледаше во Максима и затоа се почувствува многу олеснето кога тој рече Не сме дошле да правиме борачки, Хаџи Ташку; имаме да свршиме многу работи а една и со тебе, да се измириме, но првин да ја свршиме оваа со Мустафа ефенди.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Мислев дека нема да се врзвувам рапски за друг како порано што се врзав за беспризорните. Се излажав.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
На старицата ѝ паѓа тешко разделбата со внукот и затоа го држи со ковчестите прсти за тврдата дланка и прикажува, малку побрзо отколку обично, како да се плаши дека нема да ги доискаже сите свои мисли што ја исполнуваат незината осаменост.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- За своја сметка! А кој вели дека немам пари? - Никој!
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не. ќе им речам дека немам коњ, ако разберат, ќе простат, мислеше и се изненади кога на прашањето, како ќе помогне, призна: - Имам коњ.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ако видиме пресен датум на чаурите, знаеме дека немаат резервна муниција.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас против сите држави сум пукал, вели калајџијата од Крушово и видов дека нема најсилна војска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тогаш удри дождот. Господе, си мислам, ова дека секнаа очите мои, ова дека немам повеќе солзи, си мислам за дождот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Едно е арно дека нема кому да му потураш, кому да му миеш нозе и да му гувееш кога ќе вечера, а трипати е полошо оти нема кој да се опсени околу тебе, да ти покаже, да те поучи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Знам дека нема кој да ме чуе, нема кој да ми се одѕвие. Ама имало. Ми дојде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога видов дека нема ништо, еда, седнав на земја, ба му ја, збирам душа, а Мисајлејца ме прашува: - Што си се острелушил така, бре Давиде, ми вели, еда, што си пожолтел ко смил во лицето?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога сетил дека нема повеќе за одење, нема за потаму, ми пуштија вест и јас отидов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Чинела дојди мечката на потокот, велеше татко, да се напие вода или да се искапи, велеше, а крмакот ќе се затрча и ќе ја шибне одзади со секачите, со 'рпалата и мечката ќе рипне, велеше, ќе почне да бега, ама дека нема многу време за бегање, велеше, ќе се качи на една бука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Беше април, исто како и сега, а последната комунистичка влада на земјата вети дека ќе распише избори во септември и дека нема намера со сила да спречува формирање на политички партии.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Се плашам дека немаме време за опцијата теретана, па ќе импровизираме со свечената кошула на гардата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Александар оцени дека нема повеќе од дваесет, дваесет и една година.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- И сами знаете претседателе дека немаме голем избор.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Искрено, јас и ти знаеме дека немале никаков успех.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Па не, нема врска... ми се допаѓаат зошто да не... мислам ако ми ветат дека нема да ја употребат својата палица на мене... и лисиците секако...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беше омажена за еден салонски магионичар, со кого што требаше да се сретне тој ден по посетата на роднините во Сарагоса.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Нема проблем“ -му рече Марија. „- Единственото што ми треба е телефон.“ Тоа беше точно, а ѝ требаше само за да го предупреди сопругот дека нема да стигне навреме.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Вознемирена, се распраша кај другата болничарка, а оваа, немајќи што да каже, ги крена рамената.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не сакам да се фатиме во лага.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа правеше мачни обиди, двапати речиси падна, но на крајот летна, високо и право. Две недели секое утро рано братучед ми Мурад и јас го земавме коњот од шталата во опустеното лозје, каде што го бевме скриле, и го јававме, и секое утро кога беше мојот ред да јавам, коњот се веднеше над лозите и ситните дрвја, ме исфрлаше и трчаше понатаму.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не звучеше како да е загрижен и знаев дека ќе го скрие и дека нема да го врати.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мајката и ќерката сакаа на својот, толку посакуван потстанар, со грижа и внимание да му ја надоместат неудобноста на сопчето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мажот ѝ, кој е магионичар на забави, ја чека во Барселона и до полноќ мора да завршат три работи, па затоа сака да го извести дека нема да може да му се придружи навреме.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Госпоѓите Нини, мајката и ќерката, се плашеа дека нема да се задржи долго кај нив.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Рамномерната температура се постигнувала на тој начин што од една косина јагленот континуирано паѓал врз скарата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Би сакала да ѝ пратам телеграма, пакети, да знам дека ѝ се добро децата или дека нема деца – зашто ми се чини дека таму немам деца – и ѝ треба утеха, сожалување, бонбони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, претчувствувам дека нема да доживеам да го препознам и да го внесам во тајните; тој ќе се појави,ќе го покаже своето вистинско лице дури откако јас ќе умрам, и кога ќе дојде време, со вцрвенети образи, ќе застане пред своите родители и ќе каже дека му е доста од сè и единствено на што потајно се надевам е дека дотогаш ќе остане уште нешто од моите банкноти, зашто го изменив тестаментот и остатокот од имотот му го завештав на оној кој прв ќе направи очигледен знак дека е предодреден да тргне по моите стапки...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш се истегнав во креветот, здрвена и речиси завивам, речиси трчам да ја разбудам мама, да ја гризнам за да се разбуди.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакам да ми ветиш дека нема да го вратиш додека не научам да јавам. – Ќе ти треба една година за да научиш да јаваш, – рече братучед ми Мурад. – Би можеле да го задржиме коњот една година, – реков јас.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сосетката на седиштето ѝ даде запалка и ја замоли за една од малкуте цигари кои ѝ беа останале суви.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Обајцата знаеја дека нема да се видат повеќе. Парацелзус остана сам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На тој начин, дишењето станува носител на бесмртното и божествено во човекот.”
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не, јас не сакам да бидам како мојот американски пријател Норман кој се заколна дека нема да го исчисти станот сѐ додека не ги среди порезните сметки, а од тогаш има веќе неколку месеци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа што оргазмот навистина има голем органски потенцијал, не значи дека нема и функционална вредност за психичката сексуалност и за психичкото функционирање, без оглед на неговата функционална вредност во економијата на соматското тело.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но кој ќе излезе накрај со таа питомост која и ни овозможува да преживееме, речиси во истиот момент си реков себеси дека можеби Ана (дека можеби Маргарита) нема да се симне на Монпарнас-Бјенвени (и не се симна), дека нема да се симне на Вавен, и не се симна, дека можеби ќе се симне на Распај бидејќи тоа е првата од двете преостанати можности, па кога ни тука не се симна и кога сфатив дека останува уште само една станица каде што би можел да ја следам наспроти последните три каде што веќе сѐ би било сеедно, пак ги побарав очите на Маргарита на прозорското стакло, ја повикав од таква тишина и неподвижност што тоа мораше да допре до неа како зов, како бран, ѝ се насмевнав со онаа насмевка која веќе ни Ана не можеше да ја занемари, која Маргарита мораше да ја прифати иако не го гледаше мојот одблесок камшикуван со полусветлото на тунелот што веќе избиваше на Данфер-Рошро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Земајќи ги предвид сите овие поединости, мислам дека нема да биде претерано да се предложи хипотезата дека со изборот на овој псевдоним Duchamp имплицирал дека самиот го достигнал статусот на посветеник.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И девојчето чувствува дека нема да ја дочека новата година.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се сеќаваш ли, Марко, кога ревеше дека нема за нас живот?“ „Ти ме слушна ли деке ревев?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го убедував да го утешам дека одраснал и меѓу нас, немуслимани, и дека нема зошто да биде, да се чувствува сам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не ти се верува дека се случи. Си го враќаш загубеното, но си ветуваш дека нема никогаш веќе пак да се коцкаш. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Останувајќи без воздух, препотена од топло и од страв, се откривав и гледав дека нема ништо страшно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ветувам дека нема да бидам себична кон нив.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се надевам, всушност, знам дека нема да се повтори ланската приказна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Свесен е тој дека немаме заедничка иднина.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Иако пак сум сама на овој убав ден, ветувам дека нема да дозволам тоа да ми се повтори.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Манипулирани: Најслаби личности, што не значи дека немаат други квалитети.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Повредливи сме, се плашиме дека нема да бидеме сакани, дека нема да ни се врати истото.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Знаел, тој едноставно имал претчувство, дека нема да биде способен да те доврши.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Еден наш познаник, студент на Воената Медицинска Академија кој присуствуваше при тоа, изјави дека нема да успеат, да ме втурнат назад.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ти сосема јасно одговараш на прашањето во пасусот наведен подолу, во кој е очигледно дека штом ти си повторно уверен дека Серл сигурно станал месечар, кој веќе не е во можност да ги одбие менталистичките атрибути кои што сме навикнати да ги проицираме на нашите невини компјутери (коишто не се во состојба да укажат дека нема никој дома и дека атрибутите се затоа лажни), тогаш проекциите повторно слободно протекуваат.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тоа ми ја хранеше вербата дека ќе се вратиш, дека нема да нè заборавиш и напуштиш.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И сега кога обајцата се најдоа во нерамен бој со зборовите, обајцата тишината околу нивните книги, зборовите во нив, ја чувствуваа како крајно досегање на јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски дури и го спомна податокот дека Друштвото по лингвистика во Париз во 1865 години на членовите им објавува дека нема да прифаќа на разгледување никаков труд кој би се однесувал на потеклото на јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие не губеа надеж дека нема да го најдат вистинскиот пат, излезот од нивниот Балканвавилон...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беа свесни дека нема никогаш да ги опфатат во нивната потрага сите османскотурски заемки, но до некаков компромис мораше да се дојде, ако не денес утре, задутре.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во текот на потрагата се уверивме, јас посебно, дека нема опасни зборови, туку нивна злоупотреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски нагласи дека нема други поопасни зборови од јаничарството и неговите изведенки, така што со сите други сигурно ќе оди полесно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко продолжуваше да размислува за мистериите на јазикот, за неговите чудеса, за енигмата на неговото постоење, свесен дека нема никогаш да ја разбере.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Па, тогаш ние што бараме сакајќи да ги исчистиме нашите јазици од туѓите, посебно од османските заемки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски еднаш му рече на Татко дека нема ништо покомплетно од неговата библиотека на тишината, нема подобар пријател од тишината што никогаш не изневерува.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој се правдаше за испуштениот преглед, но вети дека нема да се откаже од операцијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не сакаше да го наведува својот пријател да ги отвора длабоките рани во душата од кодошкото време на Голи Оток, но тоа беше за него и еден вид исцелување на големата болка пред верниот пријател во животот: Во животот засекогаш се уверив од искуството на Голи Оток дека нема поголем човеков грев од кодошењето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко беше свесен дека немаше назад, но и напред беше неизвесно! Требаше бездруго да ја минат линијата на замислениот јазичен рубикон...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Легендата продолжувала дека немало книга од Исток што не можела да се најде во оваа книжарница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На моменти преовладуваше мислата дека нема народ на Балканот, но и во Европа, без јаничарска судбина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа значи дека нема, и не може да има, тотално чист јазик!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но стануваше јасно дека со текот на времето Татко и Камилски ги напуштаа лингвистичките амбиции, па се префрлија на филозофското толкување на најкарактеристичните зборови, откривајќи ги во нив кодовите на заедничката меморија на балканските народи...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Заедничките османскотурски заемки произлегуваат и од заедничкиот јазичен сојуз којшто се формирал помеѓу балканските јазици во текот на пет векови. Со старите заемки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, кој беше задолжен да реферира за овој збор, во еден момент прекинувајќи го Татко во натамошното трагање по новите значења на зборот курбан, авторитетно му се обрати: Мислам дека филозофот Ниче има речено дека с е интерпретација на фактите, додека филозофот Бенјамин дека нема документ на која било цивилизација кој воедно не е документ и на варварство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Одврзи ја машничката. Добро знаеш дека нема да стигнеш до содржината без да ја искинеш обвивката.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Брзо додаде дека нема ништо лошо во парите, обидувајќи се очајнички да се надоврзе на аскетските проблеми кои, тврдеше, единствено ги забележал.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Знаев и дека нема шанси да издржам а да не откријам чија мајка преде, ткае, а чија ломоти како да голтнала нога од кокошка.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Но едно, сигурно, не. Не сакаа да го остават човекот индиферентен кон нивното постоење, во оној ист систем за кој ветив дека нема да размислувам за да не задоцнам во откривањето на слабоста на лошата Моб, не располагајќи со последната Мерлинова магија - да го вратам времето и да ја исправам грешката.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Речиси весело ги правев воздушните маневри, однапред знаејќи дека нема да бидам одобрена и не стремејќи се, потајно да го постигнам тоа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ми стави на знаење дека нема лесно да се ослободам од мисли кои наликуваат на сложувалка, потешка од онаа на сфингата.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тодор зборуваше со Христина за славата кај стрико Ѓорги и кажа дека нема намера да се враќа таму.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Има денови кога мислам дека луѓето ќе уживаат во нив само неколку недели.” Frere-Jones е строг критичар на сопствената работа и не би објавил ништо за што верува дека нема јавна корист.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Спротивно на очекувањата, стана јасно дека нема ништо ослободувачко во сломот на државниот авторитет - напротив: препуштени им сме на корупцијата и на немилосрдната битка на локалните интереси коишто веќе не се ограничени со било каква формална легална рамка.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Теоретските вежби како распаѓачкиот Chainletter, бодлестиот Vitriol, архитектонскиот Rietveld (дизајниран заедно со Chris Vermaas) и „неуметничкиот” Demand може лесно да им се забележи дека немаат функционални атрибути.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Можеби причината беше немоќта да се создаде новиот идентитет на југословенската федерација на народи и народности врз хармонија на разликите, низ граѓанскиот демократски модел кој фаќаше корен во земјите во кои се урнуваше еднопартискиот систем, а не врз хиерархиска предодреденост на народите, врз потрага на конфедерален излез и други амортизери на монистичката исклучивост, која подоцна ќе мине и во националистичка еуфорија за владеење над своите и другите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бешир минуваше и низ црвени семафори откако ќе забележеше дека немаше коли од десната и левата страна на попречниот пат! Никогаш не возел побрзо!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога во далечната 1943 година ноќе со еден стар семеен чун ја минавме границата која беше означена под Езерото, според легендите во кои верувавме во детството и чувана од еден змеј, границата меѓу родната земја и среќниот егзил на другиот брег, ние бевме осудени на клетвата дека нема враќање од егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во книгата се открива еден телефонски разговор меѓу Џорџ Буш и Ариел Шарон од 14 јули 2004 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од владеењето на Бургиба длабоко навлезен во деветата деценија на животот стануваше јасно дека тој не беше исклучок на вистината дека нема тиранин кој признава дека старее.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Народите живееја во еден вид фаталистички конформизам, споделувајќи ги натаму резултатите на утописката конструкција, чиј идеен творец, владетелот Тито, кој исчезна со верувањето дека нема алтернатива за комунизмот, с уште владееше со инерцијата на владетелите-наследници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXVII Следејќи ја палестинската драма, по падот на бургибизмот во Картагина се соочував со сјајот и бедата на источните владетели во судирот со модерните времиња.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Престигнувавме и остававме далеку зад нас други коли со дипломатски ознаки.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За секој клуч постои некаква брава, но секоја брава си има своја историја...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Шарон го информира Буш дека повеќе не се чувствува задолжен да го одржи ветувањето што му го беше дал во март 2001-та дека нема да го гиба животот на Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Макар што долго време минав на подготовките во СИП, како и во воената школа во Бањица кај Белград, бев свесен дека нема никакви рецепти за дејствување, за снаоѓање во вакви ситуации.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Едно младо Германче, ми се чинеше дека нема ни шеснаесет години, беше рането и крвавеше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа дознавме, го принудувале во штабот да ја земе Паца.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но набргу сфатија дека нема да се збогатат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога видов дека нема никој околу мене, почнав да се враќам, но опинците ме издадоа – еден чекор напред – два назад и така последна отстапував.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Моите сестри се забавуваа а јас си донесов одлука дека нема да се забавувам додека не решам да се мажам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас за возврат целата љубов што ја имав во себе ќе му ја подарев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Оттука моравме да се искачиме горе на карпите, беше стрмно, јас отстапував последна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сите почнаа да викаат по мене: Милка, враќај се, каде одиш!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А тој се спротивставил и изјавил дека нема никаква врска со неа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Никогаш во животот не сум згрешила, секогаш сум мечтаела како убаво ќе живеам и дека нема да дозволам мојот маж да ми се обрати на висок тон.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Пред само два месеца, во февруари, Министерството за изобилство даде ветување „ категорична обврска“ гласеше официјалната порака ) дека нема да има намалување на следувањето на чоколада во текот на 1984 година.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон оцени дека нема да биде доволно само да го промени правецот на говорот на Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Се разбира дека нема. Како може да умре? Следното прашање.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги запишувам редовно, како саат. И ти тврдам дека нема број што завршуе на седмица...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеше дека нема опасност, дека никој нема да се заинтересира за нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сакаш да кажеш дека немате кригла од една пинта во целава проклета кафеана?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му се чинеше дека нема никакво прашање што би сакал да го постави: уште помалку чувствуваше потреба да изговара бомбастични фрази.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во официјалното соопштение беше забележано: “Увидот покажа дека немало знаци на насилство.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Според студенилото и крутоста на телото, смртта најверојатно настапила во првите ноќни часови.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
А ибн Пајко, иако виде дека нема враќање, одвај рече: „Имам ниет да изградам една џамија, во слава на Алаха и на падишахот, вели пашо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не дека немаа пари да одат, например, во Капан-ан.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ги подаде уште еднаш двете раце кон мене, во еден обид, за јас да ги прифатам, но виде дека нема простор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Едно време рече дека нема среќа, дека можеби јас имам и ми направи место до себеси.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Еднаш или двапати се обидов да му речам дека можеби ѕидот не е неопходен, дека нема од што да се пази, кога околу куќата и така нема никој.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Паметам една песна на поет во која тој се заколнува дека нема да повтори една иста грешка во животот, а сепак останува повторно зинат и зачуден, и тоа не само еднаш, пред истата таква грешка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Го прашав дали го добил мојот мејл, а тој ми одговори дека нема добиено никаков мејл.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Твоите зборови ме потресоа, но мислев дека тоа го кажуваш така без врска, ама тоа било твое претчувство дека нема да живееш уште долго.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се убедував себеси дека нема лоши луѓе, дека нема лоши работи, барем дека тие се далеку од мене и моите најблиски.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
16 март Бојан, Бојан…, јави ми се понекогаш…, на телефон знам дека нема…, ама на сон барем да те видам и кажи ми нешто, те молам. Те сакам, пак ќе ти пишам деновиве.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па, кога дојде време да го посетиме големиот брод Мисури каде е потпишана капитулација на Јапонија во 1945 година ти ни кажа дека ќе нѐ причекаш пред бродот, дека нема да дојдеш со нас.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Самите доктори дигаа раменици и ми велеа дека нема шанси да преживееш, дури и еден доктор ме праша: „Ама, знаете ли вие од што е болен Вашиот сопруг?“
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Како да брзаше да завршиш многу започнати работи, како да мислеше дека немаш многу време.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Те замолив да ги соблечеш алиштата со кои беше на лов и да облечеш чисти, но ти се инаетеше и рече дека нема тоа да го направиш, во тој момент кога јас сакам.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сам одеше и велеше дека нема потреба да доаѓа некој од нас со тебе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Законот од 2007 ја воведе и обврската за странецот барањето за работна дозвола да го пропрати со писмена изјава дека не му е изречена прекршочна санкција за сторен прекршок согласно со овој закон и дека нема добиено државни средства од Буџетот на Република Македонија за сочувување на продуктивните работни места (чл. 8).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со измените од 2000 година, донесена е и нова одредба кај членот 131 од ЗС од 1997 година според која на вработените им престанува работниот однос кога не се спроведува план за реорганизација согласно со став 1 166 од овој член од денот кога доверителите на извештајното рочиште ќе се изјаснат дека нема да предложат план за реорганизација (чл. 32).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ако заштитното друштво не ги исполнува пре- двидените услови за поседување на тој статус во период до 90 дена, пропишано е дека нема да го загуби овој статус, но, при тоа не смее повеќе од три пати во последователни две години да го наруши минималниот процент на инвалидни лица или да падне под минималниот број на вкупно вработени работници на неопределено време.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Дури како да се надевале дека нема ни да ја запознаат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Знам.... и овде за некои тамошни кажуваат дека нема голема блискост на родителите со децата... Кога ќе пораснат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија знаеше дека немаат пари.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Јас бев сигурен дека нема скоро да се видиме.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сѐ повеќе стануваше свесна, дека нема уште долго да издржи во оваа куќа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Знаеше дека нема да поправи ништо.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тоа беше категорично ставање до знаење дека неговата женидба со оваа девојка се отфрла и дека нема да се отстапи од тоа. Дека ќе се оди до крај.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Можеби тоа го напишал верувајќи дека нема да излезе од болница.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Само првиот час изгледаше дека нема да може лесно да се комуницира. Но, тоа брзо се надмина.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Како си можела да мислиш дека нема да дојдам!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Само сега, во овој момент, може да каже дека нема да го бара синот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Длабоко во себе, чувствуваше дека нема да најде сили.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не му веруваше на лекарот дека нема воопшто да ја препознае.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Секогаш кога ќе го почнеше разговорот за тоа дека е крајно време да ја одведе кај своите, да ја запознаат, да ги запознае - тој одговараше дека нема време.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, и дека нема да се откаже од мајка му...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
По изразот на неговото лице сфати дека нема да зборува...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Насетуваа дека нема да се откаже од неа така лесно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Му вети на лекарот дека нема ни еден ден да заборави на нив.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој ја разубедуваше... Ѝ рече дека нема да може да стапи во никаков контакт со неа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
А можеби Марија ќе му зборува дека нема татко. Дека е умрен.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Веруваше дека нема никогаш да ги запознае.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Често, Марија чувствуваше дека нема воздух во собите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таа знаеше дека нема да го стори тоа.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дека нема да ги заборави. Дека така ќе биде подобро за сите.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Стручњаците пак дојдоа, проверија, испитаа, рекоа дека нема знаци на влошување.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја мереше и се јадосуваше што водата, место да ја зголемува температурата, како што очекуваше, таа ја намалуваше и тоа беше знак дека нема да избие лава и да ти помогне во твојот научен потфат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога најпосле и последната пара ја фрлив, кога виде дека нема веќе ништо во чантата, се згрчи, се фати за градите, офна и се струполи на подот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мудрецот велеше дека нема две добра на една перница: ако мажот е добар, жената е лоша; ако жената е добра, мажот е лош.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А второ, науката сѐ уште е немоќна да претскажува и за тоа стручњаците се претпазливи: никогаш со сигурност не тврдат дали ќе избувне или нема да избувне, зашто низ историјата се правеле многу грешки; за оние вулкани за кои тврделе дека нема да избувнат - избувнале и уништиле многу луѓе...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сега пак ни соопштуваш, дека немало да стане ред и мир меѓу каурите во споменатата нахија ако тие не бидат накажани.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Јас знам дека нема на светов роден од жена што не ја знае нашата сила и што не се плаши од неа.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Дури сега се убеди дека нема уште еднаш да ги облече.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Знае и тоа дека е затворена од сите страни, дека нема проѕирка ни колку влакно за да се призне во неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тука, пред сите, му вели таа во себе, се заколнувам дека нема да те заборавам на оваа тумба, кога ќе се враќам назад во Македонијата, ќе те земам со себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А зар пак да е тука некаде ќе ги оставеше сами да го испратат старецот во својот вечен дом, не ќе ја донесеше својата гола глава, не ќе пуштеше две три солзи од прозорците на својот живот, не ќе кажеше неколку лафа, не ќе го охрабреше дедо Костадина гласно и јавно дека нема да биде заборавен во рамната земја, а не како неа сето тоа молчејќи да му го кажува?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мислам дека нема веќе можност за повлекување, освен ако не сакаме да се помириме останувајќи некаде назад.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Така на крајот решив дека нема повеќе да размислувам за тоа сѐ додека повторно не се вратам меѓу луѓето.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А. ПАВЛОВНА: Вети ми дека нема да направиш ништо неразумно, непотребно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Луѓето сакаат да мислат дека постои тотална контрола или дека нема Тоа го нарекувам контрола.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не дека нема идентитет, туку таа себе не може да се идентификува, не може да каже “јас” или “ние”, може да го земе обликот на субјект само ако не си е идентична или, доколку повеќе сакате, ако во себе е различна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
БАРБОШИН: (на Мешаев.) Според некои надворешни знаци, што му се достапни само на опитното око, можам да речам дека вие сте служеле во флотата, дека немате деца, дека неодамна сте биле на лекар и дека ја сакате музиката.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Имате ли прочитано некогаш хаику? Се плашам дека немам. Впрочем што е тоа хаику?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Кога си одеа дома боси и голи, тие се заветуваа дека нема да го заборават доброто што ги излекувал свети Димитрија и секоја година идеа на денот да му благодарат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И така заспа вечерта со леснина на душата, дека нема никакво зло ако гледа Крсте во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ел Еј е град без балкони. Додуша, не баш дека нема балкони.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Кога му реков дека Обама ќе ја тепа Хилари, баџото пак рече дека нема шанси.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
И кога на училиште сум ја рецитирал мојата непостоечка азбука, учителката мислела дека нема никој пред таблата.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Тоа е таков адреналин у вени, таква невидена нервоза и параноја дека нема сè да се заврши на време (што додуше и не е многу далеку од вистината имајќи предвид што сè мама Кристл сака да однесе од стариот стан од 89 квадрати и да реинсталира во новиот стан од 47 квадрати).
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Кога му велев дека трката кај демократите ќе се бие помеѓу Обама и Хилари, рече дека нема шанси.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Кога тврдев дека Обама ќе го победи Меккејн, пак крикна баџо и порача дека нема шанси.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не е дека нема, ама си аздисал по виршли што личат на Перутнина, сирење што смрди на Трничко, патлиџан што мириса на јабучар...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Откако се увери дека нема да оставам најмалку десет сираци од двајцава Пакистанци, храбро ми пријде. Me погледна како да ми е класен раководител и ми кажа: „Комши, ја го организирав чистењево.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Татко, како непартиец, но и со сомневања за неговото минато кај надлежните партиски кадровски служби, кои одлучуваа за сѐ и сешто, брзо увиде дека нема никакви шанси да напредува во судската кариера, макар и само на стручен план, како експерт по шумските деликти, па откако ги откри отоманските сиџили, односно судски регистри и кадиски записи на битолскиот кадилак, кои не можеле да стигнат во централните архиви во Цариград, не се спаси са­мо од новото заминување туку ја спасуваше и нашата иднина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Како да го признаваше конечниот пораз, соочен со судбината дека нема враќање од егзил.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дедо ја смируваше, велеше дека од книгите аир ќе видат, ама се согласуваше со баба дека нема да им биде лесно.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Убеден дека нема враќање од егзил, својата меланхо­лија ја смируваше во книгите, во таа среќна татковина на откриената тишина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XII Квечерината по богослужбата во која игуменот, отец Серафим, отец Иларион и сите калуѓери, се молеа господ да помогне манастирот да не се приклучува кон Албанија, полковникот Жино, шетајќи низ манастирот, ја виде црквата отворена, влезе внатре, виде дека нема никого и влезе да ги разгледува уште еднаш и подетално фреските што ги прикажуваат чудата на свети Наум.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Понекогаш и во сонот му се причинуваше дека куќата гори, стануваше, излегуваше на чардакот, гледаше во дворот, шмркаше со носот и му се чинеше дека му иде миризба на чад, стрчнуваше по скалите во кералот кај добитокот, проверуваше, гледаше дека нема ништо, и пак се враќаше да спие, но не можеше да спие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Жена му и син му Ном го успокојуваа и му велеа дека нема ништо, дека така му се причинува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога отец Иларион излезе и ја заклучи вратата, Бонети се разврте со очите низ дворот, и откако се увери дека нема никој, отиде кај ќелијата, се наведна и го залепи окото на клучалката; ја виде Смилјанка легната на постелата гола; осветлена од прозорчето прилегаше на бел цвет врз темна вода; ги држеше расплетените коси на градите и ги виткаше на прстите; над неа во камарата стоеше иконата на св.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Ништо не прашав. Реков дека нема веќе ракија. Да се простиме.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Знаеше дека има бел отров во очите како оној што личеше на брест, како поднаредникот без веѓи, како тие двајца во оној ден пред тоа на планинскиот пат; знаеше дека нема право на тој збор но уживаше во дрскоста и мислеше на трите маслинки во паркот;и знаеше дека во ова студирање без сведоци може да остане само еден и да биде од тој час псамен патник на планина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Игор Лозински, беше јасно дека запаѓаше во нова меланхолична тирада која требаше да го води уште еднаш до вистината кон која ги упатуваше и оддалечуваше своите собеседници, пријатели: - Насетувам, веќе ви реков пријатели мои, дека немам уште многу живот за да го следам текот на овие води, судбината на овие јагули на големиот пат кон океанот и да го дочекам нивното враќање, - рече тивко Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, и да побарале, се знаеше дека нема - не во Партијата.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тројцата пријатели во тивката ноќ, која сѐ повеќе длабеше и се чинеше дека нема никогаш да заврши, не сетија дека многу се оддалечија од јагулите, од темата за која беа собрани.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ми беше оставена во некаков семеен аманет на дотолкување татковата потрага по патот на јагулите, како наследена парадигма, со сета реалност и мистичност, небаре во проверба на времето, во кое беше свесен дека нема да стигне.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сите деца излегоа на тебе, го колнеше кога знаеше дека нема веќе да излезе тој ден: ни едно не се врати; и ти беше таков - кога ќе излезеше, не знаеше за враќање.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Свикнати цел живот да работат за други, ним им се чинеше дека нема што да работат за себе - она што уште го бараа од животот, веќе одамна не беше во нивните раце.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не знам зошто но сепак проговорив на глас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно никој не го сфаќаше ни моето стравување дека нема да ги дочекам топлите симиди и дека Катерина ќе замине на работа без нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Многумина им се радуваа. Или мене така ми се причинуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но веднаш знаев дека нема да можам да си истурам шише пиво на главата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев уверен дека немам од што да се бранам а знаев дека нема поголема глупост од онаа, да се бориш со замислени ветерници.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми одговори дека нема такви паметници што го величат злото.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Доктор Пачев вели дека нема таков впечаток од она што го прочитал од мојата книга.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам дека нема да згрешам ако ги наречам и расапеани денови на слободата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Катерина ми беше рекла дека нема ништо против ваквите манџурии, но требало да внимавам на имињата. Прескокни го она руски.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во секој случај ме теши сознанието дека нема дилеми и сомневања во однос на цврстиот заклучок во врска со она што не ми е по волја.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ако величи нешто нејзината појава потсетувајќи на паметник, тогаш може да се рече дека ја величи само шегата, објасни тој.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што се однесува до сегашнава моја положба, јас се чувствувам како оној патник- намерник кој иако сеуште не го изодил долгиот пат што наумил да го совлада, наеднаш, без некоја јасна причина, откако заноќил в туѓа куќа и убаво си отпочинал, се разбудува со чувство дека нема повеќе ниту намера ниту волја да оди понатаму.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Рече исто така дека нема да се бави со изгледот ниту со дотрајаноста на листовите од забелешките на спомнатиот монах.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Знаев дека нема да го прифатиш она: за Ана и нејзините пици. (Пријателот упорно го префрлува разговорот на својата тема).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но набрзо и самиот ќе сфати дека нема место за незадоволство и разочарување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но набрзо во канцеларијата влезе секретарката Ботка за да му соопшти дека нема потреба да го чека другарот Ниновски.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Беше очигледно дека нема одредена цел.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На поставеното прашање за неговите чувства кон Маре речиси со иронија забележа дека нема потреба да си вообразуваат работи што се надвор од секоја логика.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби некоја од оние поетеси кои со голема почит му ги испраќале, а можеби и уште му ги испраќаат своите тетратки со стихови, надевајќи се дека нема да ги одмине неговото внимание.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Знаеше дека нема ни подобар ни полош избор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Повлекување во јазикот Сѐ повеќе тонам во јазикот - турбулентно, катаклизмично обожавање кое доаѓа со чувството дека немам повеќе време дека нема време, барем не во банална смисла. Народот таа состојба ја опишал со изразите: „нож под грло“ или „ми гори под нозете“.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Можеби имаме различен поглед на свет и на некој други работи, што не значи дека нема да се разбереме и усогласиме.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Инаку, ќе полемизираме, дискутираме, конферираме, убедуваме…
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Тоа што е последен не значи дека е безопасен и дека нема претензии за развој.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Ќе заплачеш ли?“ запраша тој. „Мислам дека нема да заплачам.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Вети ми дека нема да бидеш како јас“, рече тој. Малку се двоумев.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Знаев дека нема да излезам од тука.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Мамо, ние им ветивме дека нема да бидеш лоша со нив, - пискаа во еден глас лисичињата.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Ти ми вети дека нема да одиш далеку, - благо ја прекори мајка ѝ.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Шумарот дури тогаш сфати дека нема да може да се ослободи од него и реши да го однесе дома.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Им ветивте дека нема да ги изедеме, ха, ха, ха - па тоа е глупост!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Се зборуваше дека нема татко.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Оф, колку беа озлобени, мислиш со прсти ќе им ги искорнат срцата. Туку нѐ разделија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Брза зашто сонцето се навали над високата плаиина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ми рече дека нема доверба.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со патерицата го допре по плеќи, велејќи: - Пандо, еј Пандо... Ќе станеш?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А јас, дедо Пандо, таму горе, каде што логорувавме, цело време си мислев дека нема да се видиме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се случи она во што никогаш не би можела да поверува, иако секој ден ја стегнува и ја сподавува болка кога слуша како многу мајки и жени ги оплакуваат своите мажи и чеда...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кире го забележа тоа и праша: - Што ме гледаш така?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Нека е по твоја желба, ама биди сигурен дека нема да видиш како ќе жалам... и тргни ми се од пред очи...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се омажила во дваесет и второто лето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И одново тука, меѓу раздомените, кои со секој ден што одминува ја губат и надежта дека ќе се вратат на своите пепелишта и живеат со своите спомени и секој ден чувствуваат дека нема ништо пострашно од празнината, таа, меѓу овие старици и снеможени мажи, меѓу вдовиците и жените одделени од своите мажи, меѓу жените што секој ден намнисуваат за своите деца што се наоѓаат на фронт или под туѓи поднебја, меѓу постојано расплаканите и разврескани деца, сега се чувствува сосем сама. Сама.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ѓердан... а руба невестинска дека нема да облечеш... така ти било пишано, мило...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ја гледам, секогаш ми се чини дека ќе ми се врати синот... а знам дека нема да се врати.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
НОРА: Стоички. M СТОИ = ИЧ KICK, ко што вели мојот пријател од лабораторијата за бесполово размножување.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Жал ми е што немаше повеќе успех, но верувам дека немаше успех затоа што приказната беше за човек што не сакаше ништо да направи.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ж: О, не! Зачудувачки, но г-дин Ракот мислеше дека следниот модел ќе биде вистинскиот. Тој...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како воопшто го издржуваш овој одвратен, бездушен град кој не поседува минимум критериуми и којшто се пали бескрајно бавно и накнадно, ко фитиљ во цртан филм, и сѐ што имаме од него се тие комично гарави лица наутро во огледалото, ко проклети потсеќања дека овде сѐ е џабе и дека немаме шанси?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А: Ракот значи на крајот сфати дека нема такво нешто такво како Совршен Грамофон.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Можеш тоа да го наречеш индивидуална акција – ранецот на рамо, вреќа за спиење и автостоп.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не дека нема љубезни луѓе и кај нас, во Америка, но комуникативни на овој open-door начин се реткост. Really.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И уште повеќе кога виде дека нема никого блиску до него.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Дедо Бошко уште еднаш виде дека нема шега.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Некако чувствуваше дека нема образ да му се приближи.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Пеце, штом се сретна со неговиот поглед, знаеше дека нема некажување.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Бошко знаеше дека нема што да прави.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- О, - направи стрикото и изгледаше како малку да се сневесели. – Јас пак мислев дека немаш балон...
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А и кој да му поверува на сиромавиот Козак дека нема коњ.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ним поместувањето на газот им е повредно од спроведувањето на кој било закон.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како ли се чувствуваат оние кои засекогаш ќе ја загубат надежта?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ако е точно тоа што го велиш, значи Евреите знаеле дека нема веќе да се вратат! Дека патот за назад им е пресечен!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го стрелаа а потоа го бараа коњот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и му ветил дека нема да му ја заборави оваа услуга, ако ја изврши нарачката онака како што тој бара.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сигурна сум дека нема ни да си го помрднат газот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Зар не е блиску до умот дека токму така можело тоа да се случи!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не, ни за момент, вели, не помислував, дека нема да ѝ го пресретнеме патот“. Навистина бев зачудена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А јас... (Погледнува на саатот.) Не работи. Тоа ли е ред! Ако сум задоцнил?...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Веќе разлутен што не го разбудиле, видувајќи дека нема никој, како што редовно бива при станувањето, да го пречека и да го служи, избувнува.) Што е ова!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ја истепа и Весна вети дека нема повеќе да пуши.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сиот живот се бореше за внатрешна смиреност, за проникнување на животот и природата, за Играта како спонтано единство, а мораше да си признае дека нема истомисленици.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Луѓето најпрвин се плашеа, но кога дресерот ги увери дека нема ништо да им стане, дека војниците ќе ги држат кучињата врзани за синџири и не ќе им даваат да се допрат до никого што ќе го откријат, и кога почнаа за таквата вежба да плаќаат и пари, некои од селаните се согласија и прифатија.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но откако се расчу низ селото за овие нивни врски, Профим виде дека нема каде и попуши; рече: „Нека одат по ѓаволите, нека прават што сакаат“ и ја исфрли од дома без свадба, без ништо.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога виде дека Грдан не попушта, го сврте листот и почна да му забранува да оди на бавчичката велејќи му дека нема пат за бавчичката и дека не смее да гази низ имотот негов.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Одамна знам дека нема мечти без гребнатинки.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Ноќе зјапаме во небото некако нѐ мрзи да скокаме од ѕвезда на ѕвезда и ти како помлад ѓоа ме подучуваш дека нема рампи само на патот кон среќното минато.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Веднаш откако прашањето е поставено, сфаќаме дека нема едноставен да- или-не одговор, со оглед на тоа дека постојат многу техники на пишување и дека техниката којашто ја користи еден писател не мора да биде употреблива и за некој друг.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Штотуку го уби коњот, кога, гледај чудо, овој се преобрази во принц кој, да не беше јунаковата послушност, ќе мораше засекогаш да остане бедно истрошено коњче. 18.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден млад човек кој водеше сметка за својата позиција во општеството и кој се подготвуваше за женидба, ја натера својата идна жена да вети дека нема повеќе да се занимава со клептоманија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали е, значи, можно некои луѓе намерно да се трудат да бидат непријатни или ние само не им ги разбираме комуникационите потреби?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сѐ уште не знаеме за содржината на Бојсовата библиотека.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во книгата Линда Мек Калистер дефинира шест комуникациони типови на луѓе и, во согласност со тоа, шест комуникациони стилови - три главни и три мешани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Можеби можам да видам врска со раниот егзистенцијализам; попрво гледам врска со Сартр и раниот егзистенцијализам, отколку со Хајдегер.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но неколку години подоцна, кога се разведуваа, таа му рече дека кога биле кај златарот да купат венчални прстени, таа се издвоила за момент додека тој ја проценувал вредноста на двата прстени и незабележливо, земала еден рачен часовник. Оваа девојка беше голема убавица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 185
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека немаше директно учење туку размена со другите мислители.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Веќе одамна е забележано дека нема добар бизнис без добра комуникација, а таа, пак, може да има различни форми во зависност од личноста со која се контактира.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа вклучува одлука дека нема да потклекнуваме пред препреката, подготвеност да се мине прагот и да се искуси различното, да се почувствува различното и да се направи промена. 63 Библиографија Anderson, Malcolm. Frontiers: Territory and State Formation in the Modern World. Oxford: Polity, 1996. Andreas, Peter.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Преминувањето на границата значи одење кон нешто ново, нешто кое знаеме дека ќе биде различно од она од кое доаѓаме.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Или барем малку да ме повредеше!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се тешев дека можеби ќе се навикнам или дека нема да мора секој ден да јадеме со свекрва ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој лицето не си го сака многу, иако јас тврдам дека нема поубаво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Затоа се обидував да бидам колку што е можно повеќе тивок, а кога ќе почувствував дека нема да можам да се исконтролирам ја пуштав водата од тушот да тече во кадата и така да го подзатскрива мојот звук.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во еден момент се исплашив дека нема никогаш да ми верува и дека сè ќе пропадне.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ги оставив лебот и сирењето и тргнав да истражувам во кујната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А за кого е оној мармалад, види, пет месеци стои во креденецот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Требаше да забележам. Не, забележав, а тој забележа ли дека јас забележав?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Реков дека немам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Аман ма Ива, каква си, малку почека и одма се налути.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Браво! Браво! - врескаше тетка ми од другата страна на жицата, - Паметно, умно дете!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не можам да се навикнам дека пред мене има стакло и дека нема да ми прснат во очи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А, па мислев дека нема да ми отвориш.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се договоривме на почеток на година дека нема седење на час со палто.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Лежеше околу нејзините нови црвени чевлички, кои почнаа да потемнуваат кога врз нив една по друга паднаа неколку тешки и солени капки.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога виде дека е СИЛЕН и дека нема ПОСИЛЕН од него: ја подаде својата рака секому за да ги почитува и прифаќа туѓите умови прибирајќи ги во своето братско кралство!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
„Можев а морав, сакав а не бев сигурен, сигурен бев ама не знаев – знаев дека нема да заспијам, затоа и не легнав...“
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Немало колор?!“ „Да не ти се верува, ама баба ми вели дека немало.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ако е модерна, тоа не значи дека нема да смрди.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Зашто си збор и зашто зборот не е живот па затоа и трае, му одговори каменот, се прегрнаа и видоа дека нема болка во неизбежното.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Но и јас не сум ниту наивен, ниту неискусен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во нашите животи научивме дека нема враќање од егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Телевизијата, радиото и пишуваните медиуми даваат с помалку информации за Македонија, бездруго тоа е знак дека борбите престанале... (или речиси)?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
По многу години, сите во семејството бевме уверени дека нема враќање од егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Да се надеваме дека нема така да биде.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Татко кој често и неочекувано се препушташе на фугите на егзилот, верувајќи дека во постојаниот бег се крие спасот на семејството, неретко одеше на железничката станица во Скопје да го проучува возниот ред на возовите кои го напуштаа Балканот, знаејќи дека нема никогаш да отпатува со ниту еден од нив.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе се борам колку што можам да докажам дека нема јазик на кој не се рлаче и не се страда, нема јазик на кој може докрај да му се биде верен...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но таа и покрај предупредувањата дека нема да ми пишува, не престануваше да ми одговара.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие успевате да откриете од макабричната повест во Атеистичкиот музеј дека татко ми запрен во Скопје, во својот неизвесен балкански егзил, всушност на свој начин, предупредуваше дека нема враќање од егзил во родната земја, за да ја признаам својата грешка пред неговиот гроб.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
БОРИС: Ставив порака на вратата дека нема никој.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Вие не сте интелектуалец. Што не значи дека немате други квалитети. Можеби поважни од интелектуалните.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но Меклин, како искусен политичар, од разговорот со Тито сфатил дека сите прашања во однос на федерацијата биле решени меѓу Москва и Тито и дека само се подготвува јавното мислење за прифаќање на промените.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
ГШ сметал дека нема потреба од нивно присуство, особено што одделни членови на британската и американската воена мисија доаѓале во допир со „реакционерните“ елементи, ја клеветеле нова Југославија и се занимавале со растурање пропаганден материјал.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но на 26 февруари 1941 година СО2 добила информација дека шефот на бугарската фабрика за тутун, кој му бил пријател на Михајлов, истакнал дека Михајлов во тој момент бил во Рим каде што соработувал со силите на Оската и покрај тоа што тој не го сакал тоа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во првите месеци на 1944 година и Обединетиот одбор на Американците од југословенско потекло презел чекори во круговите на американските културни и политички личности за оддавање признание за учеството на НОВ и ПО на Југославија во борбата против силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Доколку премиерот Пуриќ „се спротивставува на напорите да се постигне спогодба со маршалот Тито..., Британската влада, потпомогната од Русија и можеби од САД, ќе ѝ стави до знаење дека нема да продолжи да ја признава Владата на Пуриќ во овој состав“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во одговорот Тито исто така бил дециден но и неискрен, бидејќи истакнал дека идејата за федерација меѓу Југославија и Бугарија или со некои други држави не е интерес на Југославија и дека немал никаква намера да припои територии од Бугарија кон федерална Македонија пред одржување на мировната конференција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во неа се истакнува дека „е одлучено дека ние би требало да ги подмитиме протогеровистичките елементи, но под два услова: никому да не му се открие фактот дека средствата за подмитување доаѓаат од страна на Владата на Нејзиното Височество, освен на примачот и и дека нема да прифатиме политички обврски“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на прашањето за југословенско-бугарската федрација Стејт департментот сметал дека таквата федерација повеќе би претставувала пречка отколку фактор на стабилност во југоисточна Европа, образлагајќи го тоа со фактот дека "соседните несловенски држави, вклучително и Турција, тоа би го сметале како опасност за нивната безбедност".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај ставот на Стејт департментот дека немаат ништо против отстапувањето на делот на Македонија под Бугарија на федерална Македонија, сепак таму сметале дека тоа прашање не требало да се прејудицира сè додека не се реши прашањето со Бугарија, како земја која била на страната на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На 14 декември Тито испратил телеграма до ГШ на НОВ и ПОМ со која ги запознал дека на „протест на Англичаните и Американците, ние ги оставаме и натаму нивните воени мисии кај вас во Македонија, исто како и советската“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
“ и дека нема да учествуваат во војните меѓу европските сили, ниту да се мешаат во работите што се однесуваат на нив.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Меѓутоа, во својата досегашна историја, САД го напуштаа изолационизмот, пред сè, како резултат на сеопфатните економски стремежи што дејствуваа во западната цивилизација како целина и кои, по сè изгледа, биле многу силни за да можат да им се спротивставуваат.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Има? Нема? Ете, невесто, велат, дека нема. Зошто, а?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- И мислам дека нема ништо поубаво од зборот - казан.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Пролетаријат... – таа ја цедеше секоја буква - најпрвин да завршам за тоа шо почнав, а потоа јаска убао ќе ви растолкувам шо е тоа пролетаријат иако знам дека ти шо ме опита, знам дека нема да ме разбериш... - таа прекина за миг и се врати на прекинатата мисла.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Па нели ти реков дека нема да разбереш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сака да ѝ каже некој топол и нежен збор, ама знае дека нема да ја утеши.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Му го пополнував неговото време но со сето свое однесување како да ми стави до заење дека толку му е доволно, дека нема некакви други планови со мене.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Толку многу верував во него и бев убедена дека нема, сигурно нема да ме разочара.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ви оставив доволна храна, а што се однесува до Патрик тој ќе биде овие неколку денови кај мајката на Бетран, шро значи дека нема да има никакви обврски за вас.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Цврсто имаше решено да оди и не помагаа разубедувањата на мајка ми дека нема искуство во јавање на коњ, дека е мал, а згора на се и темница ќе биде.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Бев убедена дека нема лоши деца, што и навистина е, но не знам зошто, дали фактот што сѐ уште не зборував течно француски, дали нешто друго беше во прашање, тој некако не ме прифаќаше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа што дознав е дека нејзинит сопруг е возач и дека немаат деца, а живеат сами во предградието на Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ева разговарала со својот маж, му кажала за нејзината гоелема желба детето да се вика Тома, а овој пак и рекол дека нема ништо против и дека сите во семејствиото ќе бидат горди поради тоа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Се надевам дека нема да ви биде проблем да останете сами во станот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но не, јас не го изневерував него, јас во прегратката на Оливие веќе бев сигурна дека нема да можам пак да бидам ниту со Филип, ниту со било кој друг маж.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ова не значи дека нема место за оној вид архитектура кој може да се спореди со другите фини уметности, но природата на okno.mk | Margina #10 [1995] 97 архитектонската “одговорност” треба да биде соодветна со приликите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ф. Б.: Не велам дека нема Руски уметници коишто сѐ уште работат сериозно, но многумина од нив се збунети и конфузни околу прашањето што е тоа што треба да се направи, додека вие воопшто не сте.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Почнаа да ме прогонуваат две чувства: првото, дека сѐ се случува премногу брзо и дека нема да можам да се сетам на сето тоа, а второто, дека нема да можам да го искажам она што го видов - сѐ беше премногу недопирливо и неодоливо.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Таа состојба потраја долго и беше мачно бидејќи се плашев дека нема да можам да се разбудам, и покрај тоа што бев буден.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Се чини главната теориска поента на Дерида е тоа дека нема никакво чисто значење, никакво нешто зад јазикот што треба да се претстави, ништо (во апсолутна смисла) што треба да се претстави.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, кога човек има најубави идеи, кога од песок гради градови, истовремено го обзема и чувството дека нема смисла ама речиси ништо да работи и тоа му нуди чувство на силна супериорност над сите во светот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Проблемот е во тоа што тие никогаш не биле способни да ги асимилираат тие елементи во сопствената култура.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Изгледа дека нема сомневање во тоа дека проблемите на проектирањето за кои дискутиравме се многу важни во овој посебен случај на проектирање објект за лечење и нега на ментално болните.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Нашите погледи бавно шетаат по тажните изрази на светците, некои насилно оттргнати од фреските и иконите, принудени на незамислива функција, потоа тука е симната Богородица од олтарот – за да се покаже дека е направена од пластична материја, односно дека нема ништо вечно во неа!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Веруваше дека нема да му одговорам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сите разбраа дека нема назад за верата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Велел дека нема што да признае.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Впрочем и А.А. претпоставувал дека нема да се согласам, па однапред имаше алтернативен пред­лог.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Х.Х. откако виде дека нема ништо позначајно да кажам со што би го започнал новиот работен ден ми ја покажа салата за појадок.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Светлокосиот се тргна од мисли и се сврте, го изгледа за миг и рече остро: - Заколни се дека нема никому да кажеш?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Околу чунот облетуваа роеви пијавици, се лепеа по него, и видувајќи дека нема што да исцицаат, се откачуваа и ронеа во водата.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Се чинеше дека немаат крај, се губеа некаде во мрачната подводна далечина. – Јас вечно ќе ги цицам соковите на земјата и, еве тука ќе ги исфрлам, како в море ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Мислев дека нема никого, - плахо одговори Мече, како да се правда.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
ДОМИНАНТЕН КУЛТ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Треба да се спаси разноликоста, а не историската содржина, што ја дала секоја доба и која што ниедна доба не може да ја сочува вон своите граници.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа, со желба да го избришам од мислите на вашите еминенции и на секој верен христијанин ова моќно сомневање што беше со право изречено кон мене, со искрено срце и со вистинска вера ги отповикувам и ги негирам споменатите заблуди и кривоверства и воопшто сите заблуди и кривоверства и дејства спротивни на светата Црква; се заколнувам дека нема во иднина никогаш да речам или да тврдам усно или писмено нешто што би можело да фрли врз мене слично сомневање, и доколку ми се случи да сретнам кривоверец или некојшто се смета за таков, ќе ја известам светата инквизиција, инквизиторот или прелатот во местото каде што живеам.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Треба, значи да се слуша тревата како расте, да се поттикнат сокриените можности, да се разбудат сите склоности кон заедничкиот живот што ги чува историјата; исто така треба да бидеме подготвени, без изненадување, без отпор и без опирање да се соочиме со необичното, што сигурно ќе го донесат тие нови општествени изразни облици.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Процесот на Галилеј, Рим, 1633, документи што ги собрал Giorgio de Santillana Margina #32-33 [1996] | okno.mk 87
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така разбираат дека нема да биде доволно, ако сакаме да ја постигнеме таа цел, да ги негуваме локалните традиции и лесно да се простуваме од преживеаните времиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Штом се појави на вратата, веднаш ми стна јасно дека немал кој знае каков тежок ден.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ми беше јасно дека немам никакви шанси во тој момент да разговарам со неа за случката со дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Како да не се вознемирува, - ѝ се доверив, - кога пред некој ден Сузана ми рече дека нема намера да се вљубува пред да влезе во пубертет?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јас ѝ реков дека нема, а таа се налути и ми рече дека може да е така, ама дека цицките на мајка ѝ се долги, а на мама не се.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сакаше некако да го разбуди, но ко кога виде дека нема никого да го налути поради тоа, не се загрижи.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој дојде до чешмата, подзастана пред двајцата војници и кога се увери дека немаат што да му замерат, пречекори напред и од рака се напи вода.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Откако стана, се зами и испуши една цигара, одеднаш сфати дека нема што да прави и му стана здодевно, а не можеше ни да помисли да се врати в постела да прелегне и да се обиде да презаспие.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сигурно е дека нема економист кому моето видување на економијата ќе му се допадне.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Почнуваме!“ и се сети дека нема со што да тропне на масата онака како што го личи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иако знае дека нема да го тргне. Предизвикот е преголем.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Верува дека нема да го пропушти, во тоа неговиот творечки дух насетува прикаска, но тој е автор кој, прво, пишува за свое задоволство и, второ, сака да си постави мамка на која ќе се фати за да може добро да влезе во играта и успешно да исплива од неа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа можеше уште да му бега, но кога виде или просто почувствува дека нема никого наоколу, му се даде на Еда така да ја стигне што му се најде во прегратката, стегната со своите штутуку пркнати цициња во неговите како камен тврди гради.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
_____ 3 Пелагија, збунета од добрината на тетка Перса, уште неколку пати наминува кај неа за да се увери дека нема да згреши ако се преселат кај неа, односно, да ја увери тетка Перса дека внесувајќи ја неа во својот дом, нема да се покае подоцна.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се надева дека нема да ја одбие.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тетка Перса смета дека нема ништо во животот на Пелагија за што би требало да биде накажана со таква сурова казна низ која има поминато, Ќе се молиме, златна Пелагијо, ќе се молиме сите три од недела во недела, од ден во ден, да му ги отвориме очите не само на дедо Господ, туку и на мајката Богородица, за неправдата шти ти е направена!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија исто така им благодареше со топли зборови, ветувајќи им дека нема да се заборават, дека секој ден ќе наминува кај зградата Сите ние имаме иста судбина, зар не?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А штом на нешто се сеќаваш, значи дека немаш чист простор за друго размислување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој има само убави зборови за Никифор, но јас знам дека тоа е така дека нема соперник во него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште поисплашена бев подоцна, кога ми рекоа дека нема господ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ме натера да му ветувам дека нема да загинам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знам дека нема да издржам, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но луѓето паметат колку сите наши соседи се единствени дека нема македонски народ и колку не се единствени — чиј е тој народ, кому му припаѓа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дотогаш знаев дека немам потреба од маж, вели, а со неа открив што ми е потребно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му заверував на Никифор дека нема ништо со жената.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сите знаат дека нема друго видување, ама пак викаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако нема господ, си мислам, тогаш значи не може ништо да се измине и дека нема крај ни висината ни вистината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сфаќаш дека немаш друго што да направиш и плачеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Знаат дека немаат, ама пак бараат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вистината е дека сум направил многу гревови во животот и мислев дека нема потреба повеќе да продолжи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Што се мислиш, знаеш дека нема што да изгубиш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тоа значеше дека нема шанси да одам во Западот на тој ден.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Му велам, немој те молам да се правдаш, знаеш дека нема потреба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Му објаснував дека немаме ни пари, ниту работа, живееме под кирија и во врска бевме само три месеци.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ми потфрлуваше по некоја трошка од белиот прав во чашата со бело вино, мислеше дека нема да забележам, а јас му помогнав глумејќи дека пијам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Двајцата чувствувавме дека нема уште долго да трае.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Да се јавиш сега на газдата и да му речеш дека нема веќе да работиш.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Сигурно ли, вети ми дека нема да ја зафркнеш работата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Му реков дека немам мобилен, но ако сака можам да му дадам фиксен број.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Полека почнав да сфаќам дека нема да остане ни трошка од човекот што го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Не велам дека немаше проблемчиња.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Влегов проѕевајќи се и така стоев на вратата со подзината уста кога сфатив дека нема никакви промени.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сите, а особено Нанчо, за кого четворицата заговорници се плашеле дека нема да издржи, успеале да се претстават како невини и биле ослободени.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Долго се убедувале по тоа прашање и, кога Делчев видел дека нема полза, станал и шетајќи се нервозно по собата реско му рекол: “Добро!
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сметаш дека немаме доверба во тебе.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓу нив се и оние гемиџии коишто, поврзувајќи го своето дело со своите млади животи, и сметајќи дека немаат право да ја надживеат својата акција и своите невини жртви, свесно и бунтовно се исправиле пред непријателските пушки или се самоубиле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Мечев и неговите другари одговорија оти ништо не ни гарантира дека по првиот обид нема да бидеме фатени, дека немаме динамит и слично.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Владо, бидејќи не знае тоа да го направи, се труди да го убеди муштеријата дека брадата му е убава и дека нема што да се поправи, но по инсистирање на странецот, принуден е влакно по влакно да му ја дотерува брадата за да не се засрами.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не е ништо чудно што Гарванов и неговите сомисленици го исфорсирале востанието, иако однапред знаеле дека немало речиси минимум услови да се реализираат целите на МРО.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Било петок, 15 мај приквечер, кога пред Стефан во портирницата при влезот на католичката црква се јавил некојси Наум, кого Стефан го познавал и го замолил да му даде засолниште до другиот ден наутро, под изговор дека немал време да стигне дома пред полицискиот час.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
При тоа, на инсистирање на конзулите, тој ветил дека нема да дозволи мешање на турското населние во воведувањето на ред во градот119.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Овој обид беше и последен, но не може да се тврди дека нема други заговорници коишто би направиле слични злостори.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сметаме дека нема потреба овде да ги истакнуваме недоследностите во материјалите на МТРК и во в. „Отмъщение“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Овие наредби беа почитувани и, по ова, мислам дека немало примери на малтретирање“128.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Општа констатација, значи, била дека немало масовни масакри и убиства и дека немало можност попрецизно да се определи бројот на убиените Македонци.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Си мислев дека веќе нема да се разбудиш, дека нема да излезеш од својата куќичка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Појди Огне и ич не секирај се, додека да се вратиш од бањата, ти ветувам дека нема ништо да разговараме, да не пропуштиш нешто важно – се шегуваше татко ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но понекогаш, кога ќе се облече, долу зелено, горе сино, црни чевли и бел мантил, баш ми доаѓа да ѝ кажам дека не ѝ одговараат боите што ги наставала врз себе, ама не ѝ велам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие ми го зацврстија верувањето дека нема ништо поубаво од тоа да си дома единец.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми еднаш бил во Кан со неа, и вели дека никогаш повеќе не би одел, оти само првите два-три дена му било интересно, а потоа ужасно му било здодевно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас мислев на темнооката Миру, на нејзината долга, мазна, свилеста коса и на нејзините нежни и тенки прсти под кои се раѓаат ѕвезди, птици, цвеќиња, овошја, облаци и животни, и знаев дека тоа што го чувствувам е она што возрасните го нарекуваат љубомора и дека нема врска со онаа љубомора со која брат ми има обичај да ми ја јаде душата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Обично нему не му се доверувам оти мислам дека нема да може да ме сфати, иако мајка ми постојано ме убедува дека имам разумен татко кој го разбира децата и може лесно и брзо да им реши многу проблеми кои им се чинат нерешливи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Има убави алишта, не можам да кажам дека нема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не ми се спие – се заинати Огне, а „од авион” можеше да се забележи дека очите му се лепат од што го фаќа дремка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моите проблеми во тој момент беа токму такви и никој жив не можеше да ги отстрани, но татко ми ми се обрати многу нежно кога ме праша што ми е, и седна до мене со намера да открие, а не само онака, да праша и да си замине како што понекогаш прави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Нека нè земе еднаш со себе, па ќе се увери дека нема воопшто да нѝ недостига.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одеднаш така ми се стори: дека нема зошто да имам против и дека Миру не може да ми го одземе Игбал, дури и кога би се обидела тоа да го направи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да немаш браќа и сестри, па има ли нешто поубаво?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не велам дека ме одбива да си разговараме, или дека нема да ми одговара на прашања, ама сакам да речам дека нема да „ја имам“. Тука е, а не е тука.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Брат ми влезе во својата соба и уште долго потоа гласно сам во себе си зборуваше, дека нема правда, дека него никој не го сфаќа, дека сè мене ме бранат и сè тој излегува виновен ... и такви некои нешта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)