„Умре о јад - згасна од глад“, рекоа граѓаните за Сане Сандин, наречен Сане Амалино, кога разбраа дека починал.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Како некој воајер се приближив по ходникот до двете жени што пискаа, мајка и ќерка на човекот што го хоспитализирале пред некоја минута во приемната амбуланта, а дежурниот лекар само што им рекол дека починал.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
— Должен сум, вели, да ви ја соопштам тажната вест дека почина генералниот секретар на Комунистичката партија на Советскиот Сојуз, таткото на народот и нашиот голем учител и водач, генералисимус Јосиф Висарионович Сталин.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Утрото ни јавија дека починала!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Таа загина во сообраќајна несреќа.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се слушнало дека починал во некој логор.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Меѓу тие два мига се наоѓа капка мудрост што одвај дури и ја забележуваме...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Две седмици пред да ја прочитам „Чај за двајца“, ненадејно добив работа во странство, неколку месеци потоа не бев во Белград, работев во Москва и имав намера таму да го продолжам животот, кога ми беше јавено дека починал татко ми, па дојдов да го погребам и да го преземам татковиот стан.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Стушено ја прашав: – Каде е Мајка ми? – Пациентот попладнево почина! – Каде е пациентот? – не сакав да разберам што ми вели. – Ви реков дека почина! – повтори сестрата и замина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)