дека (сврз.) - прави (гл.)

Во другите случаи, третманот е најнедраматичен што може да биде.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Не е како што видов дека прават во Британија, каде ти го запишуваат името и ти бутаат инјекции со валиум во задникот“, суво коментира Аугуст.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Властите ветуваат дека ќе сторат сѐ што можат, дека прават, постојано објавуваат нови решенија, донесуваат закони, но одредите за опустошување се како птицата феникс која никнува од сопствената пепел.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Слушнав дека правиш водовод, дека преземаш големи работи, биг проџектс, за местово.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но тие и така мадро си седеа да не носат модро: знаеја дека прават хумор во бесконфликтно општество, беа свесни дека можат да ја критикуваат само соборената класа и дека нема ништо смешно во новата работничка што се регрутираше од селската сиромаштија, им беше укажано на недопирливите теми и имиња - сето тоа тие го имаа во малиот џеб, па сепак од некаде вадеа хумор, од ѓон цедеа лој.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Јас знаев дека Партијата полека но сигурно целосно го обзема, и знаев низ кои фази поминува тој, оти јас тие фази ги имав веќе изминато: трансот при донесувањето на колективните одлуки, силните емоции во толпата, чувството дека припаѓаш на нешто многу силно и важно, дека правиш прометејски чекори за твојот народ; Земанек, поради Партијата не ме виде мене, Луција, жена од крв и месо, како што јас, поради Партијата не успеав да го видам Јан Лудвик.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со ноќи копнеев да ја помирисам, да ја допрам, да ѝ ја расчешлам косата; со ноќи замислував дека Луција ми е жена и дека не се делам од неа, дека правам сѐ да ја заштитам од сите; и целиот свет го замислував непријателски настроен кон нас двајцата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ѝ го гледав грбот; гледав како дише, гледав како ѝ се поткреваат градите, одзади гледав како ѝ се шират ребрата на градниот кош („како на кораб дотогаш неосвоен од туѓ морнар“, напишав во една песна); гледав дека е сосема свесна дека ја гледам и дека прави милијарда мали и непотребни движења кои ме излудуваа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ете, тоа беа размислите што ми идеа пред да навратат момчињата од милицијата што веќе ги спомнав. А доаѓаа неколкупати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А колку ќе можат да ти помогнат за да се излекуваш остави ги самите да ти предложат ако се сетат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога ми дојде помислата дека правам споредби што можат и да ме разболат си го реков она што пред тоа со години си го велев: запознај ги првин пријателите, и тоа поодблизу, а дури потоа додевај им со болките што те измачуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Децата, со други зборови, можеби сѐ уште не се свесни дека прават избор на сексуалниот предмет (иако некои од нив можеби се мошне свесни за тоа, особено кога тој избор на предмет е некој нестандарден или неодобруван), но многу се будни за стандардното обродено и сексуално кодирање на конкретните конвенции за емоционално изразување – конвенции кои, од своја страна, им се потчинуваат на законите на жанрот и кои соодветствуваат на прагматичните генерички разграничености, како што е разграниченоста меѓу трагедијата и мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, градејќи нестандардни емоционални врски со културните облици, тие практично го одбиваат силниот општествен повик да заземат конвенционални, хетеронормативни положби и практично се здобиваат со нестандардни сексуални и родови идентитети, идентификации и ориентации.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Што, можеби, е сѐ што им треба за да изградат одредени нестандардни односи кон нормативните сексуални и родови идентитети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквите разграничености ги разлачуваат не само видовите на дискурс туку и видовите на чувствување, стиловите на емоционално изразување и конвенциите на однесувањето и на општествената интеракција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Многу години пред да го напише „Мојсеј и монотеизмот”, брат ми со мајчиното млеко ја вцица и горкоста на изгонетите од земја во земја, на проколнатите заради различната религија и различното потекло, на горените на клада заради тоа што оние другите, кои се сметале за правоверни, со векови лажно ги обвинувале дека фрлале отров во бунарите, дека предизвикувале чума, дека правеле договори со ѓаволот; уште со млекото на нашата мајка тој го имаше примено во себе тој горчлив вкус.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го впивме тоа горчливо искуство на претците со мајчиното млеко, па го заборавивме – сакајќи да ѝ припаѓаме на новата Европа, заборавајќи дека Европа еден ден одново ќе ја сврти кон нас својата крволочна челуст; верувајќи во новата Европа ја заборавивме судбината на нашите блиски и далечни претци, заборавивме на крвта која им била пиена затоа што биле од инаква крв, ги заборавивме неброените судбини на понижуваните, лажно обвинуваните, прогонетите, мачените, усмртуваните, заборавени и од Бог и од ѓаволот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
“И тој си мисли оти јас уште таму живеам и дека правам журки секој ден.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Насетував дека правам некоја работа без смисла и цел, и дека, впрочем, нема ни да ја довршам, ќе ја оставам заради некој нов - речник...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Плус, пред некое време се откри дека правела некои работи во тајност, позади грб на целата фамилија.“ и повторно го погледна значајно Петар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Германците се сместиле во подножјето каде што врвевме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бидејќи одевме по удолнина, јас почувствував дека правам голема врева, ми се стркалаа камчиња под нозете па нормално и се откривме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тие признаа дека шпионирале за непријателот (и тогаш, како и сега, непријател беше Евразија), дека проневериле државни пари, дека убиле разни доверливи партиски членови, дека правеле заговор против водството на Големиот Брат, што почнало долго пред да се случи Револуцијата, признаа акти на саботажа кои ја предизвикале смртта на стотици илјади луѓе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да биде далеку, дури само и за миг, од развревената толпа, кај неа создаваше чувство дека прави нешто неисправно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да, можеби понекогаш кај луѓето предизвикуваше внимание со твојата истоштеност, но јас, која те гледав секој ден, бев навикната на тој твој лик и знаев дека правиш падни-стани, ќе те фати слабост, изнемоштеност, но потоа пак ќе се подигнеш - како некој феникс.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Нагласи дека манастирот отсекогаш бил словенско просветно и културно жариште; дека населението околу манастирот по вера се православни; дека прават целина со крајбрежјето на езерото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Да не им е ова некое знаме, а?“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пфу! Зар не гледаш дека правам што можам?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ме теши и тоа што знам дека правам нешто корисно – чистотата е половина здравје!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Мнозина, иако свесни дека прават нешто грдо, дека прават зло, мислат многу себично, мислат само на себе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Се вадеше дека правел грешки затоа што не бил навикнат некој толку да го сака.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)