И пак авторот го има истото чувство дека само што не разбрал што тие двајца во Карпош си велат еден на друг, но пак ни збор не може да расебети иако е сигурен дека слуша кристално чисто.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Татко, надворешно, оставаше впечаток дека слуша внимателно, но не покажуваше знаци ниту на одобрување ниту на одбивање.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И мислеше дека слуша - зелените очи од мракот се само смеа на твојот памучен инвалид.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Од напнатост Србин дослушнуваше или му се чинеше дека слуша некакви крцкања.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Однадвор доаѓаше завивање, квичење, му се чинеше дека слуша и стружење на вратата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Е па, сега, слушал турбо – фолк! Па што дека слуша, негов проблем!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не гледаш ли дека слушаме пренос, ашлак еден!
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
За право да зборуваме, и мене неговата омилена музика не ми е баш многу по волја, ама кога сум со него, не ми пречи да ја слушам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)