Таквото непријатно чувство, верувам дека смеам да го наречам непријатно, и оној срам, што самите го спомнавте, всушност биле опомена од Севишниот дека го имате избрано грешниот пат, ме прекина Никола Леко, и покажа со прстот угоре.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„Почитувај ја нашата помош. Заборави дека смееш да влегуваш во расправии.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не мислам дека смее да се каже било што произволно. Јас сум за дисциплина.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
А во другото уво го слушам шепотот на Боге од Бањи: „Баш убаво ја имаше смислено!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Требаше да не го штедиш како што тој тебе не те штеди!“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во 1870-та, кога беше востановена егзархијата, стигна и султаново одобрение дека смеат потковичаните да си соѕидаат општина и училиште, а не и црква.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Се наоѓаш во ситуација кога само молчењето може да ти помогне!“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)