дека (сврз.) - нѐ (зам.)

Тоа навистина погоди куп луѓе што сакаа да ги одржат старите стереотипи. често се прашував: „Дали тие луѓе кои си играат криенка воопшто се грижат за оние сиротички луѓе кои едноставно не можат да се вклопат во зададените улоги?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кога клинците кои ги познававме ќе добиеја нервен слом или ќе извршеа самоубиство, луѓето зборуваа: „Гледаш! Ете!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Она што сакам да кажам е дека во Фектори немаше лицемерство и мислам дека нѐ напаѓаа токму поради тоа што одбивавме да ја прифатиме играта и да се претвораме дека сме она што всушност не сме.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сега знам дека нѐ бараше нас, или некој сличен на нас.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Не дека нѐ нема на начин на којшто можеби нема НЛО или Господ Бог, туку апла нѐ нема!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Хорацио се загледа во гуската, која сѐ уште е на истото место, само што повремено го мрда вратот: Знам дека нѐ гледа, иако се прави на тошо.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А тоа сега нѐ очекува“, рече, и сите сфативме дека нѐ очекува работа сурова и опасна по живот: требаше да се сочини препис на чудниот запис, умножение негово на книга!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ајде, совземи се и да прошетаме уште малку и да се прибираме, оти ако татко види дека нѐ нема, тешко си го нам.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Е, сега, не знам, вели, дали генералот знаеше дека нѐ лаже или и него го излажале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после разбрав дека нѐ сметаат за кучки, излезени на пцорање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И на часовникот не гледам. Имам впечаток дека времето сѐ повеќе се смрачува, дека нѐ враќа назад.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
По движењата и нејзината насмевка разбравме дека нѐ поканува во кафеаната.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сара тогаш имаше петнаесет, а јас четиринаесет години; таа не се ни обиде да се запише, а јас не успеав да го положам приемниот испит.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно неделно утро доктор Брике ни рече дека нѐ научил сѐ што самиот знае за цртањето, и нѐ советуваше да се запишеме во Уметничкото училиште, каде можеме да ги продлабочиме цртачките вештини, и да започнеме да учиме сликање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стравот повторно се всели дома, во Козар маало, ако по она малку надеж, помисливме дека нѐ оставил.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога видела дека нѐ нема, почнала да гледа по бунарите да не сме паднале.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мислам дека оваа книга е многу поубава од она што се случува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не мислам дека нѐ чека тој вид на иднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислам, ова би било кул место за да се посети.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)