дека (сврз.) - народ (имн.)

Но тој добро знаеше дека народите беа мирни зашто штотуку беа излезени од стравотното време на војната.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Бидејќи неочекувано од учител станав проповедник, моите зборови многу го трогнаа народот, толку многу што ако за време додека се четеше евангелието од младиот поп Георги сите се накашлуваа како по договор (како во нездраво време) за време, пак, на мојата реч сите со задоволство слушаа и не само што запре накашлувањето, туку човек можеше да си помисли дека народот заборавил и да дише.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Туку лели не се прави голем ќедер, а како што велиш и сам, дека народот — рајата не толку крив најпосле да направиме некако ако фаќат умот тебе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немаш право никого да навредуваш кога и сам гледаш дека друг излез нема засега од ситуацијава, — почна да протестира Сарафов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од кај дојде, што дојде — тие ќе кажат дека народот беше нарачан од муљазимот и се собра на сретсело пред црквата, а Толе никна како од земја.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Само речи, беј, речи колку, та потаму моа работа. Ќе плати, шо ќе прави?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но затоа нека знаат дека народот ќе им плати на сите по нивните заслуги.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ујгун работа излезе! — рече Толе кога му го предложија ова.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
“12 Несомнено, доколку таквиот план би се остварил и би се проширил би можел успешно да му се спротивстави на обидот на Германија да ја држи “Европа во целосна потчинетост и воспоставувањето на новиот поредок би било скоро невозможно“.13 Тие биле свесни дека народот е тој кој “еден ден ќе претставува тајна армија и сите активности кои се насочени кон разбирање на тоа се активности на СОЕ, јасно одделени од воените операции, кои се преземаат од сојузничките трупи без помош на домашното население“.14 Реализирањето на сето тоа, сметале тие, било можно единствено ако се помогне некоја партија или група чија внатрешна програма му давала извесне надеж на народот дека нивните природни потреби за поголема економска сигурност, социјална правда и реформа еден ден ќе се остварат.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тој Еден, кој ја мести оваа стапица, знае дека народот не знае и не сака да знае дека „пораз на народот” всушност е само пораз на оној Еден.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Не е точно, меѓутоа, дека народот се откажал од создавањето свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Веруваше дека народот ќе се спаси, кога ќе ја победи изолацијата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Разочарувањето, пак, ќе биде големо од податокот дека народот нема гаќи на газот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Тодор мислеше дека народот ќе се испотепа да гласа за еден завршен студент на филозофија кој во локалниот весник пишува за најновите поправки на градската канализација, зајадливо забележуваше Дејан, колега на Александар.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но не можел да го прифати и мислењето на гемиџиите дека преку изолирани динамитни акции ќе се постигнат некои значајни резултати и одозгора на тоа дека народот ќе биде поштеден од терор и убиства на властите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Нивната саможртва требала да ја убеди Европа дека народ што е способен да раѓа такви херои е достоен за човечки живот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Го предупредил Дамета дека народот не е вооружен, дека илјадата пушки што се очекувале да дојдат од Грција преку Солун не пристигнуваат84, накусо дека Организацијата не е готова да дигне и да раководи едно масовно востание.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но тој кога се здоби со ореолот на тиранијата сѐ повеќе се оддалечуваше од народот опседнат од метафизичката идеја да се овековечи во историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Позната е неговата изрека дека народот е како прашина која се движи како што тој ќе дувне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Свесен дека народите кои страдале не се агресивни, се служеше со бројни примери од европската историја за потврда на своите тези.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Убеден сум дека народот би почнал да се тепа за да купи од весниците, а досадата би станала најбарана работа на светов.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ги разбеснува самата помисла дека народот може да се обедини околу една идеја. Околу златниот пресек на крстот.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
На пример уште кога се разбра дека народот треба да се готви за востание, тој стави над својата воденица едно високо дрво и на него сноп слама.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)